برگرفته از:

//www.tribunezamaneh.com/archives/61705?utm_source=feedburner&utm…

حقوق شهروندی

شنبه, ۱۷ام آبان, ۱۳۹۳

نویسنده مطلب: مهرداد فانی

مطالب منتشر شده در این صفحه نمایانگر سیاست رسمی رادیو زمانه نیستند و توسط کاربران تهیه شده اند. شما نیز می‌توانید به راحتی در تریبون زمانه عضو شوید و مطالب خود را منتشر کنید.

اخیراً گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد درامور حقوق بشر ایران، در ششمین گزارش خود از وضعیت حقوق بشر در ایران، که برای بررسی در نشست اکتبر مجمع عمومی سازمان ملل متحد تهیه شده مطالبی بسیاری در باره وضعیت حقوق بشر در ایران اظهار نموده که در تعدادی از مراجع خبری[1] درج و منعکس شده. ایشان نکات بسیار مهمی را بیان کرده اند که عمیقاً مورد تفکر است. ولی آنچه که باعث تاسف فراوان است این نکته بسیار پر اهمیت میباشد که اگرچه بسیاری از زعماء، علماء و مسئولین امور درایران بحق الیقین میدانند که آنچه بعنوان جوابیه دربسیاری از این موارد منجمله در جواب گزارش گر سازمان ملل اظهار میدارند خلاف صواب و واقعیت است ولی همان مطالب تکراری را میگویند که تا بحال گفته اند و میگویند انچه را که بخیال خود تصور میکنند حقیقت است ولى هیچ منبع موثقى حاضر نیست خریدار آن باشد. چه که مطالب گفته شده اینها در طى این ٣۵ سال همان بوده که هست.

در جوابیه این گزارش، مقام عالیرتبه ای از دولت ایران گرچه بطور کلی قلم بطلان بر آنچه گزارش شده کشیده ولی ازنحوه کلام ایشان این طور استنباط میشود که انتظار دارند بدون هیچ سند و مدرکی بیاناتش را همگان تأیید و تصدیق نمایند. از نکات مهمی که این مقام محافظ حقوق بشر در ایران در جواب این گزارش داده اظهاراتشان مربوط به بهائیان میباشد. در پاسخ به کلامی در مورد بهاییان که در گزارش های گزارش گر ویژه سازمان ملل اظهار شده این مقام گفته است که “با بهایی ها در ایران براساس تعهد و قرارداد شهروندی برخورد می‌شود”.

وی افزود: “این‌ها از جهات مالی افراد متمولی هستند و در کشور کارخانه و فعالیت مالی دارند و تا از قوانین جمهوری اسلامی تخلف نکنند زیر پوشش امنیت جمهوری اسلامی ایران هستند.”

مجددا در باره همین مطلب ادامه داده که “بطبع قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، ادیان رسمی را در کشور احصاء کرده است و این‌ها جزو ادیان رسمی کشور نیستند، منتها فعالیت‌های مربوط به شهروندی آن‌ها مطابق قانون منعی ندارد و انجام می‌شود و جمهوری اسلامی ایران از افرادی که متعهد به قوانین شهروندی باشند حفاظت می‌کند. اگر فردی تخلف کند هیچ ربطی به شیعه، سنی و غیره ندارد.”[2]

در جواب ایشان باید گفت انچه را که این مقام محترم اظهار نموده اند فقط تراوشات فکری است که بزعم خودشان صواب است در حالیکه بخوبی مطلع و آگاه میباشند که آنچه را که گفته اند نه تنها هیچ قرابتی با صداقت و درستی ندارد بلکه بسیار گمراه کننده و مطلب به بیراهه کشاندن است. زیرا بسیاری اسناد و شواهد زنده و غیر زنده در دست است که آنچه ایشان بیان نموده اند خلاف صواب است و شاید یک هزارم هم واقعیت ندارد و ایشان نیازمندند که واقعیت را درک و استنباط نموده و در آینده نگویند آنچه را که یَضحَکُ به کُلُّ السُّفَهاءِ وَ المَجانین[3] و شأن و قدر و مقام را خود با این مطالب به پستی نکشند.

