منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۷ ژوئن ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

در دورانی که حضرت شوقی اَفندی در ایّام جوانی در دانشگاه اکسفورد بودند هیچ گمان نمی نمودند روزی رهبری جامعۀ دیانتی را به عهده خواهند گرفت که والدِ عالی قدرِ جَدِّ خویش یعنی حضرت بهاءُالله مؤسّس آن بودند. خدمتی را که حضرت شوقی افندی آرزو داشتند به دیانت بهائی نمایند ترجمۀ آثارِ نازله از زبان اصلی به زبان انگلیسی بود. لذا به همین منظور تمام سعی و تمرکز خویش را به کار بردند تا مهارت های لازمه در امر ترجمه را کسب نموده تا بتوانند آثار حضرت بهاءُالله را ترجمه نمایند.

علی رغم به دوش گرفتن وظائف متعدّد به عنوان ولیِّ اَمرُالله [ولیِّ اَمرِ خدا؛ جانشین منصوص حضرت عبدُالبهاء و ولیِّ اَمرِ دین بهائی] که از سال ۱۹۲۱ شروع گردید و تا هنگام صعود [وفات] ایشان در سال ۱۹۵۷ ادامه داشت ایشان توانستند فرصتی پیدا نمایند که به این رؤیا و آرزوی دوران جوانی خویش تحقّق بخشند. نتیجۀ آن امروزه هدیه ای است که تحت عنوان «منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله » مشهور است که مجموعه ای دست چین شده از آثار حضرت بهاءُالله می باشد که جامعۀ بهائی حال در دست دارد. این اثر نفیس در سال ۱۹۳۵ منتشر گردید که مجموعه ای از آثار را که قبلاً ترجمۀ انگلیسیِ آنها در دسترس نبوده در اختیار گذاشته.

همان طوری که از مقدمۀ کتاب منتشر شده در آمریکا در سال ۱۹۵۲ برمی آید حضرت ولیِّ اَمرُالله این مجموعه را تحت پنج موضوع عمده تقسیم بندی نمودند که چشم انداز وسیعی از تعالیم حضرت بهاءُالله به ذهن متبادر می نماید. اوّلین موضوع در مورد یگانگی و منحصر به فرد بودن این ایّام است. ایّامی که دوران آزادی بشر و دورانِ تحقّقِ وُعودی که سابقه اش را تاریخ بشریّت به خود ندیده: از شمارۀ های یک تا هجده این مجموعه در مورد بلوغ بشر است. موضوع دوّم دربارۀ حقیقتِ پیام هر یک از پیامبران اِلهی در تربیت روحانی نوع بشر که متوالیاً ظاهر گردیدند که (شمارۀ های ۱۹ تا ۴۹) می باشد. مبحث سوّم دربارۀ حقیقت و طبیعت بقای روح انسانی است (از شمارۀ ۷۰ تا ۹۹). قسمت چهارم در مورد نظم جهانی و حیات جامعۀ انسانی است. ( از شمارۀ ۱۰۰ تا ۱۲۱). قست نهایی هم در مورد حیات روحانیِ نفوس است.

منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله امکان بهتری به جامعۀ بهائی می دهد تا جامعیّت تعالیم حضرت بهاءُالله را به نحو مطلوب تری استنباط نمایند.

این مجموعه یک اثر از تمامی آثار ترجمه شده توسط حضرت ولیِّ اَمرُالله می باشد. در آثار منتشره حضرت ولیِّ اَمرُالله امر ترجمه فقط یکی از اقداماتی بود که شخصاً به عهده گرفته بودند. علاوه بر آن حضرتشان مطالب دیگری هم ترقیم و منتشر نمودند. اَهَمُّ اوقات حضرت ولیِّ اَمرُالله در طرّاحی و زیباسازی مرکز جهانی بهائی، ارتفاع و استقرار مؤسّساتِ انتخابی در سطح محلّی، ملّی متمرکز بوده که موجودیّت دیانت بهائی را از تعداد معدودی کشورها به ۲۱۹ مملکت و جزائر جهان رساندند. فتوحاتی غیرقابل تصوّر و امکان تخیّل بشری.

