حیاتی حقیقی: قضیۀ توماس بریکول (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۳۱ ژوئیۀ ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

دیانت حضرت بودا بیانی بسیار زیبا در مورد «حیات خوب» دارد. حیات خوب با نماد چرخی هشت پر نشان داده شده که هر کدام از شاخه های هشت پر نمادی از طریق درست زندگی کردن می باشد؛ صفاتی مانند «هنر درست سخن گفتن»، «کار نیک کردن» و «آگاه بودن».
یکی از پره ها هم نمادی از «حیات حقیقی» می باشد که در ارتباط به همین نکته می توان در مورد حیات توماس بریکول (Thomas Breakwell) مطالبی یادداشت نمود زیرا که دقیقاً به نحوۀ حیات وی مربوط است.

توماس بریکول، جوان سی ساله ای بود که در سال ۱۹۰۱ به دین بهائی اقبال نمود، یکی از اوّلین نفوس غربی که به اَمرِ مبارک مؤمن گردید. توماس در سال ۱۸۷۲ متولّد شد و پدرش آهنگر بود. وی عضو فرقۀ مِتُدیست (Methodist) بود که بعداً با خانوادۀ خویش به آمریکا مهاجرت نموده بود.

در تابستان سال ۱۹۰۱ هنگامی که در پاریس در سفر بود یکی از دوستان وی می دانست که علاقه به امور روحانی دارد لذا وی را به می ماکسول (May Maxwell) معرّفی نمود. ایشان یکی از مبلّغین جوان دیانت بهائی بودند که برای استقرارِ اَمرِ بهائی در شهر پاریس زندگی می نمودند. می ماکسول در میان اوّلین گروه بهائیان غربی بود که در سال ۱۸۹۸ـ ۱۹۹۹ در اَرضِ اَقدَس [عکّا و حیفا] به حضور حضرت عبدُالبهاء مشرّف گردید. می مکسول خواننده ای بود با صدائی مانند فرشتگان که توانست در میان اوّلین گروه زائرین غربی به روضۀ مبارکۀ [آرامگاه] حضرت بهاءُالله مشرّف شود.
//www.noghtenazar.org/node/1626 توماس بریکول در اوّلین ملاقاتش با می مکسول گرچه صحبتی در مورد دیانت بهائی انجام نداد ولی روز بعد تجربیات تازۀ خویش را در مورد این اَمرِ مذهبی و روحانی با وی در میان گذاشت.

«هنگامی که روز گذشته در این گفتگو بودم، احساس قدرت و نفوذی را که قبلاً هم بعد از سه ماه دعا و مناجات به درگاهِ اِلهی احساس کرده بودم داشتم. در طول این دوران احساسی را که در محیطی روحانی و نورانی و زیبا در حرکت بودم داشتم. قلبم در آتشِ مَحَبَّتِ محبوبِ حقیقیِ اِلهی سوزان بود. با تمامی انسان ها در صلح و آرامش بودم. دیروز زمانی که جلسۀ شما را ترک کردم در خیابان شانزه لیزه به قدم زدن پرداختم که هوای آن محیط بسیار سنگین و گرم بود و حتّی برگ درختی در حرکت نبود ولی وزش بادی به صورتم نواخته شد که در همان حال صدای شیرینِ غیرِ قابل توصیفی طنین انداخت که «حضرت مسیح رجعت فرموده، حضرت مسیح رجعت فرموده.»

توماس از می مکسول پرسید که آیا وی از عقل کامل برخوردار می باشد؟ می مکسول در مورد حیات حضرت باب و حضرت بهاءُالله با وی سخن گفت. در عرض سه روز توماس بریکول به دین بهائی ایمان آورد و اوّلین فرد انگلیسی بود که بهائی گردید.

در مورد اظهار ایمان خویش به حضور حضرت عبدُالبهاء چنین نوشت:

«ای خدای من، حال نفسی مؤمن می باشم، تقاضای بخشش دارم،
بندۀ درگاهت توماس بریکول.»

می مکسول از تقاضای بخشش کردن توماس بسیار تعجّب نمود.

بعد از مدّتی کوتاه توماس بریکول برای تشرّف به حضور حضرت عبدُالبهاء عازمِ اَرضِ اَقدَس گردید.

