برگرفته از: https://www.tribunezamaneh.com/archives/98680?tztc=1

آیین بهایی چیست؟

صفا راستی

مریم فقیه ایمانی دختر ایت الله جلال فقیه ایمانی و نوه ایت الله خویی، ایین بهایی را ایین مهربانی، روشنگری و نوع دوستی می داند واز جامعه بهایی خواسته است که در جهت اطلاع رسانی به مردم فعالیت بیشتری کنند. در مصاحبه اخیر خود می گوید:

“تا وقتی که جامعه‌ی بهائیِ خارج از ایران اطلاع‌رسانی درست نکند مردم نخواهند فهمید که این یک جریان سیاسی نیست؛ یک فلسفه‌ی زندگی و مجموعه ‌‌گفتارهاست. ”

برخی دیگر از روشنفکران و فعالین سیاسی نیز با حسن نیت این ایراد را کرده اند که چرا بهاییان در جهت تبیین اصول ایین خود فعالیت نمی کنند. ممنوعیت این امر در ایران امروز کاملا واضح است اما متاسفانه بسیاری از رسانه های فارسی زبان خارج از کشور نیز، در انتشار مقالاتی که حاوی تبیین ایین بهایی است تردید نشان می دهند و سختگیری می کنند. برخی از انها صریحا گفته اند که از انتشار مطالبی که دال بر تبلیغ ایین بهایی باشد معذورند که ممکن است به جهت خط مشی سکولار انها باشد یا ملاحظات دیگر اما در هر حال ملاکی روشن برای تشخیص و تمییز این مطالب ارائه نمی کنند.

مطلب ذیل به جهت احترام به خواست ان روشنفکران و مخصوصا سرکار خانم مریم فقیه ایمانی، به شرح بخشی از اصول ایین بهایی می پردازد. باشد که مشمول تبلیغ مخل یا مضر نگردد.

مهمترین اصل پذیرفته شده در ایین بهایی، وحدت نوع بشر است. بهاء الله ان را جوهر دینش می داند و می گوید که “برای اتحاد و اتفاق مردم روی زمین امده است” و تصریح می کند که ” از هر انچه گفته ام چه به زبان دین، چه به زبان حقیقت و یا طریقت، منظوری نداشته ام جز اتحاد بین مردم روی زمین و اینکه دنیا یک وطن است و همه مردم جهان شهروندان ان وطن هستند و البته به تحقق این اعتقاد خود یقین داشته و تاکید می کند که جهان چاره ای جز قبول این اصل اساسی یعنی وحدت نوع بشر ندارد زیرا اخرین مرحله جامعه بشری در مسیر تکامل خود به سوی بلوغ می باشد. بهاء الله دنیا را ابستن این واقعه می داند و می گوید که عشق به وطن، دیگر برای هدایت و راهنمایی بشر به سوی سعادت کافی نیست و باید عشق به جهان و خدمت در جهت مصالح جهانی به عنوان هدف تمامی تلاشهای انسان شناخته شود که البته به معنای نفی عشق به وطن نیست بلکه مرحله ی بالاتر و والاتر از ان تلقی می گردد.

بهاء الله از دین به عنوان نور مبین و علت اصلی نظم جهان و حفظ و راحت اهل عالم یاد می کند. هدف اصلی دین را ترویج اتحاد می داند و مردم را از اینکه ان را سبب تفرقه و اختلاف سازند بر حذر می دارد. با اینکه خود را یک پیامبر و دارای دین می داند اما صریحا می گوید که حتی اگر دین من بخواهد باعث اختلاف شود بی دینی را ترجیح دهید. توصیه می کند که مبادی دین باید به نحوی به اطفال تعلیم شود که روح تعصب و بیگانگی بین بشر را در قلب انان جای ندهد. اما او در عین حال به خوبی به وضعیت و موقعیت دین در دوران معاصر اگاهی و احاطه کامل داشته و حتی در زمان خود یعنی دهه های پایانی قرن نوزدهم که دین هنوز اعتباری داشت صریحا هشدار می دهد که “نیروی ایمان به خداوند در تمام عالم در حال اضمحلال و حتی مرگ است” و عالم را منقلب و اشفته می بیند که انقلابات ان روز به روز در ازدیاد خواهد بود و مهم تر اینکه جهت این انقلابات به لامذهبی است والبته از عواقب ان نیز یاد می کند که باعث زلزله در ارکان جهان می گردد. می گوید که بی دینی منجر به هرج و مرج می گردد.