نكته 1 : معلوم نیست این نشانه حرمت و عزت و عظمت دیانت بهایی و بهاییان است كه نویسنده محترم متن، در حالی كه یك بیستم نوشته اش مربوط به بهاییان ونورده بیستم آن مربوط به توده ای هاست ، سرفصل درشت مطلب خود را با عبارت حمایت بهاییان ... آغاز می كند و یا علامت عناد علنی نسبت به جامعه بهایی و در نتیجه مثل همیشه، قلب واقعیت و تخدیش ذهن خواننده نسبت به این جامعه است .
نكته 2 : شاید مسیر این خبرنگار خط نهم قدری كج و قلبش آلوده به كینه و لج بوده است كه علی رغم وسعت شناخته شده جامعه بهایی در ایران فقط در شهرستان نسبتأ دور افتاده آباده به چنین اكتشافی نائل شده و شاید چشم مردم را كور و قلبشان را بی نور پنداشته كه با اطمینان و بدون ذكر زمان و مكان و مسؤلان برگزار كننده و افراد شركت كننده، با حتمیت تمام به یك چنین گرد هم آیی اشاره نموده است .
نكته 3 : فرقه ضاله بهاییت اشاره به چه كسانی است؟ اگر منظور پیروان دیانت جدید و جهانی بهایی است باید به عرض برساند كه آنان اولأ فرقه نیستند، چون تمامی آثار دیانتشان دال بر انفصال قطعی این دیانت از اسلام و استقلال كامل آن در كتاب و آیات و تعالیم و احكام و اصول و مبادی و آداب و رسوم و شعائر و غیره است و ثانیأ ضاله نیستند، چون در تمامی آثار و آیات كثیرشان، مأمور و مسئول بوده و هستند كه كلیه افراد انسانی را به ایمان به خدای یگانه و اعتقاد به حقانیت مظاهر مقدسه و حرمت به شرافت كتب سماویه و بخصوص ترویج فضائل اخلاقی و خصائل روحانی، هدایت و دلالت كنند .
نكته 4: اگر فرض كنیم كه دیانت بهایی یك فرقه است، قطعأ منظور نویسنده فرقه ای از اسلام می باشد نه مسیحیت یا یهودیت و در این صورت، نویسنده محترم، به طور ضمنی و نهانی ، اتهام وخیمی را متوجه شریعت حقه اسلام كرده است؛ زیرا درست مثل فرزند كه از مادر زاده می شود، فرقه نیز از اصل می روید؛ بنابراین همانگونه كه خصائص شاخص فرزند در مادر ( یا پدر) نیز موجود بوده، خصوصیات بارز فرقه نیز در اصل وجود داشته و چه خصیصه ای بارزتر از ضاله بودن در مورد این فرقه خیالی ؟
نكته 5 : مطابق نصوص كثیره عدیده دیانت بهایی، مداخله در امور سیاسی، چه فكری چه لفظی چه عملی و چه به هر صورت دیگری، ممنوع است و طبق دستور صریح حضرت عبدالبها، مبین منصوص آثار و آیات دیانت بهایی، اگر كسی به هر صورتی در این امور مداخله كند، بهایی نخواهد بود . یعنی یك فرد سیاسی به هیچ وجه نمی تواندیك فرد بهایی باشد و اگر یك فرد بهایی ، سیاسی شد ، جامعه بطور خودبخود او را دفع و طرد می نماید. بنابر این یك چنین گرد همایی یا یك توهم فرضی است كه خبرنگارخط نهم بنا به مصالحی آن را ساخته و پرداخته است و یا نفوسی كه درآن گردهم آمده اند، اصلأ بهایی نبوده اندو این خبرنگار عزیز اشتباهی دیده است.
نكته 6: جامعه بهایی ایران ، حتی اكنون كه به تصمیم مسئولان مملكتی فاقد تشكیلات رسمی است و البته تحت آگاهی و اطلاع همین مسئولان، مثل حلقه های زنجیر به هم پیوسته است و هر اتفاقی كه در هر گوشه ای از آن رخ دهد، بخصوص اینكه از نوع چنین گردهمایی هایی باشد ، فورأ توسط مدیران و رهبران آن احصاء می گردد و این سیستم اطلاع رسانی ، خاصیتی ذاتی و ایمانی از جامعه های محلی بهایی است و شگفت اینكه خبر یك چنین گردهمایی را فقط باید خبرنگار خط نهم كشف و گزارش كند . همین جا است كه ناگزیر باید در ماهیت این خط نهم كشف كرد .
نكته 7 : تصویر حقیقی دیانت بهایی آنی نیست كه نویسندگان و قلمزنانی چون نگارنده این متن در سر دارند و به هر وسیله و بهانه ای می كوشند آن را در اذهان مردم القا كنند . این تصویر از یك سو در موجودیت جامعه جهانی بهایی و از سوی دیگر در اسناد و مدارك مراجع جهانی و سازمان های بین المللی و كشورهای مترقی و مجامع مردمی موجود و منعكس است . قریب 150 سال است نسبت به دیانت و جامعه بهایی ، این اعوجاج گری وكژ انگاری به ترفندهای قدیم و جدید ، ادامه داشته اما چه سود و ثمری به بار آورده ؟ جامعه بهایی كه حتی بسیار مقتدرتر و مؤثرتر از قبل ، در كشور مقدس ایران به موجودیت افتخار آمیز خود ادامه می دهد ، پس چنین كسان فقط سابقه عنادگری و حق ستیزی خود را انبوه تر و ضخیم تر می كنند .
نكته 8 : گنجانیدن اتهامی چنین واهی نسبت به جامعه بهایی ، در جوار عملكرد احزابی كاملأ مادی و سیاسی ، خود ترفند بدخواهانه دیگری است تا در اذهان خوانندگان ، بخشی از تباهی و سیاهی چنین مرام ها و حزب های شناخته شده سیاسی را ، بر پیكر زخمی این جامعه بی دفاع ، تحمیل نمایند . اما این هم تلاشی است بیهوده ؛ همانقدر كه می توان نور را با ظلمت و خیر را با شر و حیات را با ممات مجاور و مماثل دانست ، می توان جامعه موحد بهایی را با حزب ملحد توده ، مقارن و مشابه دانست .