همگی ما واحدیم ـ بر تعصّب نژادی فائق آئیم‌ ـ قسمت اوّل (۱)

نوشته مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti)(۲)

۲۲ آپریل ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

در همان ایّامی که حضرت بهاءالله، زندانی مظلوم سلطان عثمانی مشغول به ترویج تعلیم وحدت عالم انسانی بودند، در غرب نهال مسموم و خطرناک تعصّبات نژادی ریشه می گرفت.

تعصّب نژادی بنحوی علمی و عقلانی در جامعه تدریجاً ظاهر می شد تا این که به وحشتناک ترین و پست ترین مرحله از ظهور خود در جنگ جهانی دوّم و قتل عام یهودیان رسید. اروپائیان برای مدتی طولانی به عنوان حکومت حاکمه بر دیگر انسان ها مسلط بودند که این تسلط غالباً مورد سوء استفاده قرار گرفت. جدائی نژادی و ایجاد طبقه های مختلف انسانی در جامعۀ ایالات متّحدۀ آمریکا واقعیّت روابط انسان ها بود. گسترش فرهنگ مادّی گرائی اروپا بسیاری را به برتری ذاتی نژاد «سفید» ولو ناسالم متقاعد نمود.

مسألۀ تعصّب نژادی چنان با تعالیم حضرت بهاءالله مغایرت دارد که اگرچه هنوز بطور کامل بسیاری از این آثار به زبان انگلیسی در دسترس نیست، ولی هدف و معنای این تعالیم کاملاً واضح و آشکار است.

از آثار عرفانی حضرت بهاءالله می توان مطالبی عمیقی مورد مداقّه قرار داد:

«هَلْ عَرَفتُمْ لِمَ خَلَقناکُم مِن تُرابٍ واحِدٍ لِئلّا یَفتَخِرَ اَحَدُ عَلیٰ اَحَدٍ وَ تَفَکَّرُوا فیٖ کُلِّ حینٍ فیٖ خَلقِ اَنفُسِکُم اِذاً یَنبَغیٖ کَما خَلَقناکُم مِنْ شَیْءٍ واحِدٍ اَنْ تَکُونُوا کَنَفسٍ واحِدَةٍ» (۳)

همچنین می فرمایند:

«اِنَّ رَبَّکُمُ الرَّحمنَ یُحِبُّ اَنْ یَریٰ مَنْ فِی الأکوانِ کَنَفسٍ واحِدَةٍ وَ هَیکَلٍ واحِدٍ» (۴)

«لَعَمریٖ قَدْ خُلِقتُمْ لِلوِدادِ لا لِلضَّغینَةِ وَ العِنادِ. لَیسَ الفَخرُ لِحُبِّکُم اَنفُسَکُم بَلْ لِحُبِّ اَبناءِ جِنسِکُم» (۵)

از خلاصۀ تعالیم حضرت بهاءالله نازله در سال ۱۸۹۱:

«ای اهل عالم همه بار یک دارید و برگ یک شاخسار؛ بکمال مَحَبَّت و اتّحاد و مَودّت و اتّفاق سُلوک نمائید»(۶)

در این مقام، تعصّبِ نژادی جائی ندارد. به همین مناسبت حضرت بهاءالله می فرمایند:

«از اختلافات جنسیّه چشم بردارید و کلّ را در پرتو وحدتِ اصلیّه ملاحظه نمائید.» (ترجمه) (۷)

اوّلین غربی هایی که به دیانت حضرت بهاءالله ایمان می آوردند بدون هیچ شکّی باید مسأله ای به نام تعصّب نژادی مورد نظر قرار می گرفت و حضرت عبدُالبهاء، فرزند اَرشد حضرت بهاءالله که بعد از صعودِ [وفات] ایشان هدایت جامعه را به عهده گرفتند توجّه خویش را به این امر معطوف فرمودند.

نحوه ای که حضرت عبدالبهاء این مسأله را در نظر گرفتند چنان شگفت انگیز است که باید مورد مطالعات آینده قرار گیرد. حضرت عبدالبهاء این مسألۀ جامعه را در حالی مورد توجّه قرار می دهند که تمامی طبقات مختلفۀ جامعه را از هر نژادی همزمان گردِ هم جمع می نمودند.

این قسمتی از برنامۀ بزرگتری بود که حضرتشان در خاطر داشتند که حقیقتاً نظری مافوق تصوّرات بشری بود. قائدِ روحانی جامعۀ بهائی، حضرت عبدالبهاء نفسی با کِبَرِ سِن بودند که تمامی عمر خویش را در تبعید و مسجونیّت گذرانده بودند که بعداً از تحت سلطۀ ظالمین آزاد گشتند.

حضرت عبدالبهاء بعد از آزادی به غرب سفر فرمودند و با در نظر گرفتن دقیق تعالیم حضرت بهاءالله مسائل جامعه را موضوع خطابه های متعدّد خود قرار دادند.

در مقالۀ بعدی توجّه مخصوص به مشکلات تعصّب نژادی معطوف و بررسی خواهد گردید.

نژاد پرستی مسألۀ زیان آوری است که باید در میان اهداف وسیع تری که همگی به یکدیگر مربوط است مورد نظر قرار گیرد. اهدافی مانند: وحدت عالم انسانی، تساوی حقوق زنان و مردان، تطابق علم و دین، صلح عمومی، تعدیل معشیت، تعلیم و تربیت عمومی و توازن مابین امورِ مادّی و معنوی جامعه. این تعالیم از اصول اساسی آثار حضرت بهاءالله است که حضرت عبدالبهاء با توجّه به نیازهای جامعه نظر خویش را بدان ها معطوف فرمودند.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۶ نویسنده می باشد.
(۲). مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد، برای اصل این مقاله ها مراجعه کنید به: //beyondforeignness.org/
(۳). کلماتِ مبارکۀ مکنونۀ عربی، شمارۀ ۶۸. [مضمون به فارسی: آیا دانستید چرا شما را از خاکی واحد آفریدیم؟ برای این که احدی بر احدی افتخار نکند و در هر حین در آفرینش خودتان تفکّر کنید. بنابراین شایسته است همان طور که شما را از شیء واحدی خلق کردیم، شما مانند نَفْسِ واحدی باشید.]
(۴). منتخباتی از الواح حضرت بهاءالله، شمارۀ ۱۰۷. [مضمون به فارسی: بدرستی که پروردگار رحمٰنِ شما دوست دارد همۀ جهانیان را مانند نَفْسِ واحد و هیکل و پیکری واحد ببیند.]
(۵). مجموعۀ اَلواح نازله بعد از کتاب اَقدَس، لوح مبارکِ حکمت، صفحۀ ۸۱. [مضمون به فارسی: قسم به جانم و دینم که شما برای دوستی آفریده شده اید نه برای کینه و دشمنی. فخر در این نیست که خودتان را دوست بدارید، بلکه فخر در این است که همنوعان خودتان را دوست بدارید.]
(۶). رسالۀ اِبنِ ذِئب، صفحۀ۱۰.
(۷). ظهورِ عدلِ اِلهی، ترجمۀ فتح اعظم، صفحۀ ۲۳.