لوحِ اِحتراق (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

دهم ژوئیه ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

لوح مبارک احتراق یکی از الواح مبارک حضرت بهاءُالله است که دارای کلماتی است که حکایت از رنج شدید دارد. عنوان این لوح از اوّلین آیۀ آن اقتباس گردیده.

«قَدِ احتَرَقَ المُخلِصُونَ مِن نارِ الفِراقِ اَینَ تَشَعشُعُ اَنوارِ لِقائِکَ یا مَحبُوبَ العاَلَمینَ؟» * [مضمون به فارسی: مخلصین از آتش دوری سوخته اند کجاست درخشش انوارِ دیدارت ای محبوب عالمیان؟]

لوح احتراق تقریباً در اواخر سال ۱۸۷۱ م. هنگامی که هنوز بسیاری از همراهان حضرت بهاءُالله در عکّا محبوس بودند نازل گردیده. این لوح مبارک به طرز و لحنِ اَشعاری دو بیتی در سه قسمت نازل گردیده. بیانات قسمت اوّل در مورد رنج و آزار انسان آمده که هر سطر در مورد یکی از رنج های انسان صحبت شده و تمنّای کمک از قادر متعال را دارد. به عنوان مثال:

«قَد بَلَغَتِ البَلیّةُ اِلَی الغایَةِ اَینَ ظُهوراتُ فَرَجِکَ یا فَرَجَ العالَمینَ؟... قَد اَخَذَ الهَمُّ کُلُّ الاُمَمِ اَینَ اَعلامُ ابتِهاجِکَ یا بَهجَةَ العالَمینَ؟... تَرانی مَمنوعاً عَنِ البَیانِ مِن اَینَ تَظهَرُ نَغماتِکَ یا ورَقاءَ العالَمینَ؟» [مضمون به فارسی: رنج و مصیبت به نهایت رسیده کجاست ظهوراتِ گشایشِ تو ای فَرَجِ عالمیان؟... غم همۀ مردم را گرفته کجاست پرچم های شادمانی ات ای شادیِ عالمیان؟... مرا ممنوع از بیان و سخن گفتن می بینی از کجا نغمه های تو آشکار گردد ای کبوتر عالمیان؟]

بعضی از آیات هم شرحی از رنج و تحمّل بلایای وارده بر نَفْسِ مبارکِ حضرت بهاءُالله و پیروان حضرتشان و یا دیگر انسان ها می باشد. مانند بسیاری از آثار حضرت بهاءُالله بیاناتی است در سطوح مختلفه نازل شده. از جهتی شاهد وقایع مشخّصی از حیاتِ مبارک حضرتشان است که به شرحی متفاوت بیان شده. بعضی از آیات شرحی از شرایط امروز حیات است. در مورد شرایط جامعۀ انسانی حضرت بهاءُالله با بکار گرفتن کلماتی مانند «البُرُودَةُ» «النِّفاق» «البَلیّةُ» «الهَّم» «الحِرصُ» «الظُّلمةُ» «رَعَدةُ الظَّمَاءِ» [لرزۀ عطش و تشنگی] «الظُّنُونُ وَ الاَوهامُ» آن را تشریح می فرمایند. این بیانات از رنج و آزار بشری گفتگو می کند که هنوز بنحوی گسترده در عالم دیده می شود و حتّی عوامل اصلی آن را هم متذکّر می گردد.

به مناسبت بلایا و صدمات متحمّله به نَفْسِ خویش، حضرت بهاءُالله به کلماتی مانند « الظّلم» «الهَّمّ» آزردگی، تهمت و تنهائی اشاره می فرمایند.

قسمت دوّم لوح اِحتراق به طنینِ ندایِ اِلهی نازل شده ـ‌ ندای خالقی که راحتی می بخشد ـ در جواب خداوند به تمنّاهای حضرت بهاءُالله است که قسمتی از آن در زیر آمده:

«اَن یا قَلَمَ الاَعلی قَد سَمِعنا نِدائَکَ الاَحلی مِن جَبَروُتِ البقَاءِ اَن استَمِع ما یَنطِقُ بِه لِسانُ الکِبریاءِ یا مَظلومَ العالَمینَ لَو لاَ البُرُوُدَةُ کَیفَ تَظهَر حَرارَةُ بیانِکَ یا مُبَیِّنَ العالَمینَ؟ لَولاَ البَلیَّةُ کَیفَ اَشرَقَت شَمسُ اصطِبارِکَ یا شُعاعَ العالَمینَ؟ لا تَجزَع مِنَ الاَشرارِ قَد خُلِقتَ لِلصطِبارِ یا صَبرَ العالَمینَ» [مضمون به فارسی: ای قلمِ اعلی [اشاره به حضرتشان] ندای شیرین ترین تو را از جبروتِ بقا شنیده ایم. اینک بشنو آنچه را که زبان خداوند کبریاء به آن نطق فرمود ای مظلومِ عالمیان. اگر سردی نبود چگونه حرارتِ بیان تو آشکار می گشت ای مُبیّنِ عالمیان؟ اگر رنج و مصیبت نبود چگونه خورشید صبر تو می درخشید ای پرتوِ روشنیِ عالمیان؟ از اَشرار بی تابی مکن. تو برای بردباری آفریده شده ای ای صبرِ عالمیان.]

در قسمت سوّم حضرت بهاءُالله به جواب خداوند می پردازند که شاهد فراموشی صدمات و بلایای متحمّله می باشد و آنچه باقی می ماند احتراقِ قلوب است.

«قَد سَمِعتُ نِدائَکَ یا مَحبُوبَ الاَبهی اِذاً اَنارَ وَجهُ البهَاءِ مِن حَرارَةِ البَلاءِ وَ اَنوارِ کَلمَتِکَ النُّوراءِ وَ قَامَ بِالوفَاءِ فی مَشهَدِ الفِداءِ ناظِراً رِضائَکَ یا مُقَدِّرَ العالَمینَ.» [مضمون به فارسی: ای محبوبِ اَبهیٰ بدرستی ندایت را شنیدم. در این صورت روی بهاء از حرارتِ بلاء و اَنوارِ کلِمۀ نورانی ات درخشید و به وفاء در مشهدِ فِداء قیام نمود در حالی که ناظر به رضای تو است ای تقدیرکنندۀ عالمیان.]

* آیات مبارکه در متن تماماً از لوح مبارک اِحتراق درج شده است.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۹۵ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.