حال در این برهه چند نکته بصورت سئوال مطرح میشود تا مطلب برای منصفین قدری روشن گردد و اگر جوابی صادقانه از وجدان سالم در این مورد ارسال گردد مورد سپاس است:

این چه حقوق شهروندی است که ایشان اظهار میدارند که حفاظت شده در حالیکه بیش از 200 نفر از بهائیان مورد احترام جامعه بهائی بالاخص و غیر بهائی عموما، اعم از دانشمند، استاد، کاسب امین، تاجر درستکار و کشاورز فداکار بدون هیچ حکم دقیقی، اتهامی، و دادگاه صالحی کشته و شهید و یا ناپدید شدند. کجا بود این دولتی که اکنون اظهار میکند حقوق شهروندی بهائیان را حفاظت نموده؟

این چه حقوق شهروندی است که بسیاری از خادمین حقیقی دولت و ملت بعد از سی تا چهل سال خدمات صادقانه به محض به قدرت رسیدن دولت جدید از مستمری و مقرری ناچیز بازنشستگی محروم شدند که درسنین بالا و کهولت با مشقت، مرارت و زحمت فراوان گذران زندگی کنند و حتی مجبور شدند که دست تمنا بسمت فرزندان و خویشان خویش دراز نموده که بتوانند امرار معاش نمایند. آیا این حق شهروندی است که اظهار میدارید حفظ شده است؟ کدامیک از این نفوس قوانین شهروندی را زیر پا گذاشته بودند که شامل این بی توجهی گردیدند و اگر قوانین شهروندی را مراعات ننموده اند چرا بنا بگفته شما مورد مؤاخذه قضائی قرار نگفته اند؟ چرا از بسیاری از آنان تقاضا شده که آنچه در عرض سی سال با مرارت فراوان بدست آورده اند در همان ایّام بدولت مسترد نمایند؟

این چه حق شهروندی است که بسیاری از بهائیان مطیع قانون بدون هیچ جرمی فقط و فقط بدلیل بهائی بودن از گرفتن پروانۀ کسب محروم شده و حتی در بعضی از مواقع که توانستند پروانه کسب اخذ نمانید بعد از مدتی بعلت اتهامات واهی محل کسب و کارشان را مُهر و موم نموده اند. حتی بسیاری هم به دلائل پوچ مورد تحریم اقتصادی قرار گرفتند؛ علل واهی مانند مواردی متهم به نجاست و غیره. حتی فهرست بلند بالایی بهم رسانند که مردم بعنوان مثال از عینک فروش بهائی عینک نخرند زیرا در موقع تمیز کردن عینک ممکن است دستش خیس باشد و این مرطوب بودن دست ایشان به عینک منتقل شده که اگر بدان دست زنند باعث نجس شدن مسلمانان میشود. این چه حق شهروندی حفظ شده است که با تمام قوا سعی در تخطئه کردن کسب و کارشان است؟ کدامیک از این بهائیان متموّل که ذکرشده کارخانه دار هستند و شما گذاشتید که مسلمانان در کارخانه ایشان بخدمت مشغول باشند و گذارن زندگی نمایند؟ فقط برای مثال یک نمونه بیاورید؟ هیج بهائی در ایران نتوانسته کارخانه ای با دغدغه و یا بدون آن براه بیاندازد. اگر نفوسی متموّلی هم در میان آنان پیدا میشود از راه غیر قانونی این تموّل را بدست نیاورده اند. زیرا خود گفته اید که اگر قوانین شهروندی را رعایت نمایند هیچ ربطی به شیعه، سنی و غیره ندارد. پس چرا تموّلشان را به رخ میکشید؟ اگر کسب ثروتی کرده اند غیر قانونی نبوده زیرا اگر غیر قانونی بوده تا حال از دم تیغ شما گذشته بودند.

این چه حق شهروندی است که از تمامی ادارات و دوائر دولتی طی بخشنامه های عریض و طویل خواسته شده که تمام بهائیان را شناسائی نموده که در مورد لزوم و بموقع خود آنها را از حقوق حقه شان فقط بجرم بهائی بودن با تمام قوا محرومشان نمائید.

