انسان آن گونه زندگی می كند كه می اندیشد. افكار و باورهای انسان، برداشتها و نحوه نگرشش را به زندگی تعیین می كنند و نحوه برداشت و نگرش او چگونگی عملكردش را سبب می شود. بدیهی است كه حصول هر گونه تغییر در باورها و افكار، نحوه نگرش و عملكرد او را تغییر خواهد داد وبالعكس هر نوع تغییر در نحوه عملكرد و نگرش، نشان دهنده تغییر در باورها و افكار اوست.
« كار» به عنوان یك اشتغال روزمره همواره بخش عمده ای از وقت و انرژی انسان را به خود اختصاص داده است. انسان برای رفع نیازهای خود باید كار كند. با وجود این نحوه نگرش همه افراد در این مهم، با هم یكسان نیست؛ اختلافی كه ریشه در تفاوت باورها و تفكرات آنها دارد. بنابر تفاوتی كه در باورها و تفكرات وجود دارد، نحوه نگرش به كار نیز متفاوت می شود؛ چنانچه اكثری كار را سختی و مشقت دانسته و برخی هم آن را عبادت محسوب می دارند.
حال به برسی این دو طرز تلقی مختلف می پرداریم:
‌كار مشقت است: