وقتی ویژه‌نامه‌ی جام‌جم با عنوان «بهائیت؛ آن‌گونه كه هست» را دیدم، خیلی خوش‌حال شدم. چون وسیله‌ای به دست آوردم كه به دوستان، آشنایان، همسایگان، همدرسان و خلاصه هموطنان خود مراجعه كنم و به آن‌ها بگویم كه چنانچه آنچه را در این ویژه‌نامه از زبان یك طرف ماجرا آمده، خوانده‌اند، به حرف‌های طرف دیگر این ماجرا كه ما بهائی‌ها هستیم نیز گوش كنند. یك طرفه به قاضی رفتن نتیجه‌اش پیروزی است ولی وقتی طرف دیگر هم به قاضی برود معلوم نیست نتیجه چه باشد.
به هر حال مایلم از دست‌اندركاران تهیه‌ ی این ویژه‌نامه تشكر كنم و عید نیمه ‌ی شعبان را خدمت‌شان تبریك عرض كنم. به‌راستی مبارك عیدی است این عید. زیرا مردم را به تفكر راجع به مفهوم انتظار وامی‌دارد. مبارك عیدی است این عید. زیرا مخالفان دیانت بهائی را تحریك می‌كند كه ندای امر بهائی را ولو در قالب مخالفت بلند كنند.
بسیار دیده‌ایم كسانی را كه وقتی ندای مخالفت با دیانت بهائی را شنیده‌اند در صدد تحقیق برآمده‌اند و نتیجه‌ی تحقیق آن‌ها جز اقبال به این امر نازنین نبوده است. آیا این را نمی‌توان دلیلی بر حقانیت این آیین نازنین دانست؟
حتماً می‌دانید كه بر حقانیت یك دین، دلایلی ذكر شده است و از آن جمله این‌ها است:
1- ارتفاع ندای الهی و اعلام ظهور یك دین: بلی جرأت لازم است كه كسی برخیزد و به ندای بلند اعلام كند كه مظهر دین جدیدی است. زیرا مسلم است كه با او مخالفت خواهد شد و ممكن است حتی جان خود را در این راه از دست بدهد. این كاری است كه حضرت اعلی انجام دادند و جان شیرین خود را فدا كردند. حضرت بهاءالله نیز كه ظهورشان را حضرت اعلی بشارت داده بودند، همین كار را انجام دادند. ایشان وزیرزاده بودند و حساب ثروت‌شان قابل شمردن نبود. ولی همه را در راه انتشار پیام خداوند و به قول خودشان در راه «سعادت نوع بشر» فدا كردند. تمام ثروت‌شان غارت شد و به دورترین و بدآب‌وهواترین نقاط دنیا (شهر عكا در فلسطین آن زمان)، در سخت‌ترین شرایط تبعید شدند. اما دست از ادعای خود برنداشتند.
2- اقبال نفوس به مدعی ظهور: دلیل دیگر بر حقانیت یك دین این است كه كسانی به مدعی ظهور جدید روی آورند. یكصد و شصت و اند سال پیش وقتی حضرت اعلی و چند سال بعد، حضرت بهاءالله ندای امر الهی را مرتفع نمودند، مردم به سرعت به ایشان ایمان می‌آوردند. آن‌قدر سریع ایمان می‌آوردند كه وحشت علمای دینی و حكام و امرای دولتی را برانگیخت. همین امر سبب شد كه دلیل سوم حقانیت یك دین ظاهر شود.
3- مخالفت با دین جدید: وقتی با یك دین جدید مخالفت شود، می‌توان گفت كه آن دین برحق است. زیرا چیزی كه مخالف نفس و هوای انسان‌ها باشد، ایشان را به مقاومت وامی‌دارد. دین مخالف تبعیت انسان از نفس و هوی است و نیت ناپاك كسانی را كه تبعیت از نفس و هوای خود می‌كنند، آشكار می‌كند. بدیهی است كه این قبیل افراد هرگز حاضر نمی‌شوند نیات‌شان آشكار شود. بنابراین به هر وسیله‌ای متشبث می‌شوند تا از نفوذ دین جلوگیری كنند و همین است كه مخالفت با یك دین را باید نشانه‌ی حقانیت آن دین دانست.
4- استمرار دین جدید، علی‌رغم همه‌ی مخالفت‌ها و آزار و اذیت‌ها: شاید مهم‌ترین نشانه‌ی حقانیت یك دین، كه البته مستظهر به نشانه‌هایی است كه قبلاً‌ برشمرده شد، همین باشد كه یك دین علی‌رغم همه‌ی آزارها و مخالفت‌ها مقاومت كند و به رشد خود ادامه دهد. هنگامی كه حضرت اعلی در شیراز ظهور دین جدیدی را اعلان فرمودند، فقط هیجده نفر به ایشان ایمان آورده بودند، ولی امروز پس از گذشت یكصد و شصت و اند سال، بیش از هفت میلیون نفر در سراسر دنیا به ایشان ایمان دارند و مطابق اوامر و احكام ایشان كه از جمله لزوم تبعیت از حضرت بهاءالله است، عمل می‌كنند. این تعداد در سراسر عالم رو به افزایش است. زیرا خبر زجر و آزار پیروان این دیانت در ایران باعث هشیاری بسیاری از مردم دنیا شده است.
به این ترتیب می‌توان دید كه دیانت بهائی چگونه دلایل حقانیت خود را همراه خود دارد. نفس مباركی كه بیش از یكصد و پنجاه سال پیش از موطن خود رانده شد و تمام اموالش به تصرف غارتگران افتاد، چهل سال از عمرش مباركش در زندان و تبعید گذشت تا سرانجام در تبعید، در اراضی مقدسه ـ كه امروز اسرائیل خوانده می‌شود ـ به عالم بالا صعود فرمود، امروز بیش از هفت میلیون نفر متعهد شده‌اند كه احكام و تعالیمش را اجرا نمایند و جالب است كه از این تعداد بیش از سیصدهزار نفر آن‌ها در ایران زندگی و علی‌رغم همه‌ی تبعیض‌ها و مصیبت‌ها به زندگی در این كشور مقدس پافشاری می‌كنند.
از این رو است كه نویسنده‌ی این مقاله مایل است از ناشر ویژه‌نامه‌ی جام‌جم قدردانی نماید. زیرا چنین حركت‌هایی نفوذ و پیشرفت آیین بهائی را تسریع می‌كند.
جانتان خوش باد