ظاهراً چندي پيش راديو جوان كه برنامه اي پر مخاطب بوده و طرفداران بسياري را نيز به گرد خود جمع نموده است در قالب چنين پرسشي به توهين و اهانت به ديانت مقدس بهائي پرداخته و مفترياتي را كه همواره متداول بوده، در خصوص اين جامعه از يك رسانه ملي مطرح نموده است، آنچه در ذيل مي آيد به بهانه پاسخ به سؤال مذكور مي باشد.
آري حقيقتاً بدترين آفت در زمان ما چيست؟ سؤالي بسيار مقبول و پسنديده كه هر انسان بصيري را به تأمل وامي دارد و او را به شوق مي آورد تا با كنكاش در عالمي كه در آن زندگي مي نمايد ، پاسخي براي آن بيابد . زيرا بديهي است كه هر فرد انساني مي خواهد بداند كه چه عاملي سبب گرديده است كه انسانها با وجوديكه خود را مخلوق خداوند واحد مي دانند سبعانه به جان يكديگر مي افتند و هر روز به آتش جنگ و خونريزي در ميان خود دامن مي زنند؟ چرا انسان، اين اشرف مخلوقات، مقام خود را تا به آنجا تنزل مي دهد كه به واسطه رنگ پوست و يا نژاد كه چگونگي آن در اراده هيچ انساني نيست بر همنوع خود ظلم مي نمايد و گاه وحشيانه فردي را مستحق شكنجه وعذاب مي داند؟ چگونه است كه انسان كه خليفة الله بر روي زمين است ، زمين خداوند را مرزبندي نموده و با ايجاد آنچه كه در حقيقت وجود ندارد ميان خود و انسانهاي ديگر ديوارهاي سنگين و غير قابل نفوذ ايجاد مي نمايد ؟ چگونه است كه انساني كه مقرر گرديده است ملكوت الهي را بر زمين مستقر سازد ، دين را كه اسبابي براي رفع آلام بشري است به صعب العلاجترين بيماري تبديل نموده و آن را اسبابي براي منازعات و مناقشات بيشتر قرار ميدهد؟ و بالاخره چگونه است كه در عصر حاضر كه قرن انوار است، عصر بلوغ انساني است، عصر ارتباطات و يا اطلاعات است هنوز از انسان اعمالي سر ميزند كه شايسته شأن و مقام او نيست؟
به نظر مي رسد اگر قادر باشيم براي اين سؤالات پاسخي جستجو نمائيم، پاسخ دادن به سؤال مورد نظر يعني بدترين آفت زمانه چيست؟ چندان مشكل نمي باشد.
حال آيا به نظر شما نمي توان عامل فجايع فوق را نديدن حقيقت و نشناختن آن دانست؟ و با شاعر نيكو سخن همكلام شد كه: چون نديدند حقيقت ره افسانه زدند؟ آيا نمي توان علت اصلي تمام اين مشكلات را قضاوتهاي كوركورانه در خصوص حقيقت پنداشت؟ آيا گزافه است اگر بگوئيم كه انسانها در اين عصر نوراني تعمداً و گاه از روي غفلت چشم بر حقائق بسته اند و سعي نموده اند آن را از پس نگاه ديگران ببينند؟ اگر چنين است ميتوان بدترين بليه و آفت زمانه را تعصب دانست كه در اشكال گوناگون، زواياي متفاوت هيكل بشري را فراگرفته و چون مرض جذام آن را فرسوده نموده است به گونه اي كه هر ناظر منصفي مي تواند به تأثيرات مخرب آن در وجوه مختلف حيات بشر، گواهي دهد. امروزه، تعصب، يعني بليه اي كه امكان خليفةالله بودن و اشرف مخلوقات شدن را از انسان گرفته و او را نه تنها بر بستر بيماري بلكه به مسير نابودي كشانده است، همه جا خودنمائي مي نمايد و مردمان را به رها شدن در وادي غفلت فرا مي خواند مگر نفوسي كه خود را از قيود آن برهانند و براي درك حقيقت به چشم خود ببينند و به قلب خود ادراك نمايند، اقوال ديگران را به كناري گذارند و خود به دنبال آب، آنهم در سرچشمه باشند با اين اميد كه آب زندگاني را بيابند و طريق نجاح و فلاح را بپيمايند اگر چنين شود عالم نيز از ظلمت تعصبات، نجات يابد و حياتي جديد را تجربه نمايد و اين همان است كه آرزوي ديرينه حضرت بهاءالله است يعني عالمي فارغ از تعصبات و از همين روست كه ايشان تعليم ارزنده خود مبني بر لزوم ترك تقاليد و ترك تعصبات را چون هديه اي بينظير در اختيار مردمان اين عصر و زمان گذاشته اند تا بواسطه توجه به آن محبت و همدلي، چايگزين شقاومت، و كدورت گردد ديگر فردي به واسطه رنگ پوست ملامت نشود، فرد ديگري به جهت دارا بودن مليتي خاص مورد توهين قرار نگيرد ، انساني به جهت زن بودن مورد تعدي و ظلم واقع نگردد و شخصي به واسطه اعتقاد به مذهبي مورد طعن و لعن نباشد و خلاصه آنكه بهشت الهي بر روي زمين استقرار يابد و اين بيان مبارك حضرت عبدالبهاء در آسمان انسانيت به روشني بتابد كه مي فرمايند: اگر اين تعصب زائل شود قطعه غبراء جنت ابهي گردد و جانها مانند روضه رضوان شود و دلها بهشت برين گردد.
به اميد آن روز