اقتباس از سایت اخبار روز(1)
اینجانب كه مثل خیلی ازهموطنان عزیزم، به دنبال اخبارواطلاعت تازه درباره رویدادهای گوناگون،‌ به سایت های فارسی زبان مراجعه می كنم؛‌ درتاریخ 4 دیماه 1384 سری هم به سایت بازتاب زدم وازقول خبرنگاربازتاب دریزد، خبری راتحت عنوان «ناگفته های مرگ جنجالی یك بهائی درزندان»،‌ خواندم وبه عنوان یك هموطن بهائی شما و یكی ازبستگان دور و دوستان نزدیك خانواده محرمی،‌ دریغم آمد اطلاعات موثقی راكه درموردایشان وعلت زندانی شدن وشرایط زندانشان، دراختیاردارم؛ برای خوانندگان محترم این سایت ارسال ندارم؛ چون خبرنگارعزیزبازتاب درشهریزد، یك سویه به این جریان نگاه كرده اند و لهذا حقایق قدری قلب ویاتحریف شده است. البته ناگفته نماندكه خبرنگارمحترم، كلمه بهائی راكه به منتسبین به حضرت بهاءالله اطلاق می شود؛ به نحوبی سابقه ای، بدون پسوند و پیشوندهائی مثل فرقه وگروهك وضاله وامثالهم بكاربرده اند كه به نظراینجانب، نشانه بارزی ازرعایت شئون حرفه ای وقدم مثبتی درجهت ازاله تعصبات است. برای اطلاع خوانندگان عزیزاین سایت، به عرض می رسانم كه آقای ذبیح الله محرمی، كارمند وزارت نیرو بودند و درسالهای اولیه انقلاب كه كلیه كاركنان بهائی دستگاه های دولتی ازكاراخراج می شدند؛ یكی ازدوستان نزدیك آقای محرمی، البته به نیتی خیرخواهانه وبجهت ابرازمحبت به ایشان وبدون اطلاع وی، عكس ایشان رابه همراه اعلامیه ای مبنی برتبری ازدیانت بهائی، برای یكی ازروزنامه ها ارسال می كند تا بدینوسیله بتواند به ابقاء ایشان درشغلشان كمك كرده باشد. آقای محرمی پس ازآگاهی ازاین امر، كتباوعلنا به اعلامیه مذكوراعتراض كرده، تمسك خویش رانسبت به دیانت بهائی ابراز می دارند وهمین امرموجب بازداشت وگرفتاری ایشان درسال 1374 می گردد كه صرفابه جرم اعتقادبه دیانت بهائی بوده است؛ مثل هزاران بهائی دیگركه درسالهای اولیه انقلاب، به اتهام جرائمی واهی وبی اساس، مثل جاسوسی برای بیگانگان، روانه زندانها شدند وحتی بیش ازدویست نفرازآنها، بدون رعایت اصول اولیه دادرسی درمحاكم قضائی، محكوم به مرگ شدندوجان خود رافدای آئین خویش نمودند؛ واین درحالی است كه بهائیان بحكم اعتقاداتشان، درهركشوری كه زندگی می كنند، مطیع قوانین جاری آن كشوربوده، مكلف به خیرخواهی عموم هستند وازدخالت درامورسیاسیه، له یاعلیه دیگران، بكلی ممنوعند. اگرچه آقای محرمی درسالهای اخیرمسجونیت خود ازمرخصی بهره مند بودند؛ ولی درطی ده سال وچهارماه دوره زندان، مراحل بسیارسخت وطاقت فرسائی راگذراندند؛ ازجمله تاچهل روزپس ازبازداشت، خانواده ازمحل نگهداری ایشان كاملا بی خبربودند. ایشان ابتدامحكوم به اعدام شدند؛ ولی پس ازتلاشهای خانواده ودرخواستهای مكررجامعه بین المللی، حكم اعدام به حبس ابدوسپس به پانزده سال زندان تخفیف یافت. دراین مدت، درزندانهای ابرقو و اردكان، به كارهای سخت وادارمی شدند؛ بطوریكه فشاركاردرزندان ابرقو، موجب عمل جراحی روی زانوی ایشان گردید. بالاخره نامبرده درتاریخ23 آذرماه 1384، درزندان، دارفانی راوداع گفتند.
سؤال دیگری كه برای اینجانب مطرح می باشداین است كه مقصودخبرنگارمحترم ازنقل این موضوع كه خانواده آقای محرمی ازتعیین پزشكانی ازجانب خود، جهت نظارت بركالبد شكافی ایشان خودداری نموده اند، چه بوده است؟ به نظربنده این امرنشانه اعتماد این خانواده وجامعه بهائی به مسئولان پزشكی قانونی یزد بوده است. نكته دیگری كه بازهم جای تعجب داشت اشاره خبرنگارمحترم به جمعیت بهائیان ایران است كه پس ازنقل سخنان نماینده وزارت خارجه آمریكا كه بهائیان ایران راسیصدهزارنفراعلام می دارد؛ بلافاصله وبه زعم خود، مبادرت به اصلاح این مطلب می نماید ومی نویسد این آماربین 90 تا 110 هزارنفراست. بااینكه بنده نتوانستم انگیزه ایشان را ازاعلام چنین آماری حدس بزنم؛ امالازم می دانم یادآوری نمایم كه جمعیت افزون برسیصدهزارنفراشاره شده، درواقع نفوسی هستندكه نام آنهارسما ثبت گردیده است واین بغیرازگروه كثیرنفوسی است كه به دیانت بهائی اعتقاد قلبی وتعلق روحانی دارند و تعدادشان بسیارفراترازحد تصوربنده وخبرنگارمحترم می باشد.
منبع:
1- //www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=2768