اَنْ یا اَحمَدُ... کُنْ مُستقیماً فیٖ حُبّیٖ بِحَیثُ لَنْ یُحَوَّلَ قَلبُکَ ... (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۱۳ آگوست ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

"لوحِ مبارکِ اَحمَد" که در سال ۱۸۶۵ نازل گردیده یکی از الواحِ مُهَیمِنِ حضرت بَهاءُالله می باشد. شهر اَدرنه بعد از استانبول //www.noghtenazar.org/node/1736 شهر دوّمی بود که حضرت بَهاءُالله را به آنجا تبعید نمودند و در شمال شرقی استامبول حدوداً ۲۴۰ کیلو متر از آن شهر فاصله دارد. ادرنه از جانب حضرت بهاءُالله به «سِجنِ بَعید» تسمیه گردید.

این لوح مبارک خطاب به اَحمَد است که موطنِ وی شهر یزد در منطقۀ مرکزی کشور ایران قرار دارد. احمد از همان ایّام جوانی به مسائل مذهبی علاقه داشت و به طریقۀ صوفی گری متمایل بود. احمد به عنوان مُرتاض و زاهد به هندوستان رفت که بعد از مدّتی نتوانست در آن طریقت علیرغم اِمساک از علائق مادّی و انجام امورِ اهلِ طریقت آنچه مورد تمنّای قلبش بود پیدا نماید و ناامیدانه به ایران مراجعت نمود. بعد از چندی اخبار دیانت بابی به گوشش رسید و شروع به تحقیق نمود. نهایتاً توانست بابیان را پیدا نماید و مفتخراً به زیارتِ حضرتِ باب نائل گردد. شهر یزد وطن احمد بارها و بارها مورد ستم و ظلم متخاصمین قرار گرفت و گرچه احمد از خانواده ای مرفّه بود ولی محلّ اقامت وی هم مورد حمله قرار گرفت که مجبور به ترک وطن گردید و بعداً عازمِ بغداد شده و سعادتِ زیارتِ حضرت بَهاءُالله را پیدا نمود و به خیلِ مؤمنینِ حضرتشان پیوست. احمد تا زمانی که حضرت بهاءُالله در عراق مقیم بودند در جِوارِ مبارک ساکن بود و بعد از تبعید به ادرنه وی نتوانست فِراقِ حضرتشان را تحمّل نماید و بعد از مدّتی اقامت تصمیم گرفت به ادرنه عزیمت نماید. در طی سفر احمد مفتخر به دریافت این لوحِ مُهَیمِن نازله از قلمِ حضرت بهاءُالله گردید و پی برد که باید به ایران مراجعت نماید و یاران بابی را از مقام حضرت بهاءُالله به عنوان مؤسّسِ دیانتی جدید که حضرتِ نقطۀ اولیٰ [حضرت باب] قبلاً بشارت ظهورش را داده بودند مطلّع نماید. ایشان در طول و عرض ایران ایّام را به سفر گذراند و این پیام را گوشزد تمامی یاران نمود.

در زمانی که احمد لوحِ مبارک را دریافت نمود دوران اوّلیۀ اظهارِ آشکارِ اَمرِ حضرت بهاءُالله بود.

«اِنَّ هٰذا لَمَنظَرُ الاَکَبَرِ الّذیٖ سُطِرَ فیٖ اَلواحِ المُرسَلینَ وَ بِهٖ یُفصَلُ الحَقُّ عَنِ الباطِلِ وَ یُفرَقُ کُلُّ اَمرٍ حَکیمٍ. قُلْ اِنَّهُ لَشَجَرُ الرُّوحِ الّذیٖ اَثمَرَ بِفَواکِهِ اللهِ العَلیِّ المُقتَدِرِ العَظیمِ.» ۳ [مضمون به فارسی: بدرستی که این همان منظرِ اکبری است که در الواح فرستادگان نوشته شده و به آن حقّ از باطل تمییز می یابد و هر امر حکیمی تشخیص داده می شود. بگو بدرستی که آن همان شجرِ روحی است که میوه های خداوند علیِّ مقتدرِ عظیم را می دهد.]

در این لوح مبارک حضرت بهاءُالله پیامی دیگر هم دارند که در زیر آمده:

«یا قَومِ اِنْ تَکفُرُوا بِهٰذِهِ الآیاتِ فَبِاَیِّ حُجَّةٍ آمَنتُمْ بِاللهِ مِنْ قَبلُ هاتوُا بِها یا مَلَاَءَ الکاذِبینَ. لا فَوَ الّذیٖ نَفسیٖ بِیَدِهٖ لَنْ یَقدِرُوا وَ لَنْ یَستَطیعُوا وَلَو یَکُونُ بَعضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهیراً.» ۴ [مضمون به فارسی: ای قوم اگر به این آیات کفر می ورزید پس به کدام حجّت از قبل به خدا ایمان آوردید؟ دلیلتان را بیاورید ای گروه دروغگویان. نه قَسَم به کسی که جانم در دست اوست هرگز قادر نیستند و توانایی آن را ندارند ولو بعضی از ایشان بعضی دیگر را یار و پشتیبان باشند.]

