فکر جنايتکارانه "بهائی کشی" که انجمن حجتيه از دوره پيش از انقلاب حامل و مبلغ آن بود و با روی کار آمدن جمهوری اسلامی حاملان آن به قدرت رسيدند، تفکری است مجرمانه که خواستار پاکسازی مذهبی، يعنی کشتار بهائيان است هم ميهنان بهائی ما در ۳۰ سال گذشته همواره در جمهوری اسلامی با تبعيض، تهديد و سرکوب دوگانه روبه رو بوده اند جرم آنها اين بوده و هست که به آئين بهائيت باور دارند. آنها در سرزمين خود نه فقط از انتخاب بسياری از مشاغل محروم اند، نه فقط از برگزاری آزادانه مراسم عبادی خود محروم اند، بلکه حکومت در همه سالهای گذشته دربسا موارد با اين خواهران و برادران ايرانی ما هم چون مجرمان رفتار کرده است.

در ميان برخی از سران جمهوری اسلامی از آغاز اين فکر خطرناک وجود داشته و دارد که بهائيان "مهدورالدم" هستند.قتل آنان واجب و مستوجب پاداش الهی است. اين فکر مجرمانه که در بطن آن نطفه بدترين جنايات بسته شده و کسانی هم چون علی خامنه ای و ايادی او حاملان آن هستند تا به امروز قربانيان زيادی از ميان هم ميهنان بهائی ما گرفته است. در اين سی ساله گذشته در برش های زمانی مختلف در شهرهای شيراز، کرمان، مشهد، تهران، کرج و برخی از شهرهای ديگر کشور تعدادی از هم ميهنان بهائی ما در کمال شقاوت به قتل رسيده اند. در هيچ يک از اين جنايات قاتلان که از عوامل و ماموران دستگاههای امنيتی و نظامی جمهوری اسلامی هستند مورد تعقيب قرار نگرفته اند و هيچ مرجع حکومتی به شکايات بستگان قربانيان رسيدگی نکرده است.

فکر جنايتکارانه "بهائی کشی" که انجمن حجتيه از دوره پيش از انقلاب حامل و مبلغ آن بود و با روی کار آمدن جمهوری اسلامی حاملان آن به قدرت رسيدند، تفکری است مجرمانه که خواستار پاکسازی مذهبی، يعنی کشتار همه بهائيان است. اگر موانعی هم چون قوانين بين المللی و واکنش های جهانی در کار نبود، چه بسا تا به امروز سران جمهوری اسلامی اين اعتقاد جنايتکارانه را بطور کامل عملی کرده بودند. در اين سی سال گذشته در مقاطع مختلفی شاهد حرکت برخی از گروههای فشار وابسته به رژيم برای عملی کردن اين تفکر بوده ايم . همه ما بايد به سران جمهوری اسلامی يادآور شويم که اين عقيده در زمره همان تفکر فاشيستی پاکسازی قومی و مذهبی خطرناکی است که برخی از مجريان آن به اتهام جنايت عليه بشريت در سالهای گذشته در دادگاههای بين المللی محاکمه شده اند.سياست سران جمهوری اسلامی در سرکوب اقليت های دينی بويژه بهائيان همواره اين بوده است که از طريق عوامل و ماموران خود در دستگاههای امنيتی و انتظامی و بسيج مقاصد خود را به پيش برند و مدعی شوند که اين جنايات توسط مردم و تحت تاثير تعصبات مذهبی آنها صورت گرفته است.

در اين سه دهه اما:
- هرگز کسی به دليل ارتکاب قتل و آزار و تهديد بهائيان مورد تعقيب قرار نگرفته است.
- هرگز سران جمهوری اسلايم اين جنايات را محکوم نکرده اند!
- سياست تبعيض و سرکوب عليه بهائيان مدام دنبال شده است.
- وکلا و انجمن های مدافع حقوق بشر به محض تلاش برای دفاع از حقوق شهروندی بهائيان تهديد شده اند.
فعالان و نهادهای مدنی مدافع حقوق بشر در ايران وقتی نوبت به دفاع از حقوق شهروندی بهائيان می رسد، بخاطر حساسيت فوق العاده رژيم نسبت به بهائيان سکوت می کنند و يا آن چنان که بايد خود را درگير نمی کنند. در واقع شدت تبعيض دولتی نسبت به بهائيان به حدی است که فعالان حقوق بشر نيز به نوعی اين تبعيض را می پذيرند و به آن عمل می کنند.

در جريان موج اخير سرکوب بهائيان، خانم شيرين عبادی دفاع از بهائيان زندانی را قبول کرد. رسانه های رسمی جمهوری اسلامی از جمله خبرگزاری جمهوری اسلامی پس از اعلام آمادگی خانم عبادی در دفاع از بهائيان زندانی مدعی شدند که اين اقدام خانم عبادی بخاطر آن است که دختر ايشان به آئين بهائيت گرويده است. روشن است که ادعای رسانه های رسمی جمهوری اسلامی برای مرعوب کردن خانم عبادی و منصرف کردن وی و همکارانش از تصميم در دفاع از بهائيان زندانی بود. متاسفانه واکنش خانم عبادی به اين خبر چنان بود که گوئی ايشان بهائی بودن و يا بهائی شدن را ننگ تلقی می کند و اين نسبت را به دختر خود با "فحش" برابر می داند.

خانم عبادی در گفتگوی راديوئی با بخش فارسی راديو بين المللی فرانسه که روز پنج شنبه گذشته ۱۷ مرداد پخش شد سه بار ادعای خبرگزاری جمهوری اسلامی را "فحش" به خانواده خود تلقی کرد. در حالی که ايشان می توانست بدون واکنش اهانت آميز به بهائيت اين گونه ادعاهای بی اساس که کسی هم آن را باور نمی کند تکذيب نمايد.

شواهد زيادی نشان می دهند که ما هنوز به آزادی و برابری اديان در آن حد باور نداريم که دين و عقيده ديگران را به اندازه اعتقادات خود محق احترام بدانيم. و تا زمانی که چنين است حکومت ها می توانند سياستهای تبعيض آميز و سرکوب اقليت های دينی را دنبال کنند. با توجه به سياست حکومت نسبت به بهائيان دفاع از حقوق شهروندی بهائيان و مخالفت با تبعيض های رسمی و غيررسمی عليه اين گروه از ايرانيان اهميت ويژه ای در حوزه دفاع از حقوق بشر پيدا کرده است.موثرترين راه شکستن تبعيض عليه بهائيان آن است که دفاع از حق برابری کامل اديان و مخالفت با تبعيض مذهبی در سرلوحه کار همه فعالان حقوق بشر و نهادهای مدنی مدافع حقوق شهروندی قرار گيرد. و صرفا به اقدامات مقطعی وکلای مدافع حقوق بشر محدود نشود. وقتی بهائيان مورد هجوم رژيم قرار می گيرند همه بايد بگوئيم و بنويسيم که ما "همه بهائی ايرانی هستيم."

علی کشتگر
۲۴ مرداد۱۳۸۷