جستجو |
اصول اعتقاداتhttp://lab.noghtenazar2.info/taxonomy/term/4
نگارش: سردبیر (18.07.96) (10.10.2017)
تعلیم و تربیت دختران در تساوی حقوق، پیشرفت و صلح امری حیاتی است نوشتۀ: فلورا تِکیِ (Flora Teckie ) 1 تعلیم و تربیت عمومی شایسته توجّه تمامی حکومت های جهان است اعلان «ماه ملّی بانوان» فرصتی بوجود آورده که نظری به تعلیم و تربیت، توان بخشی و حقوق مساوی در حقّ بانوان و دختران انداخت در حالی که باید در مقابله با چالش هائی که هنوز در آینده خواهد داشت امیدوارانه در انتظار نشست. علیرغم اقدامات محسوسی در زمینه های تساوی حقوق و تعلیم و تربیت بانوان و دوشیزگان که در عرض چند دهۀ اخیر انجام گرفته ولی هنوز هم می توان شاهد تبعیضاتی علیه این قشر جامعه بود. یکی از هدف های برنامۀ «اهداف هزارۀ پیشرفت» که در سال ۲۰۰۰ آغاز گردید شامل به اتمام رساندن دورۀ کامل تحصیل ابتدائی بوسیلۀ تمام دختران و پسران در سال ۲۰۱۵ درسطح جهانی می باشد. وقتی که یونیسف (UNCEF) جهت بررسی نظری به دست آوردهای این هدف نموده معلوم گردید که «علیرغم دستیابی به ثبت نام قابل توجّهی در تعداد دانش آموزان در عرض ۱۵ سال گذشته متأسّفانه از سال ۲۰۰۷ این هدف در تعلیم و تربیت عمومی متحقّق نشد و نهایتاً هیچ پیشرفتی در کاهش کودکانی که نتوانستند به تحصیل بپردازند حاصل نشده». مدارک منتشره نشان می دهد که ۵۸ میلیون از خردسالان که به سن تحصیلات ابتدائی رسیده اند و ۶۳ میلیون از نوجوانان هم از حق ادامۀ تحصیل محروم گردیدند که اکثریّت این نفوس دختران می باشند. تعلیم و تربیت و آموزش دختران امری حیاتی در پیشرفت ملّت ها و جوامع مختلفه می باشد. در غیاب و کمبودِ مهارت و کیفیّت های لازمه در میان مردان و بانوان پیشرفت اقتصادی کامل در میان جامعه بشری امری غیرممکن است. از نظر دیانت بهائی «پیشرفت مَدَنیّت، لازمه اش مشارکت کامل تمامی نفوس بشری از جمله بانوان می باشد. لهذا بانوان باید تحصیل علم نمایند نه تنها بخاطر خدماتی که به جامعۀ بشری در نقش اوّلین معلّم فرزندان خویش اجرا می نمایند بلکه نهایتاً نقش بخصوصی که بانوان باید در ایجاد نظمی جهانی اجرا نمایند، نظمی که باید در برگیرنده شفقت، توانمندی در زمینه هائی که در تاریخ بشریّت تا حال سابقه نداشته می باشد.» 2 نگارش: سردبیر (05.05.96) (27.07.2017)
برگرفته از: http://news.persian-bahai.org/1181 پاسخی صلح‌آمیز و پایدار به بی‌عدالتی ۳۰ تير ۱۳۹۶ (۲۱ ژوئیه ۲۰۱۷) جامعۀ جهانی بهائی، ژنو — سی سال پیش، جامعۀ بهائی ایران در مسیر تلاش ارزنده‌ای گام نهاد. بهائیان ایران که پس از درخواست‌های متعدد همچنان توسط مسئولان کشورشان از امکان تحصیلات رسمی محروم نگاه داشته می‌شدند، با کمک استادان و دانشگاهیان بهائی که خود به دلیل اعتقادشان از کار اخراج شده بودند، در زیرزمین‌ها و اتاق‌های پذیرایی خانه‌هایشان در سراسر کشور یک برنامۀ غیررسمی دانشگاهی به راه انداختند. این برنامه به تدریج با عنوان دانشگاه علمی آزاد (BIHE) شناخته شد. دانشگاه علمی آزاد از بدو تاسیس خود، زمینۀ تحصیل هزاران نفر را