برگرفته از: //news.persian-bahai.org/story/1034

دو ماه در سردخانه: چهره‌ای دیگر از کمپینی سازمان‎یافته برای نامشهود کردن بهائیان ایران

۰۸ دي ۱۳۹۳ (۲۹ دسامبر ۲۰۱۴)

ژنو – نزدیک به دو ماه است که در اهواز جسد یک بهائی در سردخانه نگاه داشته شده است زیرا مقامات محلی از دادن اجازۀ دفن وی خودداری می‎کنند.

شامل بینا در روز ۲۸ اکتبر از دنیا رفت اما علی رغم درخواست‎های خانواده‎اش و دیگران، که به مقامات متعددی از استاندار تا امام جمعۀ شهر بدون هیچ نتیجه‎ای ارائه گشته، جسد او همچنان دفن نشده است.

واقعیتی که درد و اندوه خانواده را تشدید می‎کند این است که قبرستان بهائیانِ شهر اخیراً توسط مقامات به شیوه‎ای بی‎رحمانه بسته شده، درب ورودی محوطۀ قبرستان جوش داده شده و جلوی آن دیواری کشیده شده است.

این واقعه تازه‎ترین مورد از یک رشته وقایع در ماه‌های اخیر است که مقامات ایران مانع دفن بهائیان شده، یا در آن مداخله نموده‌اند، و یا اجازۀ تخریب قبرستان‎های آنان را صادر کرده‌اند. به نظر می رسد که این موارد به عنوان بخشی از اقداماتی سازمان یافته برای مجبور کردن بهائیان به انکار هویت مذهبی خویش انجام گرفته است.

در شهر سمنان، به بهائیان گفته شده که برای صدور جواز دفن برای بستگان خویش باید تعهدنامه‌ای را امضا کنند. دراین فرم از آن‎ها خواسته شده که روی قبر چیزی به جز نام و تاریخ تولد و فوت شخص نوشته نشود، و هیچ فضای سبزی در قبرستان ایجاد نشود چرا که این کار به منزلۀ ترویج آئین بهائی محسوب می‌شود. دستورهای مشابهی نیز در اوایل امسال در خصوص قبرستان بهائیان سنگسر صادر شده بود.

دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو گفت: "در سال‎های اخیر بیش از ۴۰ قبرستان بهائی مورد حمله یا تخریب قرار گرفته و یا بسته شده‌اند، و مقامات مربوطه از دفن تعداد زیادی از بهائیان جلوگيری‌ کرده و یا در آن مداخله نموده‎اند."

خانم علائی گفت: "روند کلی‎ای که در‎ این جریان دیده می‎شود، تلاشی است هماهنگ شده از سوی حکومت برای نامشهود کردن بهائیان در ایران از طریق حذف یکی از آخرین نشانه‎های باقیمانده از وجود آن‎ها، یعنی قبرستان‎های متمایز خودشان، و نیز وادار نمودن آن‎ها به پیروی از مراسم اسلامی، باز به عنوان وسیلۀ دیگری برای اجبار آنان به انکار آئین‌شان."

نمایان‌ترین مورد این وقایع، اقدام سپاه پاسداران از ماه آوریل برای تخریب قبرستان تاریخی بهائیان در شیراز به منظور فراهم کردن زمینه برای ساختن یک مجتمع ورزشی و فرهنگی جدید بوده است.

این اقدام، علی رغم درخواست سه کارشناس حقوق بشر سازمان ملل متحد در سپتامبر برای توقف کار، همچنان ادامه دارد. بر اساس گزارش‌های اخیر، عملیات ساختمان ادامه دارد، و حدود ۵ تا ۶ هزار متر مکعب از زمین در حال حاضر حفاری شده یا بر روی آن ساخت و ساز انجام گرفته است.

خانم علائی اظهار داشت: "این فراتر از بی‎عدالتی است که بهائیان در ایران نه تنها در تمام طول زندگی خویش به دلیل اعتقاد به آئین خود با اذیت و آزار گسترده مواجه می‎شوند و از تحصیل، کار و آزادی مذهب محروم می‎گردند، بلکه در مرگ نيز از تدفینی شایسته محروم‌اند."

دیگر اقدامات انجام گرفته در این راستا از این قبیل‎اند:

- مورد خانم زیبا روحانی که در تبریز درگذشت. مقامات محلی به مدت حداقل ۸ روز از دادن اجازه دفن او در قبرستان بهائیان تبریز خودداری کردند، مگر این که بدون تابوت به خاک سپرده شود، امری که مغایر با قوانین خاکسپاری در دیانت بهائی است.

- مورد خانم مهنا سمندری، دختر جوان با استعدادی که دچار معلولیت شده و به تازگی در سن ۱۱ سالگی در تبریز درگذشت. گزارش‌های رسیده در ماه نوامبر حاکی از آن است که اجازۀ دفن ایشان نیز در قبرستان انتخابی خانواده داده نشد.

- در ماه نوامبر، مقامات حکومتی قبرستان بهائیان درِ محمودیۀ اصفهان را بستند، و اظهار داشتند که بهائیان دیگر اجازۀ دفن در آن محل را نخواهند داشت.

- در ماه ژوئن از تبریز گزارش‌هائی رسید که مقامات از دادن اجازۀ دفن طوبی یگانه‎پور و دو بهائی دیگر در قبرستان عمومی آن محل خودداری نموده‎اند.

- در ماه آوریل قبر بهائی سرشناسی که در قبرستان بهائیان شهر سبزوار مدفون بود توسط فردی ناشناس با بولدوزر تخریب شد. در این مورد نیز مانند موارد مشابه دیگر در سال‎های اخیر، مشخص است که هیچ کس نمی‌تواند بدون اجازۀ مقامات از چنین ماشین‎آلات سنگینی استفاده کند.

- در طی دوره‎ای هشت ماهه در شهر تبریز، از دفن اجساد حداقل ۱۵ بهائی در قبرستان عمومی آن محل ممانعت به عمل آمده است، و خانواده‎ها ناچار به فرستادن اجساد عزیزانشان به شهرهای دیگر شده‎اند.