چندی پیش در امریكا نمایشگاهی دایر شد كه بازدید كنندگان آن در مسیری كه طی می كردند گام به گام و در غرفه های مختلف از طریق سیستم های صوتی و تصویری و بعضأ با بازی بازیگران، با مراحل شكل گیری هولوكاست آشنا می شدند. برگزار كنندگان این نمایشگاه كه در بین آن ها فردی مسن و بازمانده از همان دوران نیز دیده می شد می گفتند كه آشنایی افراد با وقایع آن دوران هدف فرعی ما می باشد و هدف اصلی این است كه جهانیان بدانند كه خطر وقوع مجدد چنین جریاناتی حتی در جهان متمدن امروزین به هیچ وجه منتفی نیست و باید بسیار مراقب آن بود؛ زیرا هنوز مكاتب، ایدئولوژی ها، گروهها، افراد و حتی دولتهایی در نقاط مختلف عالم موجودند كه در فازهای مختلف طراحی، نظارت و اجرای این سناریو های به ظاهر مربوط به گذشته، فعال هستند. نكته قابل توجه در بازسازی جریان هولوكاست در نمایشگاه فوق الذكر، تشریح استراتژی نازی ها برای ایجاد نفرت سرشار از یهودیان در بین توده مردم بود. گر چه مسأله یهود به دلایل مختلف اصولأ موضوع خوشایند و محبوبی برای مسیحیان اروپا نبود؛ اما این ناخوشنودی در این حد هم نبود كه به نسل كشی راضی شوند؛ لذا نازی ها برای زمینه سازی فرهنگی ابتدائأ به درج سلسله مقالاتی در مطبوعات و همچنین تولید برنامه های رادیویی و ایراد نطق های آتشین در تریبون های مختلف عمومی و خصوصی كه اكثرأ در ید اقتدار آن ها بود پرداختند و به این ترتیب مردم آلمان به طور روزمره با این مفاهیم خو گرفتند. آن ها به تدریج باور كردند بلكه بدیهی دانستند كه بخش عمده ای از مصیبت های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی آن ها از جانب یهودیان بوده و نتیجه آنكه خود را محق دانستند كه بر آن ها وارد آوردند آنچه وارد آوردند.
هدف من ورود در بحث صحّت یا سقم و میزان جنایات وارده و حد دخالت مردم عادی در این امور نیست؛ بلكه می خواهم شباهت عجیب بین وضعیت یهودیان آن زمان با بهاییان ایران در این زمان را یادآور شوم و بگویم كه به وضوح احساس می شود كه جریانی سازمان یافته درپی ایجاد همان وضعیت در ایران است و در این میان كیهان روزنامه صبح طهران نقش تعیین كننده ای را بر عهده گرفته است. از جمله در خبر ویژه خود با عنوان (تنگی نفس در بیت العدل)، با حمله به پیام 22 مارسِ این مرجع بهائیان، آن را یك اقدام سیاسی خوانده و سخت برآشفته كه چرا جامعه جهانی بهایی از وضعیت بهاییان ایران اظهار نگرانی نموده است. در این خبر آمده است: «بیت العدل اعظم همیشه در تبلیغات و بیانیه های خود فعالیت سیاسی را مذموم دانسته و خود را حامی دولت های وقت قلمداد كرده است بنابراین جای سؤال است چرا با تغییر دولت ایران بیت العدل اعظم مستقر در شهر عكای اسرائیل ناپرهیزی كرده و اقدام به صدور اعلامیه سیاسی نموده است؟!».
مشخص نیست منظور نویسنده از «اعلامیه سایسی» چیست؟ خانم اسماء جیلانی جهانگیر گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر گزارش رسمی خود را از نقض سازمان یافته و دولتی حقوق بهاییان ایران به سازمان متبوع خود ارائه نموده است. دست بر قضا ایشان یك مسلمان متعهد پاكستانی است كه سابقه درخشانی در دفاع از حقوق مسلمانان و مسیحیان و هندوها در شبه قاره داشته و مورد احترام و وثوق همگان می باشد و بیت العدل با استناد به گزارش چنین مقام محترم و از جان گذشته ای، نگرانی خود (كه در واقع نگرانی سازمان ملل متحد نیز می باشد) را از احتمال قریب الوقوع یك حمله گسترده و سازمان یافته علیه جامعه بهاییان ایران اعلام كرده است و اتفاقأ از موضع قدرت این مسئله را طرح می كند؛ زیرا هم سابقه استقامت و ثبات و جانفشانی بهاییان ایران به خوبی بیانگر قدرت شگرف و انكار ناپذیر آنان است و هم همواره حمایت همه جانبه جهانیان را به همراه داشته است. دیگر عنوان «تنگی نفس» برای این خبر چه معنایی دارد؟ نفس چه كسی به تنگی افتاده است؟ این «نفْس» روزنامه كیهان است كه به تنگ آمده است وگرنه بهاییان نظایر این موقعیت ها را به كرّات تجربه نموده اند.
