يک هم وطن،در ای میل خود به یکی از سايت های بهائی*، 12 سؤال* راجع به مکانیزم جلوگیری از فحشاء و اعمال منافی عفت در آئين بهائی کرده بود که بطور خلاصه مربوط به موقعيتهائی بودند که قانون کتاب اقدس در ظاهر به آنها پاسخ نداده است. ازلحن سؤالات ،چنین بر می اید که ايشان مطمئنند که نارسائی قوانين بهائی را بوضوح روشن کرده اند. مثلاً پرسیده اند که تکليف انسانهای بی پول چه ميشود. با آدمهای پولدار که با وقاحت ميگويند ما بازهم چنين خواهيم کرد چه بايد کرد؟ کسانيکه دارائی خود را مخفی کنند چگونه وادار به پرداخت جريمه ميشوند؟ پرونده و حساب دفعات تخلف چگونه نگاهداری ميشوند؟ و سؤالاتی از اين قبيل. اکثر اين سؤالات در پائين اين مقاله با ذکر مفهوم سؤال جواب داده شده است.اما ان چه در نظر اول به ذهن متبادر می گردد آثار فرهنگ "کتابهای حل المسائل مذهبی" است که از لابلای حرفهای چنين جويندگان حقيقت بيرون ميزند. فرهنگی که حتی به " زنای تصادفی در حين زلزله " هم مي پردازد. چنين روالی را بهائيان البته هرگز دنبال نکرده و نخواهند کرد. گاهی هم نيّت توهين آميز سؤال کننده از پرده بيرون مي افتد .انجا که مي پرسد "آيا ... برای ثبت زنای مثلاً شش مليون بهائی در جهان از رايانه های قوی استفاده ميشود...". پرسشگر در اينجا اشاره به آمارها دارد زيرا که گفته ميشود که در سرتاسر دنيا حدود شش يا هفت مليون بهائی و جود دارد پس ايشان فرض را بر اين ميگذارند که همه يا اکثريت بهائيان غير عفيف هستند. آدم به اينگونه انسانها چه جوابی بدهد که خارج از ادب نباشد؟ از آنجائيکه اکثريت هموطنان مسلمان ما در محيطهای شريف خانوادگی بزرگ شده اند و از اشاره ها، پی به کنه مطلب مي برند، لذا خود را به اين اندرز تسلی ميدهم که " در خانه اگر کس است يک حرف بس است".

باید اذعان داشت که بسیاری از افراد، نسبت به قانون مجازات زنا در آئين بهائی دچار سوء تفاهم هستند و این شاید نظر به تفکر شایع در جو.امع شرقی باشد. بعضی راه استهزاء ميروند و ميگويند پس راه تمتع جنسی باز شده است. برخی بطور جدی تعجب خود را بيان ميکنند که پرداخت جريمه ( 9 مثقال طلا در دفعه ی اول و دو برابر آن در دفعه ی بعدی ...) ترسی را در دلها نمی افکند و باعث جلوگيری از فحشأ نمي شود. بعضی هم ثروتمندان را در اين ماجرا فارغ از هرگونه دغدغه ی خاطری مي بينند...

اين وضع نشان ميدهد که وقتی انسان از تحولات فکری دنيا دور نگاه داشته شود چگونه فکرش به بيراهه رفته و از حقايق اساسی دور ميشود. اگر از اينان بپرسيم که آيا هيچ مرد مؤمنی که عاشق خداوند است و شرافت خود را در اخلاقيات ميبيند حاضر است نگاه پليدی بسوی زنی بيفکند؟ اگر زيباترين زنان را در اختيار او بگذارند حاضر است رضای الهی را فدا کند و تسليم هوی و هوس شود؟ مطمئناً قبول خواهند کرد که نه. آری اشمئزازی که حتی از تصّور بی عفتی به روح انسان متعالی وارد ميشود او را از آلودگيها فراری ميدهد. او به زبان حال در مقابل خدای خود ميگويد " ما راچو تو منظوری خاطر نرود جائی". در کنار اين حقيقت نکته ی ديگری هم وجود دارد. و آن اينکه برای کسانيکه که تربيت الهی و روحانی ديده اند لذات زندگی درقانون شکنيها نيست بلکه در امکاناتی است که در آئين الهی به آن توصيه شده است ويکی از آنها ازدواج است. پس مطمئن ترين راه همان تربيت نوع انسان به اخلاقيات و شرافت انسانيست.