در زیر پنج قطعه از هرکدام از مواضیع ذکر شده آمده:

اهمّیّت این یوم:

«امروز روز فضلِ اَعظم و فیضِ اَکبر است. باید کلّ بکمال اتّحاد و اتّفاق در ظلِّ سدرۀ عنایتِ اِلهی ساکن و مُستریح باشند و تمسّک نمایند به آنچه الیوم سبب عزّت و ارتفاع است. طوبیٰ لِقَومٍ تَحَرَّکَ عَلیٰ ذِکرِهِمْ قَلَمِیَ الاَعلیٰ وَ نَعیماً لِلَّذینَ سَتَرْنا اَسمائَهُم حِکمَةً مِنْ عِندِنا. [مضمون به فارسی: خوشا به حال قومی که قلمِ اعلایِ من بر ذکر ایشان حرکت نمود و خوشا برای کسانی که اسم های ایشان را به خاطر حکمتی از نزدِ خود مستور داشتیم.] از حقّ بطلبید تا جمیع را مؤیّد فرماید بر آنچه لَدَی العَرش [نزد حضرت بهاءُالله] مقبولست. زود است بِساطِ عالَم جمع شود و بِساطِ دیگر گسترده گردد. اِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الحَقُّ عَلّامُ االغُیُوبِ.» ۳ [بدرستی که پروردگارت هرآینه حقِّ بسیار دانای غیب هاست.]

مَظهَرِ ظُهورِ اِلهی: [در اصطلاح بهائی پیامبر را گویند]

«و چون مابینِ خلق و حقّ و حادث و قدیم و واجب و ممکن به هیچ وجه رابطه و مناسبت و موافقت و مشابهت نبوده و نیست لهذا در هر عهد و عصرْ کَینونتِ ساذَجی را در عالمِ مُلک و ملکوت ظاهر فرماید و این لطیفهٴ ربّانی و دقیقهٴ صَمَدانی را از دو عنصر خلق فرماید: عنصرِ ترابی ظاهری و عنصرِ غیبیِ اِلهی... و این کَینوناتِ مُجرّده و حقایق منیره وسایطِ فیضِ کُلّیّه‌اند و به هدایتِ کُبریٰ و رُبوبیّتِ عُظمیٰ مبعوث شوند که تا قلوب مشتاقین و حقایق صافّین را به الهاماتِ غیبیّه و فیوضاتِ لارَیبیّه و نسائمِ قُدسیّه از کدوراتِ عَوالمِ مُلکیّه ساذَج و مُنیر گردانند و اَفئدۀ مُقرّبین را از زنگارِ حدود پاک و منزّه فرمایند تا ودیعۀ اِلهیّه که در حقایق مَستور و مُختفی گشته از حِجابِ سَتر و پردۀ خَفا چون اشراق آفتاب نورانی از فجرِ اِلهی سَر برآرد و عَلَمِ ظهور بَر اَتلالِ [تپّه های] قلوب و اَفئده برافرازد.» ۴

روح انسانی:

«اَمّا ما سَألتَ عَنِ الرّوحِ وَ بَقائِه بَعدَ صُعُودِه فَاعْلَمْ اَنَّهُ یَصعَدُ حینَ ارْتِقائِه اِلیٰ اَنْ یَحضُرَ بَینَ یَدَیِ اللهِ فیٖ هَیکَلٍ لا تُغَیِّرُهُ القُرُونُ وَ الأعصارُ وَ لا حَوادِثُ العالَمِ وَ ما یَظهَرُ فیهِ و یَکونُ باقِیاً بِدَوامِ مَلکوتِ اللهِ وَ سُلطانِه وَ جَبَرُوتِه وَ اقْتِدارِه وَ مِنهُ تَظهَرُ آثارُ اللهِ وَ صِفاتُهُ وَ عِنایَةُ اللهِ وَ اَلطافُهُ اِنَّ القَلمَ لا یَقدِرُ اَنْ یَتَحَرَّکَ عَلیٰ ذِکرِ هذَا المَقامِ وَ عُلُوِّه وَ سُمُوِّه» ۵ [مضمون به فارسی: امّا آنچه که از روح و بقایِ آن پرسیدی. پس بدان بدرستی که روح هنگام ارتقائش بالا می رود تا این که در پیشگاهِ خدا حاضر می شود به صورت و هیکلی که قرون و اَعصار و نه حوادث عالم و آنچه در آن ظاهر می شود آن را دگرگون نمی سازد و به دوام ملکوتِ خداوند و سلطان و جبروت و اقتدار او باقی می باشد و از او آثار و صفات و عنایت و اَلطافِ خداوند ظاهر می گردد. بدرستی که قلم قادر نیست بر ذکر این مقام و عُلُوّ و بلندی اش حرکت کند.]