به دلیل محرومیت های سه دهه اخیر، بهاییان ایران به ناچار در انتخاب بیت العدل دخیل نبوده اند. اما این به هیچ منطقی به مفهوم خارج شدن آن ها از جامعه جهانی بهایی نیست و بیت العدل به عنوان نماینده منتخب جامعه جهانی بهایی محق است كه به احقاق حقوق از دست رفته بهاییان ایران بپردازد و صدور پیام 22 مارس در همین راستا انجام شده است. اگر این یك اقدام سیاسی است پس لطفأ یك «اقدام غیر سیاسی» در كل عالم را نام ببرید تا معلوم شود كه ملاك شما چیست و بهاییان چه باید بكنند تا سیاسی نباشند. با توجه به متن خبر فوق ظاهرأ كیهان منتظر بوده است كه بیت العدل رسمأ حمایت خود را از دولت ایران و قلع و قمع كردن بهاییان اعلام نماید. آیا مسئولان ایران برای مسئله ای در حد استفاده از روسری و حجاب توسط دختران محجّبه در تركیه و فرانسه دهها اظهار نظر رسمی و غیر رسمی صادر نكرده اند؟ آیا علمای اسلام در طول تاریخ به خاطر حمایت از مظالم وارده بر مسلمانان در كشورهای دیگر به دادخواهی نپرداخته اند و از جمله در عهد قاجار به همین بهانه حتی كار را به جنگ با روس نكشانده و ان همه فجایع به بار نیاوردند؟ چگونه است كه با یك نامه كه تازه مخاطبین آن اعضای جامعه بهاییان و آن هم بهاییان ایرانی مقیم خارج از ایران است اینگونه بر می آشوبند؟ از من بپرسید می گویم كه روزنامه كیهان از این قسمت پیام كه در آن بیت العدل آن را «روزنامه متنفذ طهران» خوانده اند بسیار مسرور بل مشعوف یا مشغوف و حتی مدهوش گشته و همه این خبر بهانه ای بوده است تا با آوردن این قسمت در خبر خود، نشان دهد كه چقدر مهم است و با اعتبار است؛ غافل از اینكه صفت «متنفذ» به خودی خود نه خوب است ونه بد؛ بلكه در زمینه مطرح شده معنا می یابد. مثل این است كه كسی بگوید هیتلر مرد قدرتمند آلمان نازی، یا موسولینی رهبر متنفذ ایتالیا، یا صدام حسین مطرح ترین چهره جهانی. این كلمات هیچگونه اعتباری را برای این افراد قائل نمی شوند؛ بنابراین در كمال شرمندگی خدمت ایشان عرض كنم كه «شنونده باید عاقل باشد» .
در بین مردم ایران مشهور است كه هر كاری یا برنامه ای كه قرار است در آینده نزدیك در ایران اتفاق افتد زمینه آن توسط روزنامه كیهان فراهم می آید و اصولأ برخی از همین خریداران معدود و محدود، آن هم برای اطلاع از برنامه های پنهانی و در دست اقدام، به روش مخصوص، به كند و كاو در مطالب مندرج در این روزنامه می پردازند و به این نیت آن را خریداری می كنند و بیت العدل با عطف توجه به سابقة تاریخی این اقدامات در ایران است كه نگران موضوع هستند . خاطره وقایع سال 1334 كه تحریكات روزنامه و مخصوصأ نطق های حجت الاسلام فلسفی مقدمه هجوم همه جانبه به بهاییان و مراكز آن ها شد ، هنوز در اذهان باقی است.