متأسفانه دوستان نامهربانی که اينگونه سوالات را مطرح ميکنند هنوز از تلقينات قرون قبل از عصر روشنگری اروپا رهائی پيدا نکرده اند. برای اينان سنگسار کردن زنان[1] قابل قبول تر از جريمه های اخطارگونه اوليه و کمر شکن دفعات بعدی است. برای اينان از "دست دادن رضای الهی" آنقدر مهم نيست که صد بار تازيانه[2]. تصور ميکنند اگر ترس و رعب شديد از مجازاتهای فجيع در دلها بيفکنند، همگان، آدمهای با تقوی ميشوند. اخباری که از وضع ايران مخصوصاً در اين مورد و در همه ی سطوح ميرسد بطور نگران کننده ای عکس اين توّهم را نشان ميدهند. من وارد اين بحث نميشوم زيرا که موضوع بر اکثريت ايرانيان معلوم است. خداوند از طريق وحی به حضرت بهاالله اين تعاليم را که به درد انسان هوشيار و آگاه امروزی نمي خورد بلکه او را از دين بيزار مينمايد کنار گذاشت و اساس را بر حل مسائل اجتماعی، اقتصادی، سياسی و مخصوصاً تربيت انسان قرار فرمود.

برای دوران جاهليت، خداوند علّام، صلاح را در آن تعاليم خشن مي ديد. البته چنين روشهائی برای روح انسان امروزی دلخراش و منزجر کننده هستند، اما بهائيان به حکمت الهی اعتماد دارند که لابد آن زمان چنين دستوراتی لازم بود. اما خدا را هزار بار شکر ميکنند که درقسمتهای پيشرفته ی دنيای متمدن امروز کسی شاهد چنين صحنه های غير انسانی نيست و دردنيای آينده ی بهائی نيز نخواهد بود.

خوشبختانه هستند روشنفکران مسلمان که ميگويند اسلام امکان اثبات زنا را تقريباً غير ممکن کرده است. شهادت چهار مرد مؤمن و عادل که به چشم خود ديده اند تقريباً غير محتمل است. افسوس که کسی به حرف اينان اهميتی نميدهد.

درفرهنگ بهائی جوهر مجازات در رنج دوری از رضای الهی است. وقتی يک بهائی ميخواند که: "ذره عفت و عصمت اعظم از صدهزار سال عبادت و دريای معرفت است"، روح او از بی عفافی در گريز ميشود و بسوی تقوای خالص پرواز مينمايد. وقتی خانواده های بهائی و تشکيلات آئين الهی از طرف حضرت بهاالله موظف به تربيت کودکان و جوانان به اخلاقيات از طريق دلايل و معرفت ميشوند، ديگر فرهنگ عفاف و پاکدامنی بر مومنين مسلط ميگردد. تعداد معدودی را که به علتی از علل از اهميت عفت و عصمت آگاه نشده اند مؤمنين به حکمت و تدبير و نه زور و تهديد بيدار ميکنند و اگر نشد، آنان را به خدا واگذار مينمايند و در حقشان دعا ميکنند شايد خداوند خودش آنان را هدايت فرمايد.

