برگرفته از: //radiokoocheh.com/article/272715

در سال‌روز زندانی‌شدن ٧ مدیر جامعه بهاییان

«پارلمان اروپا، حقوق بشر در ایران و مساله بهاییان»

۱۳۹۴ خرداد ۱۵

صفا راستی / مقاله وارده / رادیو کوچه

در هفتمین سال‌روز زندانی شدن هفت مدیر جامعه بهاییان ایران موسوم به یاران، ۵ تن از اعضای پارلمان اروپا، در مصاحبه‌هایی جداگانه در باره مساله حقوق بشر اظهار نظر کردند و بالاتفاق خواستار آزادی هفت مدیر بهایی شده و نسبت به بی‌عدالتی‌ها و محدودیت‌هایی که در مورد شهروندان ایرانی و از جمله جامعه بهاییان ایران اعمال می‌شود اظهارنگرانی کردند.

اقای اندرو لور (Andrew Lewer ) می‌گوید که توجه من به بهاییان ایران زمانی جلب شد که شنیدم دختری ١٧ ساله در شیراز به همراه ٩ زن و دختر دیگر به جرم بهایی بودن حلق‌آویز شدند و اگر چه من الان عضو کارگروه آزادی مذهبی هستم که در آن به تمام افرادی که در سراسر دنیا به خاطر مذهب‌شان رنج کشیده‌اند معطوف است اما به ایران و جامعه بهاییان آن، توجه ویژه‌ای داریم.

خانم جولی وارد (Julie Ward ) نیز می‌گوید من بسیار بسیار نگران سوءرفتارهای بی‌شمار حقوق‌بشری رژیم ایران هستم و به طور مشخص بدرفتاری‌هایی که علیه اعضای دیانت بهایی می‌شود که حتا بعد از مرگ هم ادامه می‌یابد و سنگ قبرها واژگون شده و رویشان چیزهایی نوشته و یا کشیده می‌شود و یا اجازه خاک‌سپاری مناسب به آنها داده نمی‌شود. ایشان همچنین به‌طور اخص نگرانی خود را نسبت به جمال‌الدین خانجانی، مرد ٨٣ ساله‌ای که حتا به او اجازه ندادند در مراسم خاک‌سپاری همسرش شرکت کند ابراز می‌کند.

آقای تونه کلام، (Tunne Kelam ) می‌گوید من ١١ سال است که نماینده استونی در پارلمان اروپا هستم و سال‌ها است که جدن نگران نقض گسترده و جدی حقوق بشر در ایران در مورد اقلیت‌های مختلف ملی و مذهبی هستیم اما به‌ویژه نگران وضعیت بهاییان ایران هستیم که به صورت منظم و سیستماتیک مورد آزار و اذیت قرار دارند.

دو عضو دیگر پارلمان نیز در تایید همین مطالب نظریات خود را بیان کرده‌اند اما از خلال این مصاحبه‌ها می‌توان نکات مهم و جالب دیگری را نیز یافت.

آقای اندرو لور (Andrew Lewer ) هشدار می‌دهد که ممکن است آزادی مذهبی و مسئله حقوق‌بشر، به خاطر توجه بسیار زیادی که در حال حاضر به گفت‌وگوهای هسته‌ای و وقایعی که در خلال آن رخ می‌دهد وجود دارد نادیده گرفته شود و تاکید می‌کند که حتا اگر احتمالن در حیطه‌های دیگر شاهد پیشرفت‌هایی با ایران باشیم اما همچنان نگران حقوق بشر در ایران خواهیم ماند.

تونه کلام نیز بر همین مساله تاکید کرده و می‌گوید درخواست من از مقامات ایرانی این است که هفت مدیر بهایی زندانی را آزاد کنید چون هیچ کشوری نمی‌تواند ادعا کند که شرایط عادیی برای شهروندانش دارد وقتی بخشی از شهروندانش، بعضی از اقلیت‌هایش این‌طور بی‌رحمانه به صورت سیستماتیک مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند بنابراین اگر علاقه‌مندید که روابط سازنده بیش‌تری با آمریکا و اتحادیه اروپا داشته باشید و اگر دوست دارید تحریم‌ها برداشته شود، شرط آن این است که اول سیاست‌های حقوق بشری خود را متعادل کنید و آزادی‌های مدنی اصلی را برای همه اقلیت‌های ملی و مذهبی در ایران فراهم آورید.

