از ممتازترين خواص جامعه بهائی از لحاظ ترقّيات اجتماعی و اقتصادی جنبه نظام مشورتی آن است. حضرت بهاءاللّه طرحی را برای تصميم‌گيری بر اساس هم‌رأئی و توافق گروهی ابداع فرموده است و خطا نيست اگر بگوئيم هر فرد بهائی بنحوی از انحاء شاگرد مکتب مشورت است. ترقيات اجتماعی و اقتصادی در نظام بهائی اوّل‌بار در ايران آشکار شد که بهائيان آن کشور در اوائل قرن بيستم مدارس و درمانگاهها و ساير خدمات اجتماعی از جلمه تأسيس اوّلين مدرسه دخترانه را در کشور تأسيس کردند.
امروز برنامه‌های رفاه مخصوصاً در آسيا و امريکای لاتين و افريقا بسيار متعدّد است و شامل مدارس درمانگاهها، کلاسهای بهداشت، برنامه‌های کشاورزی، جنگل بانی، ترک اعتياد الکلی و خوابگاههای کودکان است و راديوهای بهائی با برنامه‌های خدمات اجتماعی خويش نه‌تنها از لحاظ عملی به برنامه‌های مذکور کمک ميکنند بلکه فرهنگ بوميان را نيز حرمت و ترويج مينمايند. برنامه‌های رفاه بهائی را محافل روحانی محلّی پيشنهاد ميکنند و از اين راه برنامه‌های مذکور بر اساس شرکت عامّه مردم در هر محلّ طرح ميشود و از اين راه ميتوان سرّ موفّقيّت اين برنامه‌ها را که بر پای خود ايستاده‌اند دريافت.