توازن مَدَنیّت های روحانی و مادّی (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۲۶ می ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

«مَدَنیّتِ مادّی هر قدر پیشرفت نماید نمی تواند عامل سعادت بشر گردد. یقیناً این رفاه زمانی چنین یقیناً بوجود خواهد آمد که تمدّن مادّی و روحانی با هماهنگی کامل حامی یکدیگد گردند.»(۳) با چنین بیاناتی حضرت عبدُالبهاء عالم بشر را به یکی دیگر از اصول عالیه از تعالیم حضرت بهاءُالله آشنا می فرمایند. بطور خلاصه تمدّن حقیقی مَدَنیّتی است که پیشرفت مادّی و روحانی با هماهنگی کامل آن را بوجود می آورد- هر دو در صُقعِ واحدند.

اوّلین پیامد تعادل تمدّن مادّی و روحانی را باید در حیطۀ روابط و فعالیّت های نوع انسانی ملاحظه نمود.

«تمدّن مادّی کلّیۀ قوای خود را برای از بین بردن اتّحاد جامعۀ بشری مصروف نمی دارد زیرا در مَدَنیّتِ مادّی خیر و شر هر دو توامان با یک سرعت پیش خواهند رفت.» (۴)

«تصوّر نمائید که نتیجۀ حاصلۀ مَدَنیّتِ مادّی این ایّام چه خواهد بود؟ آیا آلاتِ مخرّبۀ حَرب تولید نکرده؟ در قدیم آلت حرب شمشیر بود ولی امروزه توپ می باشد. یک قرن پیش سفینۀ جنگی کشتی های عادی بود ولی حال ناوهای جنگی است. وسائل و آلات کشتار انسان در این تمدّن مادّی اَضعافِ مُضاعف گردیده. ولی اگر مَدَنیّتِ مادی با تمدّنِ اِلهی هماهنگ گردد، اگر فضائل روحانی با فراست انسانی جهت بهبودی حیات انسانی و با افزایش نیروی الهی توامان گردد قادر خواهند بود که سعادت و پیشرفت نوع بشر را تحقق بخشند... بی تردید مادّیات پیشرفت نموده ولی چون با تمدّنِ اِلهی شریک و وابسته نیست شرارت بی حدّ بوجود آورده. در ایّام قدیم اگر دو ملّتی با یکدیگر برای دوازده ماه در جنگ بودند تعداد کشته شده گان به بیست هزار نفر نمی رسید ولی در این ایّام آلاتِ قِتال چنان پیشرفت نموده و کامل شده که در عرض یک روز بیش از صد هزار نفس از بین می رود. در عرض سه ماه جنگ بین روسیه و ژاپن یک میلیون انسان جان سپردند. چنین حوادثی در گذشته تصوّرش امکان پذیر نبود. علّت تمامی این عدمِ مَدَنیّتِ روحانی است.» (۵)

در سال ۱۹۸۷ میلادی حضرت عبدُالبهاء پیش بینی فرمودند که آلات و ابزار جنگ آنچنان پیشرفت می کند که دیگر برای بشر قابل تحمّل نخواهد بود.

«چه که آلات و اَدَواتِ حَربیّه بر این منوال بدرجه ای رسد که حَرب بدرجۀ مالایُطاق [غیر قابل تحمّل] هیأتِ بَشریّه واصل گردد» (۶)

امروزه کاملاً مشخّص است که آلات جنگ به حدّ وحشتناکی رسیده که جامعۀ بشری را بطور کلّی می تواند چندین بار از بین ببرد و حتّی عالم انسانی در پرتگاه جنگ هسته ای قرار گرفته- آنچنان اوضاع بحرانی است که دانشمندان ساعت اخطاریه را بوجود آورده اند که نشان می دهد تا چه حدّی بشریّت به چنان فاجعۀ جنگ هسته ای نزدیک است.

در یکی از مقالات این سری مطالعه کردیم که چگونه حضرت بهاءُالله بشر را از تمدّن افسارگسیخته بر حذر فرمودند. اشاره شده بود که مانند تمامی امور دیگرِ حیات، پیشرفت مَدَنیّت را هم باید در حدّ اعتدال رعایت نمود. اگر از حدّ اعتدال خارج گردد آن چیزی که در سابق مفید بوده ممکن است مضرّ گردد.

حضرت عبدُالبهاء توضیحات بیشتری در مورد توازن مابینِ مَدَنیّتِ مادّی و مَدَنیّتِ آسمانی به این نحو می فرمایند:

«مَدَنیّتِ مادّی توسعۀ عالم مادّی و اجسام است ولی مَدَنیّتِ معنوی مربوط به فضائل و کمالات انسانی است. تا هنگامی که فضائل و کمالات اخلاقی هر ملّتی به درجاتِ عالیه نرسیده سعادت و راحت عالم انسانی امکان پذیر نخواهد بود. فلاسفه تمدّن مادّی را بنیان نهادند. انبیایِ اِلهی مَدَنیّتِ آسمانی را مستقرّ نمودند. حضرت مسیح بنیان گذار مَدَنیّتِ آسمانی بودند. عالم بشر به عنایات انبیای اِلهی از هر دو مَدَنیّتِ مادی و معنوی مستفیض گردیدند. قابلیّت تحقّق به امور عالیه و پیشرفت های قابل ستایش از اثراتِ نَفَحاتِ [بوهای خوش؛ عطایا و بخشش ها] روحُ القُدُس [فیض الهی صادر از مَظاهرِ ظهور و و مربّیان آسمانی، و واسطۀ بین حقّ و خلق] از طریق ایشان بوده و مَدَنیّتِ آسمانی از طریقی دیگر امکان پذیر نخواهد بود.» (۷)