حیات دنیا:

«ای پسرانِ انسان دینُ الله و مذهبُ الله از برای حفظ و اتّحاد و اتّفاق و مَحَبَّت و اُلفُتِ عالَم است. او را سبب و علّتِ نِفاق و اختلاف و ضَغینه و بَغضا [کینه و دشمنی] منمائید. اینست راه مستقیم و اُسِّ محکمِ متین. آنچه بر این اساس گذاشته شود حوادث دنیا او را حرکت ندهد و طول زمان او را از هم نریزاند... امید هست که عُلما و اُمرایِ اَرض مُتّحداً بر اصلاح عالم قیام نمایند و بعد از تفکّر و مشورت کامل به دِریاق [دارویِ] تدبیرْ هیکلِ عالَم را که حال مریض مشاهده می شود شِفا بخشند و به طِرازِ [زینتِ] صِحّت مُزیّن دارند...» ۶

حیات نفوس:

«اِنّا نُحِبُّ اَنْ نَریٰ کُلَّ واحِدٍ مِنکُم مَبدَأَ کُلِّ خَیرٍ وَ مَشرِقَ الصَّلاحِ بَینَ العالَمینَ. آثِرُوا اِخوانَکُم عَلیٰ اَنفُسِکُم فَانْظُرُوا اِلیٰ هَیکَلِ اللهِ فِی الأرضِ اِنَّهُ اَنْفَقَ نَفسَهُ لِاِصلاحِ العالَمِ اِنَّهُ لَهُوَ المُنفِقُ العَزیزُ المَنیعُ. اِنْ ظَهَرَتْ کُدُورَةٌ بَینَکُم فَانْظُرُونیٖ اَمامَ وُجوهِکُم وَ غُضُّوا البَصَرَ عَمّا ظَهَرَ خالِصاً لِوَجهِیَ وَ حُبّاً لِأمرِیَ المُشرِقِ المُنیرِ. اِنّا نُحِبُّ اَنْ نَریٰکُم فیٖ کُلِّ الأحیانِ فیٖ جَنَّةِ رِضائیٖ بِالرَّوحِ وَ الرَّیحانِ وَ نَجِدَ مِنکُم عَرْفَ الألفَةِ وَ الوِدادِ وَ المَحَبَّةِ وَ الاِتِّحادِ. کَذلِکَ یَنصَحُکُمُ العالِمُ الأمینُ. اِنّا نَکُونُ بَینَکُم فیٖ کُلِّ الأوانِ اِذا وَجَدْنا عَرْفَ الوِدادِ نَفرَحُ وَ لا نُحِبُّ اَنْ نَجِدَ سِواهُ. یَشهَدُ بِذلِکَ کُلُّ عارِفٍ بَصیرٍ» ۷ [مضمون به فارسی: بدرستی که ما دوست داریم هر یک از شما را مبدأ هر نیکی و مشرقِ خوبی و شایستگی بین جهانیان ببینیم. برادران خود را بر خودتان ترجیح دهید. پس بنگرید هیکل خدا در زمین را بدرستی که او نَفْسِ خود را [حضرت بهاءُالله] برای اصلاحِ عالَم اِنفاق و فِدا نمود. بدرستی که هرآینه او مُنفِقِ عزیزِ بلندمرتبه است. اگر رنجش یا کدورتی بین شما ظاهر شد پس مرا در برابر روی خودتان ببینید و از آنچه ظاهر شده خالص و فقط به خاطر من و به حُبِّ اَمرِ مُشرِقِ مُنیرِ من چشم بپوشید. بدرستی که ما دوست داریم شما را در همۀ اوقات در بهشتِ رضای خود با شادمانی و آسودگی ببینیم و از شما بویِ خوشِ اُلفت و دوستی و مَحَبَّت و اتّحاد بیابیم. اینچنین دانایِ امین شما را نصیحت می کند. بدرستی که ما در همۀ اوقات بین شماییم زمانی که بویِ خوشِ دوستی می یابیم شاد می شویم و دوست نداریم جز این را بیابیم. شهادت می دهد به آن هر دانایِ بصیری.]

کتاب "منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله" از این لینک قابل دانلود است:
//www.bahai.org/fa/library/authoritative-texts/bahaullah/gleanings…

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۶۲ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شماره ۴.
(۴). ایضاً، شمارۀ ۲۷.
(۵). ایضاً، شمارۀ ۸۱.
(۶). ایضاً، شمارۀ ۱۱۰.
(۷). ایضاً، شمارۀ ۱۴۶.