این چه حق شهروندی است که جوانان بهائی از همان اوائل انقلاب اسلامی از ادامه تحصیلات عالیه محرومند. جوانانی که چشم و چراغ هر جامعه هستند بدون هیچ دلیلی از نعمت ادامه تحصیل محروم گشته اند. حتی اخیراً این جوانان طوری شناسائی شده اند که بدون اظهار کردن دیانت خود در ستون مذهب، در حالیکه پذیرش نگرفته اند از آنان خواسته شده که به ادارۀ آزمون و سنجش برای یافتن جواب علل عدم پذیرش مراجعه کنند و بعد از مراجعه حتی ورقه ای رسمی و غیر رسمی مبنی بر دلیل عدم پذیرش به ایشان ارائه نشده و شفاهاً بسیاری از کارمندان خدادوست و خداپرست باین جوانان گفته اند که بخاطر بهائی بودن پذیرش ندارند و از دست این نفوس منصف و خادم کاری بر نمی آید. این چه حق شهروندی است که شما مقام محترم از آن دم میزنید؟ حتی زیرکانه برای ساکت و صامت نمودن بعضی از سازمان های خیرخواه و بشر دوست بین المللی تعداد معدودی را که پذیرش داده ولی بدلائل پوچ و واهی و در بسیاری از موارد بدون دلیل آنها را اخراج نموده اید. اگر واقعا صادقید طبق آمار علمی ثابت نمائید که چه در صدی از جوانان بهائی در دانشگاهای ایران در عرض سی و چند سال گذشته پذیرش گرفته و فارغ التحصیل و یا اخراج شده وعلل اخراج را هم ذکر کنید و عموماً آنرا اعلام نمایید و اجازه دهید که بدون دخالت احدی مؤسّسات معتبر بیطرف ادّعای شما را تحقیق و آن را تأئید نمایند. هم چنین ثابت نمائید که تعداد آنها با در صد عمومی دیگر جوامع و حتی جامعۀ مسلمان از نظر آماری همخوانی دارند. این امر بسیار آسان است بدلیل اینکه در فرم ثبت نام که ستون مذهب داشته جوانان بهائی دیانت خود را به هیچوجه کتمان ننموده اند و براحتی میتوان استخراج نمود که چند نفر از بهائیان پذیرش گرفته و چند نفر فارغ التحصیل شده اند. حال سئوال این است مگر تحصیل علم عملی است که مخالف قوانین شهروندی است که از ادامۀ آن محروم شده اند؟ چرا این جوانان از پوشش امینتی که صحبت میکنید بهره ای نبرده اند؟ مگر از آموزه های عالی اسلام عزیز نیست که ” اُطلُبُوا العِلمَ مِنَ المَهدِ اِلَی اللَّحد”[4] ؟ این بیان محترم در حق تمام نفوس اظهار شده، نه برای ملت خاصّی.

این چه حق شهروندی است که عدّه ای علاقمندان به تحصیل و کسب دانش که عملی نمودن آن از دستورات تمام ادیان الهی است بعد از اینکه در خانه به تعلیم جوانان خود پرداخته اند و حتی برای دولت ایران زحمتی بوجود نیاورده و یا مخارجی تحمیل ننموده اند تا از این جوانان نفوسی خادم و لایقی در جامعه بسازند با دلائل پوچ دانشگاهشان را بستید و تمام خادمین آنان را اعم از مدرسین و کارمندان بدون دلیل بزندان افکندید. آیا این عمل خیر خواهانه به آبادی مملکت کمک نمینمود و نباید استقبال میشد و مورد تشویق و حمایت قرار میگرفت؟ آیا این عمل پسندیده و خیر نیست؟ آیا ” حَیَّ عَلی خَیرِ العَمَل” شعار روزانۀ ملیون ها نفوس در دنیای اسلام نیست که مردم بدان تشویق میشوند؟ بغیر از تعلیم خصوصی دادن به فرزندان دیگران که یکی از مراسم مورد احترام جامعۀ ایران از قدیم بوده و هنوز هم هست چه عملی نموده اند؟ آیا تدریس عملی غیر قانونی است که از این نفوس سر زده؟ چه کاری پسندیده تر از آنکه نفسی بتواند فرد دیگری را دانش بیاموزد؟ مگر مجدداً در آموزه های اسلام نیست که اگر نفسی فردی را تعلیم دهد وی را بندۀ خویش نموده؟ بغیر از این اعمال خدا پسندانه چه قانون شهروندی زیر پا گذاشته شده بود که به چنان سرنوشتی دچار گردیدند؟