اظهار نظر خانم انا گومز (Ana Gomes ) هم در نوع خود قابل توجه است. ایشان که ظاهرن با بهاییان معاشر بوده است می‌گوید من بهاییان را در طول زندگیم می‌شناسم و تصوری که از آن‌ها دارم این است که مردم صلح‌جویی هستند که با شکیبایی تلاش می‌کنند تا با پند دادن درباره شکیبایی و سازگاری و با بهره‌گیری از روش‌های صلح‌جویانه، به انسان‌های دیگر و به بهتر شدن جامعه کمک کنند. این واقعن غیرقابل قبول است که این شهروندان ایرانی که چیزی بیش‌تر از خدمت به کشور و مردم نمی‌خواهند زندانی شوند و به اتهامات بسیار اهانت‌آمیز که کاملن بی‌اساس است متهم شوند، اتهاماتی که تنها توجیهی است برای این‌که آنها را زندان نگه دارند.

و خانم جولی وارد (Julie Ward ) هم سوالی را مطرح می‌کند که سال‌هاست ذهن بسیاری از تحلیلگران داخلی و خارجی را به خود مشغول داشته است. ایشان می‌گوید :
دیانت بهایی، دیانت صلح، انسانیت، تساوی جنس و انصاف است بنابراین غیرقابل درک است که چرا رژیم جمهوری اسلامی، آنقدر پرخاش‌گرانه و ظالمانه با این بزرگترین اقلیت مذهبی که انسان‌هایی بسیار صلح‌جو هستند رفتار می‌کند و مهم‌تر این‌که این رفتار غیرعادلانه خود برای تضعیف این جامعه را تا کجا ادامه خواهد داد؟

اما خانم کورنلیا ارنست، (Cornelia Ernst ) که معاون رییس گروه نمایندگان پارلمان اروپا برای روابط با ایران است تصویر مستند و واضح‌تری از رویکرد جمهوری اسلامی نسبت به مسئله حقوق بشر و به ویژه بهاییان را نشان می‌دهد. او می‌گوید که هفته گذشته ما با اعضای پارلمان ایران در اینجا یعنی بروکسل دیدار داشتیم اما مکالمه ما در ارتباط با وضعیت حقوق بشر در ایران بسیار ناامید کننده بود چرا که واضح شد که این موضوعی است که نباید درباره آن صحبت شود و موضوع آزادی مذهبی هم کنار گذاشته شد. اصلن مورد بررسی قرار نگرفت و چیزی که به طور مشخص مرا ناراحت کرد این بود که فشار بر علیه اقلیت‌های مذهبی مانند بهاییان، کاملن غیر وارد تشخیص داده شد و حتا این‌که بهاییان وجود دارند نیز تصدیق نشد. این چیزی است که ثابت می‌کند در ایران چیزی تغییر نکرده است. این قابل قبول نیست که در ایران تنها یک مذهب باشد. این قابل قبول نیست که تلاش بشود تا افراد مذهبی را شبیه خود کنند. این کاملن غیرقابل درک است که شخصیت‌هایی مثل خانم ثابت و خانم کمال‌آبادی در زندان باشند چون خود را وقف تحصیل جوانان بهایی که اجازه تحصیل در دانشگاه‌های دولتی را ندارند کرده‌اند. باید آزادی باشد. آزادی عقیده، آزادی مذهب، آزادی بیان. هیچ‌کدام از این‌ها در ایران وجود ندارد و ما تسلیم نمی‌شویم تا همه این مشکلات حل شود. ایشان در ادامه، ضمن انتقاد از عمل‌کرد اتحادیه اروپا گفت که هیچ فریاد اعتراض واقعی علیه این موضوع در اروپا وجود ندارد ولی من شخصن فشار خواهم آورد تا در یکی از جلساتی که با هیات نمایندگی ایران خواهیم داشت مساله حقوق‌بشر و بهاییان را مورد بررسی قرار دهیم.