این بیان مبارک یادآور آیۀ مبارک قرآن است:

«وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ. فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ» ۵ [سورۀ بقره آیات 23 و 24. مضمون به فارسی: و اگر شما را شکّی است در قرآنی که بر بندۀ خود (محمّد ص) فرستادیم، پس بیاورید یک سوره مانند آن، و گواهان خود را بخوانید به جز خدا، اگر راست می‌گویید. و اگر این کار را نکردید و هرگز نتوانید کرد پس بپرهیزید از آتشی که هیزم آن مردم بدکار و سنگهای خارا است که برای کافران مهیّا شده است.]

متون نازله در لوح احمد از یک جنبه به اثباتِ عقلانی حقیقتِ بیانِ مبارکِ حضرت بهاءُالله می پردازد (اگر ایمان و اعتقاد از آثار مقدّس دین سرچشمه نگرفته پس از کجا ایجاد شده؟) و از جانب دیگر به قدرت تأثیر و تقلیبِ مَودوعۀ آن. تنها مَظهَرِ ظهور است که قادر به چنین تقلیبی در نفوس است. در واقع هیچ دلیلی عقلانی برای ما وجود ندارد که بدون مردود شمردن همه یکی را رد نماییم. بنابراین، حقیقتِ مطلب تأئیدی است بر اصل وحدتِ ادیانِ الهی.

لوح مبارک احمد به حقیقتِ «یَمَسکَ الحُزن» اشاره می نماید و مخاطبِ لوح را با بیانات زیر اطمینان می بخشد.

«اِن یَمَسَّکَ الحُزنُ فی سَبیلی اَوِ الذِّلَةُ لِاَجلِ اسمی لا تَضطَرب فَتَوَکَّل عَلَی اللهِ رَبّکَ وَ رَبِّ آبائِکَ الاَوَّلین لِاَنَّ النّاسَ یَمشُونَ فی سُبُل الوَهمِ وَ لَیسَ لَهُم مِن بَصَرٍ لًیَعرِفُوا اللهَ بِعُیُوتِهِم اَو یَسمَعوُا نَغَماتِه بِآذانِهِم وَ کَذلِک اَشهَدناهُم اِن اَنتَ مِن الشّاهدینَ» ۶ [مضمون به فارسی: اگر در راه من تو را غم، و یا به خاطر اسم من تو را خواری و ذلّت فراگرفت، نگران و مضطرب مشو پس بر خداوندی که پروردگار تو و آباءِ اوّلّینِ توست توکّل کن چه که مردم در سَبیل های وَهْم راه می روند و بینشی ندارند که خدا را با چشم های خود بشناسند یا نغمه های او را به گوش های خود بشنوند. و این چنین دربارۀ ایشان شهادت می دهیم اگر تو از گواهان باشی.]

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱).عنوان این مقاله هم از قسمتی از لوح مبارک احمد گرفته شده:
«اَن یا اَحمَدُ لا تَنسَ فَضلی فی غَیبَتی ثُمّ ذَکِّر اَیامی فی اَیّامِکَ ثُمَّ کُربَتی وَ غُربَتی فی هذَا السِّجنِ البَعیدِ وَ کُن مُستَقیماً فی حُبّی بِحَیثُ لَن یُحَوَّلَ قَلبُکَ وَ لَو تُضرَبُ بِسُیُوفِ الاَعداءِ وَ یَمنَعُکَ کُلُّ مَن فیِ السَّمواتِ وَ الاَرَضینَ.» (لوح احمد، رسالۀ تسبیح و تهلیل، صفحۀ ۲۱۷. مضمون به فارسی: ای احمد، در غیبتم فضل مرا فراموش مکن سپس ایّام مرا در ایّامت بیاد آور سپس غم و تنهایی ام را در این زندان بعید (ادرنه) و در حُبّم چنان مستقیم باش که قلبت هرگز دگرگون نگردد ولو با شمشیرهای دشمنان زده شود و همۀ آنها که در آسمان ها و زمین هایند تو را منع کنند.)
(۲).این مقالۀ شمارۀ ۱۲۷ نویسنده می باشد.
(۳).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۴).لوح احمد، رسالۀ تسبیح و تهلیل، صفحۀ ۲۱۶.
(۵).ایضاً، صفحۀ ۲۱۷.
(۶).قرآن کریم، سورۀ بقره، آیات ۲۳ و ۲۴.