«مَدَنیّتِ مادّی مانند زُجاج [قسمت شیشه ای چراغ] و مَدَنیّتِ روحانی بمثابه نور است. اگر قادر باشیم که مَدَنیّتِ مادّی و روحانی را توأمان داشته باشیم هر دو، نور و چراغ را خواهیم داشت، در آن صورت نتیجۀ حاصله کامل خواهد بود، زیرا تمدّن مادّی بمانند جسمی زیباست و مَدَنیّتِ معنوی روحِ حیات است. اگر آن روحِ عالیِ حیات به چنین جسد زیبائی مُلحق گردد، آن جسم مُجرایِ تقسیم و تمامی پیشرفت کمالات انسانی خواهد بود.» (۸)

برای بشر فهم مَدَنیّتِ مادّی بسیار آسان است زیرا همگی روزانه در آن مستغرق می باشند ولی مَدَنیّتِ معنوی امری انتزاعی است و آن چیزی است که مرتبط به هر دو مَدَنیّت است. ولی این امر نباید تصوّر شود که مَدَنیّتِ اِلهی منحصراً اصول عقاید مذهبی و خرافاتی را بر بشر تحمیل می نماید- این نکته واضحاً در مقالۀ هماهنگی علم و دین مشروحاً توضیح داده شده.

شاید یکی از طرقی که بتوان مفاهیم مَدَنیّتِ روحانی را توضیح داد این نکته باشد که رشد مَدَنیّتِ روحانی مربوط به ظهورِ هر چه بیشتر کمالات و فضائل الهی در رفتار و روابط بشری است.

«از این تفاصیل مشروحۀ گذشته مبرهن است که شرف و بزرگواری انسان به خونخوارگی و تیزچنگی و تدمیرِ مَداین [نابود کردن شهرها] و ممالک اَجنبی و تتبیر [هلاک] و اِهلاک [کشتن] جُیوش و اهالی نبوده بلکه سبب بلندْاختری و جوانْ بختیِ صیتِ عدالت پروری و دلجوئی عموم رعایا از اَعالی و اَدانی و تعمیر ممالک و مُدُن و قُرا و حَوالی و نَواحی و ترفیه [آسایش] و ترویح [راحتی] بندگان اِلهی و وضع اُسِّ اساس اصول ترقّی و توسیع حالِ جمهور و تزیید ثروت و غَنایِ عمومی است.» (۹)

«جمیع از برای اصلاح عالم خلق شده اند. لَعَمرُالله [قسم به خدا] شؤوناتِ درنده های اَرض لایق انسان نبوده و نیست شأن انسان رحمت و مَحَبَّت و شَفقت و بردباردی با جمیع اهل عالم بوده و خواهد بود.» (۱۰)
همچنین می توان گفت که در قرن بیست و یکم ظهورِ وحدتِ عالَمِ انسانی شامل چنین مفهومی است.

«ای اَحبّایِ اِلهی [بهائیان] بدانید که راحت و سعادت عالم انسانی منوط به وحدت نوع بشر است و پیشرفت معنوی و مادّی بستگی کامل به مَحَبَّت و مَوَدَّت در میانِ آحادِ بشر دارد... عوامل رفاه بشر، سعادت، سرور، شَعَف و راحت نوع بشر وحدت و مَوَدَّت است در حالی که اختلاف و نفاق باعث مَرارت، حقارت، شکست و سرخوردگی است.» (۱۱)

تصویری که در ابتدای این مقاله منتشر شده تصویر مَشرِقُ الاَذکارِ بهائی در دهلی نو می باشد. //beyondforeignness.org/wp-content/uploads/2017/05/Lotus_temple_B…
از بسیاری از جنبه ها این بنای عظیم نشان دهندۀ تمامی مطالبی است که در این نوشتار آمده. با داشتن درب ورودی به تمام جهات نمادی از وحدت نوع بشر است که از هر طرف همگان را خوش آمد می گوید. جهات نه گانه آن هم نمایندۀ وحدت است. مَشرِقُ الاَذکار نمایندۀ کامل توازن مابین مَدَنیّتِ مادّی و روحانی است زیرا محلی است هم برای عبادت به درگاه خالق و هم مرکزی جهت خدمت به نوع بشر. نقشۀ این مَشرِقُ الاَذکار از گل زیبای لوتوس الهام گرفته شده که نشان می دهد چگونه با ریشه داشتن در قعر زمین (مَدَنیّتِ مادی) گلی زیبا (مَدَنیّتِ روحانی) که سر به آسمان کشیده تولید می نماید.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۵۰ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). ترجمه به مضمون از خطابۀ مبارک حضرت عبدُالبهاء، ۷ می ۱۹۱۲، نیویورک.
(۴). ایضاً.
(۵). ایضاً.
(۶). حضرت عبدُالبهاء، رسالۀ مَدَنیّه، صفحۀ ۲۷.
(۷). ترجمه به مضمون خطابۀ حضرت عبدُالبهاء، ۲۵ اکتبر ۱۹۱۲، ساکرامنتو، کالیفرنیا.
(۸). ایضاً، خطابۀ مبارکۀ حضرت عبدُالبهاء، ۱۴ آپریل ۱۹۱۲، نیویورک.
(۹). حضرت عبدُالبهاء، رسالۀ مَدَنیّه، صفحۀ ۲۷.
(۱۰). منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۱۰۹.
(۱۱). ترجمه به مضمون از آثار حضرت عبدالبهاء.
Selection from the Writings on AbdulBaha. 225page