الواح حضرت بهاءُالله (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۲۱ ژوئن ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

الواح حضرت بهاءُالله مانند «منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله» به همراه دیگر آثار مجموعه ای از الواح نازلۀ حضرت بهاءُالله است که در سال ۱۹۷۸ به زبان انگلیسی ترجمه گردیده. این ترجمۀ بهتری از ترجمه های اوّلیه است که در ابتدا در اوایل قرن بیستم ترجمه گردیده و برای اوّلین بار در دسترس یاران غربی قرار گرفته.

الواح حضرت بهاءُالله (نازله بعد از کتاب اَقدس) اکثراً در نیمۀ دوّم حیات حضرتشان نازل گردیده که حضرت ولیِّ اَمرُالله با بیانات زیر تشریح فرمودند:

«... پس از نزول کتاب اَقدس و تشریع حدود و احکام اِلهیّه الواح متعالیۀ دیگری نیز در اواخر ایّام از یراعۀ مالِکِ اَنام عِزِّ نزول یافت [از قلم حضرت بهاءُالله نازل و نوشته شد] که در آن صَحائِفِ مقدّسه اصول و مَبادیِ سامیۀ [اصولِ عالیۀ] این اَمرِ اَعظم [دین بهائی] تشریح و بعضی از تعالیم و احکامی که از قبل از قلمِ اَعلی [حضرت بهاءُالله؛ قلمِ حضرتشان] نازل شده بود تبیین و تکمیل گردید و در این الواح بدیعۀ منیعه بشارات و اِنذاراتِ جدیدی از سَماءِ اِرادۀ رحمٰنْ ظاهر و پاره ای اَوامِر و نَواهی که فِی الحَقیقه مُکمّلِ حدود و احکامِ کتابِ اَقدَس محسوب است وضع و مقرّر گردید. از آن جمله است الواحِ اِشراقات و بشارات و تجلّیات و کلماتِ فردوسیّه و لوحِ اَقدَس و لوحِ دنیا و لوحِ مقصود. این اَسفارِ جلیله [کُتُبِ عظیم و عالی قدر] که از آثار عظیمه و اَخیرۀ قلمِ خستگی ناپذیر جَمالِ اَقدَسِ اَبهیٰ [حضرت بهاءُالله] محسوب در عِدادِ [شمارِ] اَعلیٰ و اَبهیٰ ثمراتِ جَنیّۀ [میوه های تازه و رسیدۀ] آن خزانۀ علمِ اِلهی و هدفِ غا‌ئی و کمالِ نهائیِ رسالتِ چهل سالۀ آن جَمالِ مُبین [حضرت بهاءُالله] است.» ۳

حضرت ولیِّ اَمرُالله در دنبالۀ این بیانات فهرستی از تعالیمِ اصلیّه و اساسیّۀ حضرت بهاءُالله را تهیه فرمودند، مانند: اصلِ «حیاتیِ» وحدتِ نوعِ بشر، امنیّت و صلحِ عمومی، عدالت، اهمّیّتِ اعتدال، نحوۀ مشورت، معاشرت با پیروان تمامی ادیان، انتخاب و تشکیلِ بیتُ العَدلِ اَعظم و اهمّیّتِ نقشِ جَرائد.

در میان آثارِ نازلۀ این دوران باید از لوحِ مبارکِ وصیّت نامۀ حضرت بهاءُالله با عنوان «کتابُ عَهدی» که قبلا درباره اش مطالبی نگاشته شده می باشد.
//noghtenazar.org/node/1628
در این لوحِ مبارک است که وحدتِ عالمِ بشر را هم متذکّر گردیده اند. قبلاً هم مطالبی دربارۀ لوحِ «طِرازات» نگاشته شده //noghtenazar.org/node/1554 که در قسمتی از آن حضرت بهاءُالله طرزِ انتخاب لباس را در میان پیروان خویش در اختیار نفوس گذاشته اند ولی با نصایحِ مُشفقانه ایشان را به پیروی از صفات و رفتارِ رحمانی تشویق می فرمایند. هم چنین در لوحِ «بِشارات» //noghtenazar.org/node/1596 حکمِ جِهاد را مَحو فرموده و لزومِ انتخابِ زبانی واحد برای استحکام روابط مُشفقانۀ بشری را متذکّر گردیده اند. سعی در این است که در مقالات آینده مطالب بیشتری در مورد این الواح نگاشته شود.

