انتخابات بهائی (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۱۴ ژوئن ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

همان طوری که در مقالۀ مؤسّسات دینی ملاحظه شد قدرت تصمیم گیری در جامعۀ بهائی به عهدۀ مُنتَخَبین جامعه می باشد. حال ممکن است این سؤال مطرح گردد که انتخابات بهائی به چه شکلی انجام می گیرد؟ شاید تجربیات ما در این مورد تا حال آنچنان که باید «روحانی» نبوده و شاید تا حال انتخابات برای بالا بردن مقام و موقعیّت افراد بوده، اعمالی که می توانسته جامعه را به جامعه ای دو قطبی سوق دهد که نتیجه اش ظهور خصوصیاتِ نه چندان عالیِ همان مُنتخَبینی است که باید «مردانِ در نبرد» نام داده شوند. چنان طریق انتخاباتی با روح تعالیم اِلهیِ دینِ بهائی مخالف است و خوشبختانه در انتخابات بهائی دیده نمی شود. حال سؤال این است که روند انتخاباتی مردم بر مردم (دموکراسی) در محیطی روحانی به چه نحوی می تواند باشد؟

جملات مختصر از تجربیات گذشته ممکن است که مفید باشد.

همگی ما در سالنی هستیم و بهائیان و نمایندگان بهائیان هم در همان سالن برای انتخابات گرد هم آمده اند. رئیس هیأت نظّارت بر انتخابات طی سخنی کوتاه نحوۀ انتخابات بهائی را برای حضّار بیان می کند و از یکی از حاضرین در خواست می نماید که مناجاتی تلاوت نماید.

نام هیچ نامزد انتخابات خوانده نمی شود و هیچ نامزدی هم در جلوی شرکت کنندگان نمی ایستد، هیچ سخنرانی انجام نمی گیرد و هیچ کس قول و تعهّدی هم نمی دهد. بحث و صحبتی هم بین شرکت کنندگان در مورد این که چه نفسی مناسب است صورت نمی گیرد. هیچ نوع کمپینی هم صورت نمی گیرد و در واقع هر نوع اقدامات و سخنرانی و تظاهرات برای پشتیابی فرد بخصوصی انجام نمی گیرد. هیچ نوع بودجه ای هم برای این منظور در نظر گرفته نشده زیرا لزومی برای آن نیست. همان طوری که نمایندگان در جلسۀ انتخابات حاضرند با تعمّق و تفکّر و تأمّل به نفوسی متوجّه و معطوف خواهند شد که بنحو اَحسَن بتواند امور مربوط به جامعه را انجام دهند.

سکوتی محضْ تمام سالن را پُر می کند و تمامی حاضرین، اَعَمّ از نمایندگان و شرکت کنندگان به دعا و مناجات مشغول می گردند. هر یک از نمایندگان با خضوع و حضورِ قلب منتظرِ هدایتِ اِلهی می باشند. هر کدام ورقۀ سفیدی که برای اسامی نُه نفر جای دارد در دست داشته و اسامی نُه نفر را یادداشت می نمایند. رئیس هیأتِ نظارت یک یک اسامی نمایندگان را بلند صدا کرده و هرکدام با نهایت آرامش و سکوت رأی خویش را در صندوق آرا می ریزند.

بعد از شمردن آرا رئیس هیأت نظّارت به جلسه مراجعه نموده و اسامی نُه نفری که بیش ترین تعداد رأی را دارند با صدای بلند می خواند و هر یک از اسامی که خوانده شد یک یک در حضور حاضرین در نهایت فروتنی می ایستند و هنگامی که نام نفر آخر خوانده می شود در حالی که بعضی اشک در چشمان دارند تمام حاضرین با قیام خویش و کف زدن به انتخاب شدگان تبریک می گویند و موجی از مَحَبَّت است که سالن را پُر می نماید. انتخاب شدگان می دانند که باید با فداکاری خدمت نمایند. یکی از مُنتَخَبین از حُضّار با تشکر متعهّد می شود که این وظیفۀ روحانی را که بدوش گرفته اند بنحو اَحسن انجام دهند. احساسی از سپاس و اِمتنان فضای جلسه را پُر می کند که جامعه توانسته در نهایت آزادی آنچه را که مورد نظرِ جَمالِ مُبارک [حضرت بهاءُالله] است مُجریٰ دارند.

این چنین است انتخابات دیانت بهائی. آزاد و بدون هیچ قیدی با معنای کامل و شاید هم بیش تر.

از انتخاب کنندگان بهائی خواسته نمی شود که براساس «سیاست و خط مَشی» و یا «تعهّدات»ی که پس از انتخابات باید توسط مُنتَخَبین برآورده شود رأی دهند زیرا هیچ پلتفرم و اصول سیاسی حزبی در انتخابات وجود ندارد، بلکه از ایشان خواسته می شود کسانی را درنظر گیرند که شخصیّت و تجاربشان به بهترین وجهی ایشان را مناسب برای خدمت می سازد، و ناظر به این باشند که منتَخَبینْ نماینده و معرّفِ گونه گونی کامل جامعه باشند.

«باید نمایندگان انتخاب شده بدون هیچ گونه تعصّب و غرض و هم چنین عدم هر گونه علاقۀ مادّی منحصراً اسامیِ نفوسی را که مجموعاً از خصائص لازم وفاداریِ صِرف، ایمان و انقطاعِ مَحض، حُسنِ درایت، لیاقت و کفایتِ مشهود و تجاربِ کافی می باشند در نظر بگیرند.»۳

«شخص انتخاب کننده باید از میان کسانی که معتقد است واجد شرایط خدمت هستند با در نظر گرفتن عوامل دیگری مانند تفاوت های سنّی، تنوّع نژادی و توجّه به شرکت زن و مرد، منتخبین خود را انتخاب کند. این انتخاب باید نتیجه تفکّر و تعمّق دقیق مدّت ها قبل از رأی دادن باشد.»۴

در پیام بیت العدل اعظم در سال ۲۰۰۷ چنین آمده:

«پیروان اسم اعظم با تمسّک کامل به اصول و فروع انتخابات بهائی روز به روز تضادّ بیشتری را بین مؤسّسات در حال شکل گیری نظم اداری بهائی و نظم اجتماعی رو به انحطاط اطراف خود مشاهده خواهند کرد. در این تمایز روز افزون وعده شکوه و جلال نظم آرای حضرت بهاءالله، نظمی که مقدّر است عالی ترین انتظارات عالم انسانی را متحقّق سازد، مشاهده خواهد شد.» ۵

حال می توان تصوّر نمود که آینده به چه صورتی خواهد بود و چگونه جامعۀ بهائی مقیاس های عالی امر را برای تحقق و دست یابی به اهداف دیانت بهائی پیش خواهند برد. با امید این که تمامی این مقیاس های عالیۀ در اَذهان برای همیشه باقی بماند.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۶۹ نویسنده می باشد.
(۲). مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(3). ترجمۀ تحتُ اللّفظی نَصِّ مبارک با توجّه به این که در پیام بیتُ العدلِ اَعظم مورّخ ۲۵ مارچ ۲۰۰۷ هم ذکر شده.
(4). پیام بیتُ العدلِ اَعظم مورّخ ۲۵ مارچ ۲۰۰۷.
(۵). ایضاً.