انسان امروز نه تنها با انسان هزاران سال پیش ، بلكه با انسان صد سال و حتی ده سال پیش تفاوت فراوان دارد. نوع انسان مراحل متعد را در مسیر تكامل پیموده است واكنون به دوران بلوغ خود نزدیك می شود .
روزگاری تمام قوای انسان صرف بقای او می شد . پیشرفت علم سبب شد به تدریج انسان ها وقت آزاد بیشتری پیدا كنند و فكرشان صرفا ازحفظ بقا فراتر رود . در طی قرون و اعصار قوای فكری و روحانی بشر افزایش یافت . از زمانی كه خط به وجود آمد تا همین دهه های اخیر، تنها گروه اندكی از مردم سواد خواندن و نوشتن داشتند و همانها بودند كه هدایت فكر انسان ها رادر اختیارخودداشتند. مردم برای آگاهی از تاریخ ، كتب مقدسه ، علوم و غیره چاره ای جز مراجعه به این افراد باسواد نداشتند .
امروزه اكثر انسان ها باسواد و تحصیل كرده هستند . حتی اگر بی سواد باشند ، به قدری از رسانه های گروهی اطلاعات و آگاهی كسب می كنند كه دانشمندان پیشین از آن محروم بودند . در نتیجه قوای فكری و روحانی بشر رشد بی سابقه ای یافته است . بنابراین امروز دیگر دوران تقلید به سر آمده و هر فردی خود می تواند و باید در جستجوی حقیقت باشد؛ به گفته دیگران اكتفا نكند و بكوشد خود قضاوت كند و تصمیم بگیرد .
البته صحیح است كه ما در جهانی زندگی می كنیم كه به قدری دانش و معارف بشری گسترش یافته است كه یك فرد نمی تواند در همه رشته ها تخصص یابد و همین امر ممكن است باعث شود كه افرادی فكر كنند كه خودشان نمی توانند حقایق را پیدا كنند . اما حداقل هر انسانی می تواند سوالاتی بپرسد ، برای یافتن پاسخ آن ها به منابع گوناگونی چون تجارب شخصی خود ، مشاهدات خویش ، منابع اطلاعاتی متنوع و متخصصین متعدد رجوع كند و در نهایت ، با مقایسه و تحلیل و نقادی آن ها تصمیم بگیرد ، مخصوصأ در زمینه های مربوط به اعتقادات اساسی كه بر تمام زندگی و رفتارهای ما تأثیر می گذارد و سرنوشت ما را رقم می زند .
با مراجعه به همه ادیان الهی می توان دریافت كه در هیچ دینی تقلید در اصول اعتقادات مقبول نبوده است . همه پیامبران مردم را دعوت كرده اند كه در شناسایی خداو پیامبران شخصأ تحقیق و تفحص كنند . ایشان همیشه كسانی را كه در این مورد به تقلید از آباء و اجداد و علمای دینی خود پرداخته اند نكوهش نموده اند . وقتی حضرت محمد (ص) رسالت خود را اعلان فرمودند چه كسانی از ایمان به ایشان محروم شدند؟ آنان كه گفتند ما دین آباء و اجدادی خود را رها نمی كنیم ، آنان كه از علمای دینی خود كسب تكلیف كردند . در زمان هر پیامبری وضع چنین بوده است .
اكنون بیش از صد و پنجاه سال از زمانی كه پیامبری جدید به نام حضرت بهاءالله رسالت خود را به عالم انسانی اعلان نمودند می گذرد . چند نفر از اهل ایران شخصأ در مورد دیانت جدید تحقیق كرده اند؟ آیا درست است كه انسان امروز هم مثل زمان حضرت رسول اكرم چون مشركین به دین آباء و اجدادی خود و چون اهل كتاب به علمای مذهبی خود اقتدا كند؟ یا باید خود در مورد حقانیت این دین جدید تحقیق نماید؟ مسئولیت ایمان و عدم ایمان ما را در درگاه خداوند هیچكس دیگری جز خود ما به عهده نخواهد گرفت .