روش بهائيان مچ گيری و ترساندن انسانها نيست. راه آنان اشاعه ی اخلاقيات، فهم و دانش و بينش است. انسانها بايد به بلوغی برسند که پليس و محکمه آنان وجدان بيدار و راهنمايشان تعاليم الهی باشد. با وجود اين البته افراد معدودی خواهند بود که کارهای ناشايست بکنند. در مسائلی که ضرر آن به خود فرد ميرسد مثل زنا، شايسته است که بهائيان به فرموده ی حق چشم پوشی کنند، زيرا که پرده دری شأن وحوش است نه لايق انسان. ولی چنانچه کار متخلفين به پرده دری و اشاعه ی کارهای ناشايست کشيد، و يا شکايتی پيش آمد البته جامعه بايد عکس العمل نشان دهد، آنهم نه با وحشيگری.

در مورد هرسوالی که جواب آن از آيات کتاب اقدس به وضوح معلوم نميشود، طبق دستور حضرت بهاالله بيت العدل اعظم تصميم خواهند گرفت. در اين موارد البته حقوق دانان، روانشناسان، جامعه شناسان و صاحبنظران مربوط به موضوع مورد مشورت بيت العدل اعظم خواهند بود.
جويندگان حقيقت بايد توجه بفرمايند که کلمه ی بيت العدل در آيه مربوط به حدّ زنا، اشاره به بيت العدل محلی دارد نه بين المللی يا بيت العدل اعظم (کتاب مستطاب اقدس ، يادداشتها شماره 77).
به نظر ميرسد که جريمه دفعه ی اول ارتکاب زنا که معادل 9 مثقال طلاست، حالت اخطاری دارد. البته برای کسانيکه شرم سرشان ميشود معلوم شدن موضوع بسيار ناگوار تراست تا جريمه ی نقدی. دفعات بعدی فشار مالی به ترتيب ثقيل تر ميشود و زمانی غير ممکن ميگردد. ملاحظه بفرمائيد که زندگی چنين افرادی در يک جامعه ی اخلاقی چقدر سخت و طاقت فرسا خواهد بود.
حال به خود سؤالات نظری بيفکنيم. لحن پرسشها بسيار تمسخر آميز است بنده از تکرار کلمه به کلمه خود سؤالات صرف نظر ميکنم و فقط به مفهوم آنها اشاره خواهم کرد. و از بين 12 سؤال آنهائی را انتخاب ميکنم که تا حدی ارزش جواب داشته باشند.

قبلاً گفته شد که بيت العدل اعظم مجاز هستند تمام مواردی را که حکم انها در کتاب اقدس تعیین نگردیده است، روشن سازند. دليل محّول کردن قوانين به اين موسسه، در تغييرات سريع اجتماع امروز و فردای بشريست. دانشمندان مي گويند هر پنج سال چهره ی دنيا با گذشته فرق بسيار مي کند. لذا هر روزی را حکمی و هر دوره ای را تصميم ديگر لازم است[3]. اين اختيار صدور احکام تکميل کننده توسط بيت العدل اعظم در واقع جواب اکثر سؤالات فوق الذکر است اماّ توضيح مستقيم بعضی از آنها شايد باعث آرامش خاطر بعضی از دوستان مسلمان ما باشد که در معرض این تلقينات يکطرفه قرار دارند.

جواب سؤال اول- هنوزمعلوم نيست که بيت العدل اعظم در مورد افراد بی پول، چه تصميمی خواهند گرفت، ولی امروزه در کشورهای متمدن بعضی از مجرمين را به کارهای عام المنفعه وامي دارند که دستمزد آنها معادل جريمه مي باشد.

جواب سؤال سوم- در مورد فرد پول داری که انکار ميکند پولی دارد بايد گفت که در کشورهای متمدن دنيا ادارات ماليات روشهائی را برای شناسائی وضعيت مالی افراد پيدا کرده اند. اميدوارم اين دوستمان از نگرانی بيرون آمده باشند.

جواب سؤال ششم- تجاوز غير از زناست و در مورد آن البته بيت العدل اعظم تصميم خواهند گرفت.

