قصرِ بَهْجی و مقام حضرت بَهاءُالله (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

نُهم اکتبر ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

در یکی از مقالات قبلی در مورد ارادۀ حضرت بَهاءُالله مبنی بر خارج شدن از مدینۀ عَکّا مطالبی نگاشته شد. //www.noghtenazar.org/node/1769 عزیمت حضرت بَهاءُالله از عَکّا در حالی اتّفاق افتاد که نَفْسِ مبارک بنا به حکم سلاطین در محبوس بودند ولی مَحَبَّتِ حقیقیِ مُحِبّینِ ایشان که حتّی مقامات عالی رتبۀ حکومتی در میان ایشان دیده می شد باعثِ باز شدن دربِ سِجْن گردید و بدون این که کسی بتواند ایشان را ممانعت نماید از عکّا خارج گردیدند.

در سال ۱۸۷۹ خانوادۀ مبارک به همراهی حضرت بَهاءُالله به قصری بزرگ معروف به قصرِ بَهْجی تشریف فرما شدند. بعد از دهه های صدمه و ستم، اَواخرِ ایّامِ مبارک در رفاهِ نسبی در مَحَلِّ اقامتی زیبا گذشت. اگر چه باغ هایی که امروزه مشاهده می شود در آن ایّام به زیبائی امروز نبود، ولی این قصر در خارج از شهر قرار داشت و چون حضرتشان علاقۀ خاصّی به طبیعت داشتند مکان بسیار مناسبی برای اقامت بود.

عزیمت حضرت بَهاءُالله به قصر بَهْجی به این نحو انجام گرفت که به علّت یک بیماری همه گیر تمام اهالی شهر از ترس مبتلا شدن به بیماری از عَکّا فرار می کردند و بعضی هم جان خود را از دست دادند. در اثر این اتّفاق صاحب قصرِ بَهْجی آن را رها کرده بود و حضرت عبدُالبَهاء توانستند آن را با قیمتی نازل برای پدرِ عالی قدرِ خویش اجاره نمایند که بعداً هم قصر بَهْجی ابتیاع گردید.

در قصر بَهْجی حضرت بَهاءُالله توانستند دوران آخر حیات خویش را سپری نمایند و به نزولِ آثاری بپردازند که به هدایت جامعۀ بشری که به سمتِ بلوغ پیش می رفت مربوط می شود و
بعد از صعودِ [درگذشتِ] حضرتشان، جسدِ اَطهَرشان هم در یکی از بیوتی که در نزدیک قصر بَهْجی بود مُستقرّ گردید.

حال این مقامِ مبارک، قبله و قلبِ روحانیِ جامعه و دیانت بهائی می باشد. در عرض سالیان گذشته قصر بَهْجی به طرح و شکل اوّلیه تعمیر و مَرمت و باغ های بسیار زیبا در حَدِّ اَعلیٰ در تمامی اطراف آن ایجاد گردیده. هم چنین ساختمان بسیار زیبائی برای تجمّع زائرین بنا شده که نقطۀ شروع زیارت مَقام حضرت بَهاءُالله می باشد.

هنگامی که بهائیان به تلاوت مناجات و نماز روزانه مشغول می گردند توجّه خویش را به این مقام معطوف می نمایند. مقام حضرت بَهاءُالله مانند باغی است داخل باغ دیگری که در نهایت سادگی با عظمت و جلالی بی نظیر بنا شده که احساسات و حالاتی روحانی به وجود می آورد. در این مقام هر نفسی خویشتن را در خانۀ روحانی خویش احساس می کند. می توان در میان راه های باریک روی سنگریزه ها آهسته قدم نهاد که زائرین را به سمت مقام مبارک هدایت می کند و بِنَفْسِه پناهگاهی است که با دعا و مناجات مَمزوج گردیده و آرامشی در قلب به وجود می آورد، تا حَدّی که به یاد آوردن آن لحظات هم آرامشی مخصوص به خود در قلب هر مؤمنی ایجاد می کند.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۸۰ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.