فراهم کرده است. بسیاری از فارغ‌التحصیلان این موسسه برای ادامۀ تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد و بالاتر در تقریباً ۱۰۰ دانشگاه در سراسر دنیا پذیرفته شده‌اند. بسیاری از فارغ‌التحصیلان دانشگاه علمی آزاد پس از اتمام تحصیلات خود در خارج از کشور برای خدمت در جوامع خود به ایران باز می‌گردند. به موهبت پیشرفت‌های فن‌‌آوری، استادانی از سراسر دنیا در دانشگاه علمی آزاد تدریس می‌کنند. آنانی که تجربه و تخصص خود را صرف تحصیل جوانان بهائی ایران می‌نمایند، از نزدیک شاهد آرمان‌های متعالی و تعهد این دانشجویان به کسب دانش بوده‌اند. خانم دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو با نقل قول قسمتی از یک پیام بیت العدل اعظم می‌گوید: «واکنش بهائیان در مقابل ظلم نه قبول خواسته‌های سرکوب‌گران است و نه پیروی از خوی و روش آنان.» او گفت: «این معنای اساسی استقامت سازنده است.» خانم علائی در ادامه گفت: «مسلماً بهائیان تنها گروهی نیستند که ظلم و ستم را به دور از خشونت و با سازندگی پاسخ گفته‌اند، اما آن‌ها به شیوۀ متفاوتی در این جهت تلاش می‌کنند شیوه‌ای که بیشتر بر سهم آنان در خدمت به جامعه‌شان و فعالیت در کنار دیگران متمرکز است.» با وجود تلاش مسئولان ایرانی برای اختلال در فعالیت دانشگاه علمی آزاد از طریق هجوم به خانه‌ها و دفترهای مرتبط با این دانشگاه، توقیف مواد آموزشی و دستگیری و زندانی نمودن بسیاری از اساتید، این دانشگاه در سه دهه گذشته رشد چشمگیری داشته است و از افراد متخصص در داخل و در خارج از کشور بهره می‌جوید تا امکان تحصیل برای جوانان در رشته‌های تحصیلی بیشتری در زمینه‌های علوم طبیعی، اجتماعی و هنر را فراهم نماید. به طور کلی دانشگاه علمی آزاد نه تنها سی سال دوام آورده بلکه در این مدت رشد و شکوفایی شایان توجه ای داشته است. تحصیل در دانشگاه علمی آزاد آسان نیست. از آنجایی که این دانشگاه دولتی نیست، امکان کمک هزینۀ تحصیلی وجود ندارد و بسیاری از دانشجویان به صورت تمام وقت کار می‌کنند. در بسیاری از موارد دانشجویان از راه‌های دور برای شرکت در کلاس‌های ماهانه به تهران سفر می‌کنند. برخی مواقع به دلیل محدودیت در محل برگزاری کلاس‌ها، دانشجویان مجبورند در میان روز از خانه‌ای در یک سمت شهر به خانه‌ای در سمت دیگر تغییر محل دهند. علیرغم این محدودیت‌ها، دانشجویان از سطح آکادمیک بالایی برخوردارند. آقای سلیم والانکورت (Saleem Vaillancourt)، هماهنگ‌کنندۀ کمپین آموزش جرم نیست، کمپینی که محرومیت تحصیلی بهائیان در ایران را مورد توجه قرار می‌دهد گفت: «من با برخی از دانشجویان دانشگاه علمی آزاد صحبت کرده‌ام که می‌گفتند وقتی استادانشان دستگیر و زندانی شدند، آن‌ها همچنان مانند قبل در کلاس حاضر می‌شدند. این دانشجویان با وجود اینکه استاد نداشتند به درس خواندن با کمک یکدیگر ادامه دادند. نگرش آن‌ها اینگونه بود، برایشان مسئلۀ خاصی نبود. می‌گفتند این کاری است که باید انجام دهیم زیرا به فرآیند درس خواندن متعهد بودند.» |
آخرین نظرهاپر خواننده ترین مقالات |