جواب سؤال هفتم- اينکه آيا در آمد از طريق اين جريمه ها سبب تشويق مأمورين تشکيلات بهائی به ترويج اين انحرافات نميشود بايد فقط گفت: ما کجائيم در اين بحر تفکر تو کجائی! اگر آن دوستان به تعاليم آئين بهائی وقدرت تربيتی آن دقت بفرمايند دچار اين نگرانی نمي شوند.

جواب سؤال هشتم- درآمدهای بيت العدل محلی، ملی و بين المللی در واقع از طريق اعانات و حقوق الله تضمين ميشود نه از طرق اعمالی که جزو نوادر خواهند بود. اين درآمد ها از جمله صرف کارهای عام المنفعه مثل بنای مدارس برای کودکان ونوجوانان فقير، دستگيری از يتيمان و بينوايان و غيره ميشود. نکته ی مهم ديگر اينست که تصميم گيرندگان در خصوص صرف مخارج مزبور، منتخبين جوامع بهائی هستند و نه منتصبين مادام العمر؛ منتخبينی که در نهايت آزادی و بدون تبليغات برگزيده ميشوند. براستی که ايرانيان بايستی بر اين روش که توسط يک پيامبر ايرانی ابداع گردیده است بر خود ببالند.

جواب سؤال يازدهم – در مورد افراد بدکارحرفه ای بايد گفت که در جامعه ی بهائی چنين صنفی وجود نخواهد داشت زيرا تقويت نهاد خانواده و شناخت علمی از نيازهای طبيعی انسان باعث رونق ازدواج های صحيح بوده و در آينده هم چنين خواهد بود. بهائيان ياد ميگيرند که کانون زناشوئی خود را با خوشبختی عجين کنند که نيازی به آن انحرافات نباشد.

جواب سؤال دوازدهم- دوستان ميپرسند که از چه طريقی طلاها به سوی اسرائيل سرازير ميشود؟ اولاً گفته شد که در اين زمينه مسئول بيت العدل های محلی مستقر در شهرهای مختلف دنيا هستند. ثانياً تشکيلات بهائی گنج اندوزی نميکنند بلکه پولها را صرف خدمت به نوع بشر و آشنائی انسانها با تعاليم جديد مينمايند. در تمام دنيا حدود 3000 طرح خيريه بهائی وجود دارد مثل مدارس حرفه ای و بيمارستانها که پول آن را بهائيان دنيا ميپردازند. پس پولها در اسرائيل جمع نميشود بلکه در سرتاسر دنيا صرف انسانها ميشود. گذشته از همه اینها ،ایا لزوما باید همان طلاها را منتقل نمود؟ایا نمی توان معادل ان را با یک اشاره به کامپیوتر به هر کجای دنیا انتقال داد؟!

خبر خوش ديگر آنکه وقتی احکام کتاب اقدس قدرت اجرائی پيداکنند اسرائيليان و فلسطينيها برادروار همديگر را در آغوش خواهند کشيد وبر اشتباهات اجداد خود تأسف خواهند خورد. نه فلسطينيان از تکه پاره شدن کودکان مدرسه ای اسرائيلی شادی خواهد کرد و نه اسرائيليان بخاطر دو سرباز گروگان گرفته ی خود چند صد فلسطينی را به خاک وخون خواهند کشيد.

فلسطينيها و اسرائيليان با لذتِ دوستی و صلح آشنا خواهند شد. هيچکدام بقای خود را در نابودی ديگری نخواهد ديد. آنان از خطاهای اجداد خود درس خواهند گرفت همانطور که آلمانيها از نسل گذشته ی خود درس گرفتند.

اميد است که اين مختصر انسانهای اهل انصاف وجويندگان حقيقت را کمی کمک کرده باشد.