در مجموعۀ این الواح می توان از "لوحِ دنیا" هم نام برد که از میان تمامی تعالیم دیگر در مورد عدالت و انصاف بیاناتی مُهَیمِن در این لوح صادر فرمودند. علاوه بر آن در "لوحِ حکمت" نظرِ حضرت بهاءُالله معطوف به آثار و حیاتِ فلاسفه می باشد و همچنین بیاناتی در تطابقِ ادیان و علوم ذکر می فرمایند که از میان آثار تمامی ادیان حضرت بهاءُالله تنها مؤسّس دیانتی می باشند که منحصراً و مخصوصاً در مورد مطالب فلاسفۀ یونان بیانات فرمودند که یکی دو نکتۀ بسیار محدود از این لوحِ مُهَیمِن در زیر ذکر گردیده.

«وَ بَعدَهُ اَفلاطونُ الاِلٰهىٖ اِنَّهُ کانَ تِلمیذاً لِسُقراطِ المَذکورِ وَ جَلَسَ عَلىٰ کُرسِیِ الحِکمَةِ بَعدَهُ وَ اَقَرَّ بِاللهِ وَ آیاتِهِ المُهَیمِنَةِ عَلىٰ ما کانَ وَ ما یَکُونُ وَ بَعدَهُ مَنْ سُمِّیَ بِاَرِسْطوطالیسِ الحَکیمِ المَشهورِ وَ هُوَ الَّذِى اسْتَنْبَطَ القُوَّةَ البُخارِیَةِ وَ هٰؤلاءِ مِنْ صَنادیدِ القَومِ وَ کُبَرائِهِمْ کُلُّهُمْ اَقَرّوا وَ اعْتَرَفُوا بِالقَدیمِ الَّذىٖ فىٖ قَبْضَتِهٖ زِمامُ العُلومِ.» ۴ [مضمون به فارسی: و بعد از سقراط افلاطونِ اِلهی بود که شاگرد سقراطِ مذکور بود و بعد از او بر تختِ حکمت نشست و به خداوند و آیات و نشانه هایِ حاکم و غالبِ او بر آنچه بود و هست اقرار کرد. و بعد از او کسی بود که به اَرِسطو، حکیم مشهور، نامیده شده. و او کسی است که قوّۀ بخاریه را کشف کرد. و آنها از رؤسا و بزرگانِ قوم بودند و همه شان اقرار و اعتراف کردند به "وجودِ قدیمی" که زِمامِ علوم در سلطۀ اوست.]

«مَنْ کانَ فیلسُوفاً حَقیقیاً ما اَنْکَرَ اللهَ وَ بُرهانَهُ بَلْ اَقَرَّ بِعَظَمَتِهٖ وَ سُلطانِهِ المُهَیمِنِ عَلَى العالَمینَ. اِنّا نُحِبُّ الحُکَماءَ الَّذینَ ظَهَرَ مِنْهُمْ مَا انْتَفَعَ بِهِ النّاسُ وَ اَیَّدْناهُمْ بِاَمرٍ مِنْ عِندِنا اِنّا کُنّا قادِرینَ. اِیّاکُمْ یا اَحِبّائىٖ اَنْ تُنْکِرُوا فَضْلَ عِبادِىَ الحُکَماءِ الَّذینَ جَعَلَهُمُ اللهُ مَطالِعَ اسْمِهِ الصّانِعِ بَینَ العالَمینَ. اَفْرِغُوا جُهدَکُمْ لِیَظهَرَ مِنکُمُ الصَّنایِعُ وَ الاُمُورُ الَّتىٖ بِها یَنْتَفِعُ کُلُّ صَغیرٍ وَ کَبیرٍ.» ۵ [مضمون به فارسی: کسی که فیلسوفِ حقیقی بود خداوند و بُرهانِ او را انکار نکرد بلکه به عظمت و قدرتِ غالب او بر عالمیان اقرار کرد. بدرستی که ما حُکمائی را که از ایشان آنچه مردم نفع می برند ظاهر می شود دوست داریم و ایشان را به اَمری از نزدِ خودمان یاری می کنیم بدرستی که ما قادریم. ای دوستانِ من مبادا فضلِ فلاسفه و حُکمای مرا که خداوند ایشان را محلِّ طلوع اسمِ صانع و خالقش بین عالمیان قرار داده انکار کنید. نهایت کوششتان را به کار برید تا از شما صنایع و اموری ظاهر شود که از آن همه از کوچک و بزرگ نفع برند.]

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۷۶ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). کتاب قرنِ بدیع، صفحۀ ۴۳۲.
(۴). مجموعه الواح نازله بعد از کتابِ اَقدس، لوحِ حکمت، صص: ۸۷-۸۸.
(۵).ایضاً صفحۀ ۹۰.