فکر قوی ترِ صلح (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۲۵ ژوئیۀ ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

«هر وقت فکرِ جنگ خطور کند با فکرِ قوی تر صلح آن را مقاومت نمایید.» ۳

این بیانِ حضرت عبدُالبهاء یکی از قوی ترین بیانات ایشان می باشد که در ذهن و خاطر باقی می ماند و آن را در خطابه ای که در سال ۱۹۱۱ ایراد شده اظهار فرمودند.

«از شما می خواهم هر یک افکار خود را متوجّهِ مَحَبَّت و اِتّحاد کند. هر وقت فکرِ جنگ خطور کند با فکرِ قوی ترِ صلح آن را مقاومت نمایید. خیال و فکرِ عداوت را باید با فکری قوی تر که مَحَبَّت است محو کرد. فکر جنگ عامل خرابیِ یگانگی و رفاه، رضایت و خرسندی است. فکرِ مَحَبَّت سازندۀ اُخوّت، صلح، مَودّت و سُرور است.» ۴

حضرت عبدُالبهاء اکثراً با به کار گرفتن کلمات ساده که مطالب عمیقی را در بطن دارند بیانات می فرمودند. عمق و بصیرتی که علی رغم حیاتی مَملو از زندان و تبعید داشتند نشانه ای غیر از عشقِ عمیقِ خالص چیز دیگری در آن دیده نمی شد.

هر از چندی نفوسی فوق العاده در جامعۀ بشری ظاهر می شوند که علی رغم تحمّل صدمات زندگی قادر شدند حقیقتاً صفات و کمالات انسانی را در حیات خویش به مَنصّۀ ظهور برسانند. این نفوس معدوده توانستند طریق حیات حقیقی را به همنوعان خویش نشان داده تا آنان هم بتوانند توانائی انجامش را در خود یافته و راهشان را تعقیب نمایند. حضرت عبدُالبهاء پیامبر نبودند و در حیات خویش سعی نمودند که این نکته را ما دقیقاً درک نمائیم و شاید به همین دلیل است که می توان احساس تقرّبِ خاصّی به ایشان نمود زیرا حضرت عبدُالبهاء مایل بودند ما در پیِ اَقدامِ ایشان طیّ نمائیم هر چند آن چنان ساده نیست که در آن طریق قدم گذاشت.

احساس خشم و تصوّر نزاع براحتی بر ما غالب می شود و باید از اعماق موجودیّتِ انسانی تحت کنترل قرار گیرد تا این که مَحَبَّت بتواند جایگزینش گردد. تغییر و بهبودی این جهان آن چیزی نیست که بتوان در خارج از خویش یافت زیرا خواستی است در درون قلوب و فِی الواقع تنها چیزی را که ما قادریم تغییر دهیم وجود خویش است. دنیای مادّی تنها شَبَحی است از عالمِ حقیقی که در قلوب انسان ها جای گرفته.

جهان آینده ای که نوع بشر خواهد ساخت متشکّل از مجموعۀ تفکّرات و اعمال نفوس فراوانی است که ظاهراً از نفوسی محسوب می گردند که اهمّیّتی ندارند. هر نفسی نقش کوچکی از سفرِ کلّیِ عالمِ انسانی را به عهده می گیرد و مجموعاً بر تارهای آینده آنچه را که صحیح به نظر می رسد می بافیم که عاقبت همان حقیقت آینده مورد نظر را می سازد. و هر یک از ما آنچه را که از خود بجا می گذاریم یک تار از تمامی تار و پود آینده است. آیا تاری را که بجا می گذاریم تاری غیر قابل رؤیت و تاریک است و یا این که درخشنده و خیره کننده که به بیننده احساس لذّت و شادی می بخشد؟

بسیار بجا خواهد بود که به تجزیه و تحلیلی از بیانات حضرت عبدُالبهاء ادامه دهیم تا این که بدانیم آنچه که فرمودند چه نتایجی در بر خواهد داشت؟

«حقیقت بشر قدرت اندیشۀ اوست و نه جسمِ مادّیِ وی... اگر فکر انسان مرتّباً به عالمِ اِلهی متوجّه گردد وی فرشته خو خواهد شد و از طرفی دیگر اگر به آن عالم دیگر متمرکز نگردد و به عالمِ جسم و نَفْسِ خویش تمرکز نماید مرتّباً به طرف مادّیات جذب خواهد شد...

بعضی از بانوان و آقایان دارای تفکّرات بسیار عالی مرتبه هستند ولی اگر منجر به عمل نشود حاصلی بر آن مترتّب نیست: قدرت تفکّر در ظهورِ عمل است.» ۵

حقیقت ما افکار ما می باشد.

بسیار بجاست که این بیان مبارک را مجدّداً در ذهن تکرار نمود.

فکر جنگ و تنفّر بآسانی مبدّل به نزاع و خرابی می گردد. هم چنین فکر صلح و مَحَبَّت عاقبت می تواند به عمل بیانجامد که صلح است.

در مقاله ای //www.noghtenazar.org/node/1712 شاهد رفتار و کردار حضرت عبدُالبهاء در دوران جنگ جهانی اوّل بودیم که تمامی تمرکزِ نَفْسِ مبارکشان بر مَحَبَّت و صلح بود. چه روشی را آن حضرت به کار بردند تا بتوانند برای ساکنین حیفا و عکّا آذوقه تهیه نمایند؟ چگونه در مقابله با صدمات و شدائد بدترین شرایط جنگ با سعی فراوان در استقرار صلح کوشیدند. به این طریق است که تفکّرِ صلح و مَحَبَّتِ حقیقی ما را به عمل در سخت ترین شرایط زندگی هدایت می کند تا به ثمر حقیقی برسد.

امید آن که تمامی بشر بتوانند فکرِ قوی ترِ صلح را در خویش بیابند و قادر شوند چنین تفکّری را به مرحلۀ عمل در آورند.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۱۰ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). بهاءُالله و عصرِ جدید، صفحۀ ۱۸۴.
(۴). ایضاً، ترجمه با کمی جَرح و تعدیل. (دو بیان بسیار شبیه است)
(۵). ترجمۀ تحت اللّفظی از (Paris Talks) صفحۀ ۱۷.