بیاناتی در مَحَبَّت و مِهر (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۲۴ می ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

«اَحْبَبْتُ خَلقَکَ فَخَلَقتُکَ، فَأحْبِبنی کَیْ اَذکُرَکَ، وَ فیٖ روحِ الحَیاةِ اُثُبِّتَکَ.» (۳) [مضمون به فارسی: آفرینش تو را دوست داشتم پس تو را آفریدم پس مرا دوست بدار تا تو را ذکر کنم و در روح زندگی ثابتت بدارم.]

«باید آن جناب جمیعِ اَحباب را به اَخلاق اِلهیّه و اَوامرِ ربّانیّه مُتذّکّر دارند تا کُلّ بِما اَرادَهُ الله [به آنچه خدا اراده فرموده] عامل گردند و به طِرازِ مَحَبَّت و اتّحاد و مَودّت و وِداد مُزیّن شوند.» (۴)

«لا تَعْمَلوا ما یَتَکَدَّرُ بِه صافیٖ سَلسَبیلِ المَحَبَّةِ وَ یَنقَطِعُ بِه عَرْفُ المَوَدَّةِ لَعَمْریٖ قَدْ خُلِقتُم لِلوِدادِ لا لِلضَّغینَةِ وَ العِنادِ لَیْسَ الفَخْرُ لِحُبِّکُم اَنْفُسَکُم بَلْ لِحُبِّ اَبناءِ جِنْسِکُم» (۵) [مضمون به فارسی: عمل نکنید آنچه را که پاکی چشمۀ مَحَبَّت به آن تیره می گردد و بوی خوش دوستی قطع می شود. قسم به جانم و دینم که شما برای دوستی آفریده شده اید نه برای کینه و دشمنی. فخر در این نیست که خودتان را دوست بدارید، بلکه فخر در این است که همنوعان خودتان را دوست بدارید.]

«أ تَدَّعُونَ حُبّی وَ تَرتَکِبُونَ ما یَحْزَنُ بِهٖ قَلبیٖ ما لَکُمْ لا تَفقَهُونَ ما نُزِّلَ مِنْ لَدُنْ عَلیمٍ حَکیمٍ.» (۶) [مضمون به فارسی: آیا ادّعای حُبِّ مرا می کنید و مرتکب می شوید چیزی را که قلبم به آن غمگین می شود. شما را چه شده که آنچه را که از جانب علیمِ حکیم نازل شده نمی فهمید.]

«مَحَبَّت اَعظم فیضِ اِلهی است. مصدرِ ایجادْ مَحَبَّت است. اگر مَحَبَّت الهی نبود، هیچ کائنی به ساحتِ وجود قدم نمی‌نهاد... مَحَبَّت و مَوَدَّت و اُلفت، حیاتِ عالم است و مخالفت و نفرت و جنگ، مَماتِ اُمَم... در جمیع کائنات صلح و اُلفت، سببِ حیات است و اختلاف و جنگ سببِ مَمات... خداوند از برای ما مَحَبَّت خواسته است. اتّحاد و اتّفاق خواسته است. تعاون و تعاضد خواسته است. مهربانی خواسته است. چرا ما این موهبت را از دست بدهیم، چرا این نور را به ظلمت تبدیل نماییم، چرا این حیات را به مبدّل به حسد و بُغض کنیم؟... جمیع ماها بکوشیم، راحتمان را فدا نماییم، ثروتمان را صرف کنیم، حتی جانمان را فدا نماییم تا این نورانیّت صلح و وِفاق در جمیع آفاق بتابد و عالم انسانی روشن گردد.» (۷)

«حقّ ظاهر شده که ناس [مردم] را به صدق و صفا و دیانت و امانت و تسلیم و رضا و رِفق و مدارا و حکمت و تُقیٰ دعوت نماید و به اَثوابِ [جامه های؛ لباس های] اخلاقِ مَرضیّه و اعمالِ مقدّسه کُلّ را مُزیّن فرماید.» (۸)

«امروز روز ظهورِ لَئالیِ [مرواریدهای] استقامت است از مَعدنِ انسانی یا حزبَ الله باید بِمَثابه [مانند] نور روشن باشید و مانند نارِ سِدره مشتعل این نارِ مَحَبَّتْ احزابِ مختلفه را در یک بِساط جمع نماید و نارِ بَغضا سبب و علّت تفریق و جِدالست. نَسئَلُ اللهُ اَنْ یَحْفَظَ عِبادَهُ مِنْ شَرِّ اَعدائِه اِنَّهُ عَلیٰ کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ.» (۹) [مضمون به فارسی: از خدا می خواهیم که بندگانش را از شرِّ دشمنانش حفظ کند. بدرستی که او بر هر چیزی تواناست.]