هنگامی که توماس بریکول به حضور حضرت عبدُالبهاء مشرّف شد به نظر می رسید مایل بود مسئله ای را که روحش را آزار می داد با حضرت عبدُالبهاء در میان بگذارد. می مکسول این قضیه را در زیر آورده.

«در طول گفتگو با حضرت عبدُالبهاء در مورد مقامش در کارخانۀ پنبه بافی که در جنوب، حقوق بالایی دریافت می نمود، مسؤولیّت های خویش و احساس ناگهانی گناه، بطور خلاصه صحبت کرد و اظهارداشت که این کارخانۀ پنبه بافی از کودکان به عنوان کارگر استفاده می کند. حضرت عبدُالبهاء با چهره ای غمناک و نگران برای مدّتی کوتاه به وی نظر انداخته فرمودند که استعفای خود را تلگرام نما. این اَمرْ وی را از سنگینی باری که به دوش می کشید خلاص نمود و بریکول مشتاقانه اَمرِ مبارک را اطاعت نمود و با این رفتار تمامی پل ها را خراب نمود.»
//beyondforeignness.org/wp-content/uploads/2017/07/Child_workers_…

بقیۀ زندگی توماس بریکول خیلی کوتاه و سریع بود ولی سرشار از عشق حقیقی به دیانت جدید و جهان بود. وی به پاریس مراجعت و در حالتی روحانی به عنوان مبلّغِ اَمرْ زندگی نمود. یک سال بعد از بهائی شدن به مرضِ سِل مبتلا شده و از این جهان در گذشت. در طول این مدّت در نهایت فقر زندگی نمود و حضرت عبدُالبهاء واقعیّت روحانی وی را دیده بودند و مایل بودند پیروان حضرتشان از آن آگاه باشند:

«لا تَحْزَنْ مِنْ صُعُودِ عَزیزیٖ بریکوِل لِاَنّهُ عَرَجَ اِلَی الحَدیقَةِ النّوراءِ فیٖ مَلَکوتِ الأبهیٰ جِوارِ رَحمَةِ رَبِّهِ الکُبریٰ وَ یُنادیٖ بِاَعلَی النِّداءِ یا لَیْتَ قَومیٖ یَعلَمونَ بِمٰا غَفَرَ لیٖ رَبّیٖ وَ جَعَلَنیٖ مِنَ الفائِزینَ
...
یا عَزیزیٖ یا بریکول

قَدْ فُزْتَ بِحَیاةٍ اَبَدِیّةٍ وَ نِعمَةٍ سَرمَدِیّةٍ وَ عَیشةٍ راضِیَةٍ وَ موهبَةٍ وافِیةٍ

یا عَزیزیٖ یا بریکول

صِرْتَ نَجْماً فیٖ اُفُقِ العُلیٰ وَ سِراجاً بَینَ مَلائِکَةِ السَّمآءِ وَ رُوحاً حَیّاً فِی العالَمِ الأعلیٰ وَ جالِساً عَلیٰ سَریرِ البَقآء

یا عَزیزیٖ یا بریکول.» ۳ [مضمون به فارسی: از صعود و درگذشت عزیزِ من بریکول غمگین مباش چه که او به گلستانِ نورانی در ملکوتِ اَبهی در جِوارِ رحمتِ کُبرای پروردگارش بالا رفت و به ندایِ بلند می گوید ای کاش قومِ من بدانند که پروردگارم مرا بخشید و مرا از فائزین قرار داد... ای عزیزم ای بریکول بتحقیق که به حیاتِ ابدی و نعمتِ همیشگی و زندگی خوشایند و موهبتِ کامل رسیدی. ای عزیزم ای بریکول ستاره ای در اُفقِ بالا و چراغی بین ملائکۀ آسمان و روحی زنده در عالمِ بالا و نشسته بر تختِ بقا شدی. ای عزیزم ای بریکول.]

حضرت شوقی افندی، وَلیِّ اَمرُالله، به همراه دکتر اِسلِمُنت //www.noghtenazar.org/node/1578 و جورج تاونزند او را یکی از «سه شخصیّت نورانی» جامعۀ انگلستان محسوب فرمودند.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۱۶ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدُالبهاء، جلد اوّل، شمارۀ ۱۵۸.