این چه حق شهروندی است که زمانی این جوانان برای احقاق حق خود که بدون جهت و دلیل از ایشان گرفته شده به دفتر یکی از اعضای اصلاح طلب مجلس برای استیفای حق خود مراجعه میکنند با فریاد و توهین و هتاکی به مقدساتشان از دفترشان اخراج میشوند. در هنگام دادخواهی در دفتر این نماینده، اوّلین سؤال ایشان دربارۀ دیانت این جوانان بوده. شما که میگویید: “هیچ ربطی به شیعه، سنی و غیره ندارد”؛ آیا ایشان که نمایندۀ ملت هستند به چه دلیل اوّلین سؤالشان از دیانت این جوانان بوده؟ این جوانان برای دادخواهی به عدم پذیرش مراجعه نمودند ولی این نمایندۀ ملت ایشان را در بارۀ دیانتشان مورد بازخواست قرار دادند. آیا این جوانان شهروند نیستند که شما در مصاحبه های خود میگویید از ایشان دفاع میکنید و اگر قوانین را رعایت کنند حقوق شهروندی ایشان حفاظت میشود؟ چه قانونی را این جوانان زیر پا گذاشتند که باید از دفتر نمایندۀ ملت اخراج گردند؟ چگونه است که به هیچ قانون شهروندی بی احترامی نکرده اند ولی ایشان را از حقوق قانونی بر طبق همان قانون اساسی که شما ذکرش را کرده اید محرومشان نموده اید؟

این چه حق شهروندی است که تا حال از استخدام بهائیان در دوائر دولتی و حتی شرکت های خصوصی خود داری نموده اید. مگر استخدام در مؤسّسات دولتی باید منحصر به گروه خاصّی باشد؟ مگر حقِّ تمام شهروندان درستکار نیست؟ اگر این نفوس حقّ شهروندی که شما از آن دم میزنید دارند چرا برای این شهروندان حقّی دراستخدام قائل نیستید؟ حتّی بسیاری از مؤسّسات خصوصی هم که کارمندان بهائی را استخدام نموده بودند ارعاب کردید که اگر کارمند بهائی را اخراج نکنند مؤسّسۀ اشان مهر و موم میشود. کسب و کار و خدمت در اداره ها چه ربطی به اعتقاد و ایمان نقوس دارد؟

این چه حقِّ شهروندی و پوشش امنیّت جمهوری اسلامی است که بهائیان بی گناه و بی دفاع از پشت سر مورد هدف گلوله قرار می گیرند و عامل و یا عاملان آن بدون هیچ ترس و واهمه ای در میان جامعه زندگی میکنند و دستگاه قضائی دولتی که ادّعا میکند از حقوق این شهروندان حفاظت میکند تا حال نتوانسته است فرد مجرم را شناسائی نموده و به حکم عدالت حقیقی مورد مؤاخذه قرار دهد.

این چه حقِّ شهروندی است که حتّی اموات بهائیان از دست ظلم و ستم دولتی و دستگاه قضائی که ادّعا میکند حفاظت حقّشان را میکند امان ندارند و هنوز اجساد این بهائیان که باید برای مدتی لازم مدفون باشند و کاملاً به خاک برنگشته در نهایت قساوت نبش قبر شده و تحت عنوان سامان دادن منطقه و شهر سازی از بین برده اند. تنها دلیل این اعمال خدا ناپسندانه را میتوان گفت که نمی خواهید اثری از این عزیزان برجا مانده باشد. آیا نبش قبر در تمام ادیان امری قبیح نیست؟ شهروندان بهائی که از این عالم فانی در گذشته اند چگونه قانون شهروندی را زیر پا گذاشته اند که استخوان پوسیده و نا پوسیده ایشان در تحت حفاظت شما قرار نگرفته اند؟

حال از این نفوس مسؤول که ادّعا می کنند بهائیان حقوق شهروندیشان حفاظت میشود تقاضا میشود که با وجدان سالم جواب در این موارد عنایت نمایند که بسیار باعت امتنان است والّا همانطور که دقیقا میدانید “المُلکُ یَبقی مَعَ الکُفر وَ لا یَبقی مَعَ الظّلم”[5] و تاریخ بشریّت همواره شاهد این بیان اَعلی بوده است. گرچه مسلم است که میدانید ولی جهت استحضار مجدد بدانید که عین همین بیان عالی هم در دیانت بهائی تلألؤ خاصِّ خود را دارد که می فرمایند: “ای ظالمان ارض از ظلم دست خود را کوتاه نمائید که قسم یاد نموده ام از ظلم احدی نگذرم.”

//www.bbc.co.uk/persian/iran/2014/10/141007_l39_ahmad_shahid_repor… . رجوع کنید به [1]

//www.bbc.co.uk/persian/iran/2014/10/141009_nm_larijani_humanright… . رجوع کنید به [2]

. به آن میخندند تمام دیوانگان و افراد سفیه[3]

. زگهواره تا گور دانش بجوی [4]

. مملکت برای حاکمان آن با کفر و بیدینی باقی خواهد ماند ولی با ظلم از دستشان خارج خواهد شد.[5]