وحدت عالم انسانی ـ جامعه ای متّحد و یک لیوان آب خوردن (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti)(۲)

۱۶ می ۲۰۱۷

ترجمۀ مهرداد جعفری

وحدت عالم انسانی، یکی از تعالیم حضرت بهاءالله است که در میان مجموعه ای از اصول مرتبط به یکدیگر رشد و نموّ نموده و در بسیاری سطوح جامعۀ انسانی این وحدت را مورد خطاب قرار داده. از میان چنین مفاهیمی شاید بتوان گفت که معنای ساده ظاهری آن می تواند دور هم جمع شدن باشد. علیرغم هر گونه علائقی چنین مفهومی را در رفتار پیروان باید مشاهده نمود که همواره باید با دوستی و مهربانی با یکدیگر متّحد باشند. چنین اتّحادی در ضیافت نوزده روزۀ بهائی هم بخوبی مشاهده می شود.

« قَدْ رُقِمَ عَلَیکُمُ الضِّیافَةُ فی کُلِّ شَهرٍ مَرَةً واحِدَةً وَلَو بِالمآءِ اِنَّ اللهَ اَرادَ أن یُؤَلِّفَ بَینَ القُلوبِ وَلَو بِاَسبابِ السَّمواتِ وَ الاَرَضینَ»(۳)

ایدۀ ضیافت تا حال تدریجاً بحدّی گسترش یافته که تحت مؤسّسۀ بهائی ضیافت نوزده روزه که طبق تقویم ۱۹ ماهۀ بهائی هر نوزده روز یکبار تشکیل می گردد استقرار یافته.

در سال ۱۹۵۸، اِلنور روزولت (Eleanor Roosevelt ) (نفسی که عموم باید صمیمانه ممنون ایشان باشند) مشاهدات بسیار روشن بینانه در مورد حقوق بشر نموده. در یکی از جلسات ایشان دربارۀ یگانگی بشر (یا برادری بشر که در بیانیۀ حقوق بشر آمریکا ذکر شده) سخنرانی نموده که بعضی از مطالب آن که مربوط به حقوق بشر است دستچین گردیده به مضمون در زیر آمده:

« در کجا می توان وحدت بشر را پیدا نمود؟

در مکان های بسیار کوچک در نزدیکی های منزل خویش ـ بقدری نزدیک و بقدری کوچک که روی هیچ نقشه دنیا آن را نمی توان یافت.

ولی همین محله های کوچک دنیائی عظیم برای هر فردی می باشد: در همسایگی خویش، در مدرسه و یا دانشگاه، کارخانه، مزرعه و یا اداره ای که در آن بکار مشغولند.

... اگر وحدت بشر در چنین مکان هائی معنی دار شود در تمام نقاط دیگر هم پر معنی می گردد. بدون اقدامات هماهنگ شدۀ افراد برای حفاظت وحدت بشر در این نقاط کوچک ما تقلائی بیهوده برای عملی نمودن آن در سطح جهانی می نمائیم.»

لازم نیست که از اصل زیبای وحدت انسانی به صورت نکته ای انتزاعی و غیر عملی صحبت کرد. مانند بسیاری عقاید زیبای دیگر بسیار راحت است که درباره اش گفتگو کرد ـ هم چنین راحت است که بدان معتقد بود ـ ولی آن چنان آسان نیست که در زندگی بدان عمل نمود.

«شما بایستی انعقاد و تشکیل محافل ضیافتی نوزده روزه را ادامه بدهید، انعقاد جلسات مزبور بی نهایت مهّم و پسندیده است ولی وقتی که خود را برای حضور در محافل حاضر می کنید قبل از دخول قلب خود را از هر آلایشی پاک و مقّدس کنید؛ ساحتِ افکار را از مٰا سِوَی الله [غیر از خدا] منزّه نموده و از صمیم قلب صحبت نمائید، محّل اجتماع قلوب منقطعه سازید. این اجتماعات را به انوار آسمانی احاطه کنید، بنابراین با نهایت محبّت گِردِهم آئید، به سوی خدا توجّه کنید و بگوئید:

ای پروردگار تمام عناصری را که علّت اختلافند زائل فرما و وسائلی را که سبب اتّحاد و اتفّاقند برای ما ایجاد کن. ای پروردگار این محفل ما را به محفل ملکوتی تبدیل و به نفحات آسمانی معطّر فرما. از هر غذا و عطائی نصیبی بخش و از غذای مَحَبَّت ما را مَرزوق فرما و نعمتِ معرفت عنایت کن. نورانیّتِ ملکوتی بر ما ارزانی دار.

این نکات را در قلب خطور دهید و به محفل ضیافت داخل شوید هر یک از شما باید فکر کنید که چگونه سایر اعضاء محفل خود را مشعوف و مسرور سازید. هر یک بایستی عموم حضّار را بالاتر و بزرگوار تر از خود تصوّر نمائید هر یک باید خود را از سایرین کوچک تر بشناسید مقام دیگران را بلندتر و مقام خود را پائین تر بدانید. در صورتی که شما طبق این دستورات رفتار و زندگی کنید بطور قطع و یقین بدانید که چنین ضیافتی مائدۀ آسمانی است؛ چنین غذائی غذای ربّانی است؛ من خادم چنین مجمعی هستم. اینست بشارتی که من به شما می دهم.» (۴)

این نظراتی است که جامعۀ بشری را به سمت یگانگی و اتحاد سوق می دهد.غیر ازعملی نمودنش در ضیافت نوزده روزه، هیچ عاملی مانع از اجرای آن در زندگی نخواهد بود.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شماره ۴۰ نویسنده می باشد.
(۲). مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد، برای اصل این مقاله ها مراجعه کنید به //beyondforeignness.org/
(۳). کتاب اقدس، بند ۵۷. [مضمون به فارسی: بر شما نوشته شده است ضیافت در هر ماه بهائی- 19 روز- یک بار ولو [با پذیرایی] با آب [باشد] بدرستی که خداوند اراده فرمود تا بین قلب ها را ولو با اسباب آسمان ها و زمین ها الفت دهد.]
(۴) نجم باختر، جلد چهارم، شمارۀ ۷ صفحه ۱۲۰.