هیچ انسانی نجس نیست (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۱۳ آپریل ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

حضرت بهاءُالله مسألۀ ناپاک بودن «نجاست» را مردود دانسته اند. در فرهنگ های مختلف در زمان های متفاوت، بعضی از انسان ها و اشیاء دیگر «نجس» محسوب گردیده اند- بخصوص در مورد ادیان دیگر- که ذاتاً نجس می باشند. در سال ۱۸۷۳ میلادی حضرت بهاءُالله فرمودند:

«وَ کَذلِکَ رَفَعَ اللهُ حُکمَ دُونِ الطّهارَةِ عَنْ کُلِّ الاَشیاءِ وَ عَنْ مِللٍ اُخرىٰ موهِبَةً مِنَ اللهِ اِنَّهُ لَهُوَ الغَفورُ الکَريمُ. قَدِ انْغَمَسَتِ الاَشیاءُ فى بَحرِ الّطّهارَةِ فى اَوَّلِ الرِّضوانِ اِذْ تَجَلَّيْنا عَلىٰ مَنْ فِى الاِمکانِ بِاَسمائِنَا الحُسْنىٰ وَ صِفاتِنَا العُليا»۳ [مضمون به فارسی: و این چنین خداوند حکم نجس بودن را از کلّ اشیاء و از مِللِ دیگر برداشت موهبت و بخششی است از خدا. بدرستی که همانا او غفور و کریم است. به تحقیق که در اوّل رضوان [منظور اوّل عید رضوان در 22 آپریل 1863 میلادی در باغ نجیب پاشا در بغداد است که حضرت بهاءالله رسالتشان را علنی فرمودند.] زمانی که بر اهل امکان به نیک ترین اسماء و برترین صفات خود تجلّی فرمودیم، همه چیز در دریای پاکی و طهارت فرو رفت.]

هدف از اظهار چنین امری را حضرت بهاءُالله بِنَفسه در دنبالۀ همان بیان تشریح فرموده اند:

«لِتُعاشِرُوا مَعَ الاَديانِ وَ تُبَلِّغُوا اَمرَ رَبِّکُمُ الرَّحمانِ. هذا لَاِکلیلُ الاَعمالِ لَوْ اَنتُمْ مِنَ العارِفينَ»۴
[مضمون به فارسی: تا این که با پیروان ادیان دوستی و اُلفت و معاشرت کنید و امرِ پروردگارِ رحمانتان [منظور دین بهائی] را برسانید و تبلیغ کنید. این همانا تاجِ اَعمال است اگر از دانایان باشید.]

این تعلیم در تمامی آثار و کتب نازلۀ حضرت بهاءُالله مرتباً تکرار و مورد توجّه قرار گرفته. به همین منوال حضرت بهاءُالله پیروان خویش را به معاشرت و دوستی با تمامی پیروان ادیان دیگر تشویق می فرمایند:

«عاشِرُوا مَعَ الأدیانِ کُلِّها بِالرَّوحِ وَ الرَّیحانِ. از این بیان آنچه سببِ اجتناب و علّت اختلاف و تفریق بود از میان برخاست» ۵ [مضمون به فارسی: با همۀ پیروان ادیان با شادی و صفا و رحمت دوستی و اُلفت و معاشرت کنید.]

و یا بطور عمومی تر:

«اصحابِ صفا و وفا بايد با جميع اهلِ عالَم برَوح و رَيحان معاشرت نمايند چه که معاشرت سببِ اتّحاد و اتّفاق بوده و هست و اتّحاد و اتّفاق سببِ نظامِ عالَم و حياتِ اُمَم است. طوبىٰ [خوشا] از براى نفوسى که به حبل [ریسمان] شفقت و رأفت متمسّکند و از ضَغينه و بَغضا [کینه و دشمنی] فارغ و آزاد» ۶

آنچه در زیر آمده انعکاسی است از شرایطی که نوع بشر به عنوان موجودِ «کثیف» محسوب شده- که باید نفوسِ «پاک» از چنین نفوسی پرهیز نمایند و باید از جامعه طرد گردند.
چنین موجی در سطحی عمومی و برنامه ریزی شده لزوماً در بسیاری از کشورها شناخته شده نیست، ولی تعصّب، تنفّر و تحقیر در مورد بسیاری از انسان ها مسألۀ شناخته شده ای می باشد. در بعضی از مواقع نژاد پرستی به شکل این که نژاد مخصوصی ناپاک است و شاید نژاد پاکی را آلوده سازد در جامعه ظاهر می گردد و گروه مشخّصی از نفوس مورد حمله قرار می گردند که به عنوان مثال ازدواج با ایشان مناسب نیست. در بسیاری از ایالات متّحدۀ امریکا در دورانی چنین طرز تفکّری جای خود را به حکمی داد که قانوناً سیاه پوستان نمی توانستند با سفید پوستان ازدواج نمایند. لغت «نژاد پاک» بوسیله آن نفوسی که معتقد به «پاک» کردن نژاد انسانی بودند بکار گرفته می شد. تنفّر ثروتمندان از فقراء تا جایی که جدایی اقتصادی ما بین گروها در جامعه بوجود می آورد مثال دیگری است از این که جامعه ای از انسان ها «کثیف» محسوب گردیده اند.

مثال دقیق تر این نکته را می توان در لغت بسیار آشنای «نجس» در کشور هندوستان در نظر داشت. در این کشور گروه خاصّی از نفوس و یا حرفه به عنوان «نجس» محسوب می گردد. گرچه به نظر می رسد چنین امری ریشۀ دیانتی داشته ولی طبق قانون اساسی سال ۱۹۴۷ این امر غیر قانونی و ممنوع می باشد. مجدداً به عنوان مثال بعضی از احادیث شیعۀ اسلام بعضی از نفوس (به عنوان مثال کلیمیان و یا بهائیان ) را نجس محسوب می دارد و عدمِ معاشرت با ایشان تجویز شده. در قرون متمادی هم در اروپا کلیمیان هم درمحلّۀ کلیمی ها که جدا بود و با علائم خاصّ و یا لباس مخصوص باید مشخص می شدند، محدود بودند.

نظریۀ نجس بودن ذاتی مربوط به بانوان است که در ایّام بخصوصی در ماه به علّت عادت ماهیانه در بسیاری از ادیان و فرهنگ ها (به عنوان مثال در دیانت کلیمی) ناپاک محسوب می گردیدند.

حال حضرت بهاءُالله چنین طرز تفکّری را بکلّی مردود می شمارند و بهتر است که همگان با رفاقت و مهربانی با یکدیگر رفتار نمائیم و همگان را در جمع خویش راه دهیم.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۷ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). کتاب اَقدس، بند ۷۵.
(۴). ایضاً
(۵). منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۴۳.
(۶). الواح نازله بعد از کتاب اَقدَس، طِرازات، صفحۀ ۱۸.