یادداشت ها:
*- متن ای میل ایشان عینا چنین است::
مکانیزم جلوگیری از فحشاء و اعمال منافی عفت در بهائیت ،پرداخت طلا به بیت العدل (مرکز فرماندهی بهائیان)است. اگر مرد و زنی بهائی ، مرتکب عمل زنا شدند باید طبق نص کتاب اقدس ،هر کدام نه مثقال طلا به بیت العدل بپردازند.چنانچه برای بار دوم مرتکب این عمل زشت گردیدند باید هر کدام دو برابر این مبلغ یعنی هیجده مثقال به همان مرکز یعنی بیت العدل بپردازند. به عبارت کتاب اقدس توجه فرمائید :"قد حکم الله لکل زان و زانیه دیه مسلمه الی بیت العدل و هی تسعه مثاقیل من الذهب و ان عادا مره اخری عودوا بضعف الجزاء"
برای پژوهشگران در باره این حکم بدیع این سوالات مطرح می شود:

1- اگر این دو خلافکار فقیر بودند و طلائی نداشتند که به بیت العدل بدهند بیت العدل با آنها چه می کند؟
2- اگر این دو خلافکار ثروتمند بودند و فورا این جریمه را پرداخت نمودند و گفتند باز هم حاضریم ادامه دهیم و جریمه بپردازیم بیت العدل با آنها چه می کند؟

3- اگر خلافکاران در پرداخت طلا ،ادعای فقر کردند ،بیت العدل با چه مکانیزمی راستی آزمائی می کند تا حق او در دریافت جریمه ازبین نرود؟

4- چون جریمه بار دوم خلافکاری دو برابر است بیت العدل چگونه حساب دفعات زنای افراد(زنان جداومردان هم جدا)نگاه می دارد تا حقوق بیت العدل در دریافت طلا حفظ شود؟

آیا در مقر بیت العدل دفتر نویسی زناها انجام می شود یا برای ثبت زنای مثلا شش میلیون بهائی در جهان از رایانه های قوی استفاده می کنندتا وقتی کسی مرتکب زنا شد سریعا از رایانه ها یک پرینت از وضعیت زنا و دفعات خلاف او ارائه کنند؟

5- اگر مردبهائی با یک زن شوهر دار مرتکب عمل زنا شد آیا جریمه آنها یکسان است؟
6- اگر زنای به عنف انجام گرفت باز هم طبق این حکم ،زن باید نه مثقال طلا به بیت العدل بپردازد؟
7- چون هربار که زنا تکرار شود جریمه دو برابر می شود ماموران وصول بیت العدل برای بالا رفتن در آمد بیت العدل وسوسه نمی شوند که به روند افزایش فحشاء کمک کنند یا حداقل مانع نشوند؟
8- بیت العدل با این جریمه ها (پول ها و طلاهای دریافتی از زنا) چه می کند و این پول حلال را به چه مصرفی می رساند؟

9- مکانیزم اثبات زنا برای بیت العدل چیست تا بتواند جریمه دریافت کند(ماموران کنترل زنا دارد یا دوربین های مخفی یا روش های دیگر)؟

10- تکلیف خلافکاران ثروتمند که باید برای بار دهم عمل خلاف خود 43.2کیلو و برای بار پانزدهم خلافکاری خود 1382.4 کیلو و برای بار بیستم زنای خود 44236.8 (سه کامیون پانزده تنی) طلا به بیت العدل بپردازند چیست؟ بار ی سی ام و چهلم و پنجاهم چه می شود؟(ماشین حساب ها کم می آورند!)
11- تکلیف زنا کاران حرفه ای ،فاحشه خانه ها و دلالان فحشاء و عوامل اجرائی و اینترنتی این فرایند که زمینه ساز خلافند با این جریمه ها چیست؟

12- جابجائی این طلاها از کشورهای مختلف به مقصد بیت العدل در اسرائیل چگونه انجام می شود؟

پاسخ به این پرسش ها محققان را در راز گشائی از حکم کتاب اقدس برای برخورد با فحشا کمک خواهد نمود.

[1] رويات حديث و شريعت
[2] قرآن، سوره نور، آيه ی 2
[3] اقتبا س از بيان حضرت بهاالله در کتاب بشارات، بشارت سيزدهم