«ای اهل عالم مذهبِ اِلهی از برای مَحَبَّت و اتّحاد است او را سبب عداوت و اختلاف منمائید»(۱۰)

«و سفرهایِ سبیلِ عشق را چهار شمرده اند: مِنَ الخَلقِ اِلَی الحَقِّ وَ مِنَ الحَقِّ اِلَی الخَلقِ وَ مِنَ الخَلقِ اِلَی الخَلقِ وَ مِنَ الحَقِّ اِلَی الحَقِّ» (۱۱)

«مِشکوٰةِ [چراغدانِ] بَیان را این کلمه بِمَثابه مِصباح [مانندِ چراغ] است ای اَهلِ عالَم همه بارِ یک دارید [یک درخت] و برگِ یک شاخسار. بکمال مَحَبَّت و اتّحاد و مَودّت و اتّفاق سلوک نمائید. قسم به آفتابِ حقیقتْ نورِ اتّفاقْ آفاق را روشن و منوّر سازد. حقِّ آگاهْ گواهِ این گفتار بوده و هست.» (۱۲)

«باید نفوسِ پژمرده را به نسائمِ مَحَبَّت و مَودّت و میاهِ [آب های] مَرحَمت تازه و خرّم نمود.»(۱۳)

«این روز آخر و ملاقات آخری است، حالا دیگر سوار واپور [کشتی بخار] شده می رویم و این آخرین وصیّت من به شما است و به کرّات برای شما صحبت داشتم و به وحدت عالم انسانی دعوت کردم که جمیع بشر بندگان خداوند هستند و خدا به جمیع مهربان کلّ را رزق می دهد و حیات می بخشد، در حضرتِ ربوبیّت جمیع بنده اند و فیوضاتِ اِلهیّه یکسان مبذول. لهذا باید ما با جمیع ملل عالم در نهایت مهربانی باشیم و این تعصّبات دینیّه و جنسیّه و تعصّبات وطنیّه و سیاسیّه را فراموش نمائیم. جمیع روی زمین یک کره است و جمیع اُمَم یک سُلاله اند [نسل اند] و کلّ بندگان یک خداوندند. پس هر نفسی سبب کدورت دیگری شود نزد خدا گنه کار است. خدا جمیع قلوب را مسرور می خواهد تا هر فردی از افراد در نهایت سعادت زندگی نماید و از اختلاف و تعصّبات دینی و مذهبی و تعصّبات جنسی و سیاسی و وطنی بیزار و در کنار گردد. شما که اَلحَمدُلِله چشمتان بینا شد و گوشتان شنوا گشت و قلبتان آگاه دیگر نباید نظر به این تعصّبات و اختلافات نمائید بلکه باید نظر به اَلطافِ اِلهی کنید که او شبان حقیقی است و به جمیع اَغنامِ خود مهربان. با‌ آن که خدا به جمیع مهربان است، آیا جائز است ما که بندگان او هستیم با یکدیگر جنگ و جدال نمائیم؟ لا وَالله [نه قسم به خدا] بلکه باید به شکرانه قیام کنیم و شکرانۀ اَلطافِ اِلهیّه اُلفت و اِلتیام با یکدیگر است و مَحَبَّت و مهربانی به عموم.» (۱۴)

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
به علّت عدم دسترسی به آثارِ مبارکه به فارسی شماره های ۴، ۷، ۸ بیاناتی مشابه جایگزین گردیده.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۴۶ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۴). کلماتِ مکنونۀ عربی، شمارۀ ۴.
(۴). حضرت بهاءُالله، اَمر و خلق، جلد ۳، صفحۀ ۳۸۷.
(۵). مجموعه الواح حضرت بهاءُالله بعد از کتاب اَقدس، لوحِ حکمت، ص ۸۱.
(۶). منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۱۴۱.
(۷). خطابات مبارکۀ حضرت عبدُالبهاء، جلد دوّم. بر گرفته از:
//www.bahai.org/fa/beliefs/life-spirit/character-conduct/love-know…
(۸). منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۱۳۷.
(۹).مجموعه الواح حضرت بهاءُالله بعد از کتاب اَقدس، لوحِ دنیا، صفحات ۴۹ و ۵۰.
(۱۰).مجموعه الواح حضرت بهاءُالله بعد از کتاب اَقدس، کتابُ عَهدیٖ، صفحۀ ۱۳۵. مجموعه الواح حضرت بهاءُالله بعد از کتاب اَقدس.
(۱۱). چهار وادی حضرت بهاءُالله، وادی توحید.
(۱۲). منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۱۳۲.
(۱۳). ایضاً، شمارۀ ۵.
(۱۴). خطابۀ حضرت عبدُالبهآء، بندر نیویورک، ۵ دسامبر ۱۹۱۲. خطاباتِ حضرت عبدُالبهاء، جلد دوّم، صفحۀ ۳۴۳.