اِشراقات- دیانت، صلح و حکمت (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۲۱ سپتامبر ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

لوح مبارک «اِشراقات» هم مانند «تَجلّیات» از قلم حضرت بهاءُالله خطاب به یکی از پیروانشان نازل گردید. امروزه برعکس دوران حیاتِ حضرت بهاءُالله بسیاری از آثارشان جمع آوری و به زبان های مختلفه ترجمه گردیده. در آن دوران دیانت بهائی تحت چنان ظلم و ستمی بوده که به همراه داشتن چنین آثاری بسیار خطرناک می بود. این آثار در نهایت خفا و محرمانه باید به وسیلۀ نفوسی مطمئن کیلومترها حمل و نقل می شد. برای داشتن نسخه ای از این آثارِ اِلهی باید با مشقّت فراوان با دست اِستنساخ می شد. بعضی از شرایط را می توان از توضیحاتی که ادوارد گرانویل براون در ملاقات با بهائیان در دوران اقامت خویش نوشته استنباط نمود که قبلاً در مقاله ای ذکر گردیده. //noghtenazar.org/node/1745

با توجّه به نکات مذکوره گرچه به نظر می رسد بسیاری از این آثارِ نازله نکات و مطالبی بسیار شبیه یکدیگر دارند ولی هر کدام همواره بِنَفْسِه مطالبی بدیع و جدید را در بر می گیرند.

لوح مبارک «اِشراقات» با مقدمه ای طولانی شروع می گردد که صریحاً حضرت بهاءُالله اِعلام می فرمایند که دورانِ «یومِ ظهور» است. در این قسمت ها مخصوصاً با به کار گرفتن زبانِ اِستعاره اشاراتی به کتبِ مقدّسۀ ادیان گذشته مانند قرآن شده است. بیاناتی مانند «وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ»، «وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ/ و سَقَطَتِ النُّجُومُ»، «وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ» که چنین مضامینی در قرآن بسیار آشنا می باشند.

کلمۀ «اِشراقات» به معنای نورانی و درخشندگی است. این لوح مبارک نکات مهمّه اش به صورت نُه «اِشراق» نازل گردیده. نکتۀ قابل توجّه این است که کلمۀ «اِشراق» در زبان عربی با کلمۀ شرق که محلِّ طلوع آفتاب است ریشۀ مشترک دارد.

مختصری دربارۀ سه اِشراق در زیر آمده.

اِشراقِ اَوّل در ارتباط با اهمیّتِ دین است:

«دین نوریست مُبین و حِصنی است مَتین از برای حفظ و آسایشِ اَهل عالَم چه که خَشیَةُ الله [ترس نسبت به خداوند از روی شناخت و عشق] ناس را به معروفْ اَمرْ و از مُنکَرْ نَهی نماید. اگر سِراجِ دینْ مَستور مانَد هَرج و مَرج راه یابد؛ نَیِّرِ عدل و انصاف و آفتابِ اَمن و اطمینان از نور باز مانند.» ۳

اِشراقِ دوّم در رابطه با صلح جهانی است که حضرت بهاءُالله به عالم بشر و رؤسایِ اَرض اَمر می فرمایند که مستقرّ نمایند. «صلحِ اَکبر» در آثار نازلۀ مبارکه در مقابل «صلحِ اَصغر» //noghtenazar.org/node/1692 آمده که با به اجرا گذاشتن تعالیم و اَوامرِ حضرت بهاءُالله مستقرّ می گردد.

«جمیع را به صلحِ اَکبر که سببِ اَعظمست از برای حفظ بشر امر نمودیم سَلاطینِ آفاق باید به اِتّفاق به این اَمر که سببِ بزرگ است از برای راحت و حفظِ عالَم تَمَسُّک فرمایند.» ۴

اِشراقِ سوّم بطور کلّی مطالبی است که در مورد روابطِ انسانی نازل شده. اجرای تعالیمِ اِلهی را باید «سببِ اَوّل است از برای حیاتِ عالم»۵ محسوب داشت که در ضمنِ آن بیانات زیر را هم صریحاً نازل فرمودند.

«عالَمِ آسمانِ حکمتِ اِلهی به دو نَیِّرْ روشن و مُنیر: مشورت و شفقت؛ و خیمۀ نظمِ عالَم به دو ستون قائم و برپا: مجازات و مکافات.» ۶

در این مقام می توان شاهد بود که چگونه اساس خردمندی و حکمت ظاهر می گردد. حکمت امری مستمرّ و پیوسته است که با تبادل نظرات و تحقّقِ وحدتِ بشر بهبود خواهد یافت. به علاوه شفقت هم نکتۀ اصلیِ حرکت به سمت خردمندی است. این نکته ای است که قبلاً هم در مورد حکمت مشاهده کردیم //noghtenazar.org/node/1771که بُعدی عملی در خدمت به نوع بشر می باشد. هم چنین موضوعِ «مجازات و مکافات» که مرتباً در آثار حضرت بهاءُالله ذکر گردیده بیش تر در ارتباط با کاستی های بشر می باشد. بدون برقراری سیستم های مکافات (مانند فواید اقتصادی) و مجازات (مانند قوانین جنائی) غفلت و نقص هایِ فردی انسان عامل آشوب و در هم ریختگی جامعه می باشد.

در آینده مباحثی بیش تر در مورد لوح «اِشراقات» خواهد آمد.

پاورقی ها:
توجه: توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۶۲ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). مجموعه اَلواح مبارکه نازله بعد از کتابِ مستطابِ اَقدَس، لوح اِشراقات، صفحۀ ۷۳.
(۴). ایضاً.
(۵). ایضاً، صفحۀ ۷۴.
(۶). ایضاً.