اصول اعتقاداتاخلاقیاتتاریخاجتماعیاحکامادیان دیگراقتصادبشاراتحقوق بشرسیاستپاسخ به اتهاماتشعر و ادبفهرست تمام مقالات
سایت نقطه نظر تلاشی برای رفع ابهامات و تعصبات عامه مردم راجع به دیانت بهائی است.
ادلید شارپ 1
متولد 1896 صعود پنجم اکتبر 1976
محل تولد تگزاس
محل صعود طهران، ایران
محل دفن گلستان جاوید طهران
ترجمه مهرداد
ادلید شارپ ایّام طفولیت خویش را در مکزیکو گذراند و بعداً برای تحصیل به همراه مادر خویش به کالیفرنیا رفت. بعد از اختتام تحصیلات در محلّۀ ایتالیائی های سانفرانسیسکو به شغل معلّمی مشغول گردید. در دوران طفولیت پدر خویش هوراس ام. شارپ (Horace M. Sharpe) را که مسیحی بود از دست داد ولی در همان ایّام جوانی پیام حضرت بهاءالله را از مادر خویش، کلارا شارپ (Clara Sharp) که نفسی مؤمن بود شنید و به امر مبارک ایمان آورد.
در سال 1926 میلادی، مؤمن برجستۀ امر الهی دکتر سوزان مودی (Dr, Susan I. Moody) در سن هفتاد و هفت سالگی حسبُ الامر مبارک حضرت ولیّ امرُالله برای دومین بار به ایران مهاجرت نمود. حضرت ولیّ امرُالله صمیمانه اجازه دادند که ادلید شارپ را برای خدمت در مدرسۀ تربیت در پایتخت کشور به همراه خویش ببرد. این دو مهاجر قسمت اوّل سفر خویش به ارض اقدس [حیفا و عکا] را با کشتی به پایان رسانده و برای دوازده روز سعادت زیارت مقاماتِ متبرکه [اماکن مقدسۀ بهائی در حیفا و عکا] را به همراه عنایات و هدایات روحانی حضرت ولیّ امرُالله که در سال های آتی خدمت عامل استقامت و رزق روحانی ایشان بود، یافتند.
سپس از طریق زمینی عازم طهران گردیدند و ادلید بعد از وصول به طهران به عنوان مدیر مدرسه (تربیت) با پشتکاری بی نظیر تا هنگامی که مدرسه بسته شد مشغول به خدمت گردید. (خانم های) روح انگیز فتح اعظم و اشراقیه ذبیح ایشان را در این خدمت دشوار حمایت نموده و در تمام طول این مدّت حامیان با وفای ایشان بودند.
بعد ازقریب به دو سال اقامت از حضرت ولیّ امرُالله کسب اجازه نمود که بتواند مادر خویش را در طهران نزد خود بیاورد که بلافاصله مورد تصویب مبارک قرار گرفت و حضرت ولیّ امرُالله طی تلگرافی به ایالات متحده امریکا امر فرمودند که خانم (کلارا) شارپ به طهران سفر نمایند و بدین وضع ایشان در مهدِ امرُالله [ایران] در کنار دختر خویش در میدان تعلیم و تربیت بهائی قائم به خدمت گردید.
بعد از تعطیلی مدرسۀ (تربیت) در طهران، ادلید بنابر امر مبارک حضرت ولیّ امرُالله به اقامت خویش در طهران ادامه داد و تدریجاً کلاس های تعلیم و تربیت به زبان انگلیسی برای دختران و پسران را ترتیب داد که به مطالعۀ آثاری چون نظم اداری بهائی (Baha’i Administration)، قَد ظَهَرَ یَومُ المیعاد (The Promised Day is Come)، نظم جهانی حضرتِ بهاءُالله (The World Order of Baha u llah) و دیگر آثار متعالیِ مُلهَمه از خامۀ حضرت ولیّ امرُالله پرداختند. بسیاری از جوانان این کلاس ها با شایستگی فراوان مصدر خدماتی عالیه چه در داخل و چه در خارج از ایران گردیدند.
سرپرستی و معلّمی در مدرسه تربیت تنها میدان خدمات خستگی ناپذیر و پرتوان ایشان نبود. ادلید در اوقات متفاوتی در لجنات متعددی مانند لجنۀ بین المللی که به جمع آوری مطالبی برای درج و انتشار در کتاب عالم بهائی (The Baha’i World)، لجنۀ خدمات اطفال، لجنۀ مطالعۀ آثار امری، لجنۀ وحدت شرق و غرب و لجنه ای که مسؤولیّت ترجمۀ آثار امری به انگلیسی بود هم به خدمت مشغول گردید.
در مرتبه دوّم زیارت به ارض اقدس در سال 1937 میلادی مجدداً مورد عنایات مشفقانه حضرت ولیّ امرُالله قرار گرفت. در سال 1954 میلادی، هنگامی که که حضرت ولیّ امرُالله اجازه دادند که اِماءُ الرّحمن [خانم ها] می توانند به خدمات خویش در تشکیلات انتخابی جامعۀ بهائی ایران شرکت کنند، خانم شارپ اوّلین خانمی بود که به عضویت محفل ملّی بهائیان ایران انتخاب شد و برای مدّت چهارده سال به این خدمت موّفق گردید. تقریباً تا آخرین لحظات حیات به عنوان مکاتبه کنندۀ امور بین المللی محفل ملّی به خدمات خویش ادامه داد و مسؤولیّت صدور معرفی نامۀ احبّائی که به خارج از ایران سفر می نمودند هم به عهدۀ ایشان بود.
خانم ادلید شارپ در کنفرانس بین القارات در ایالات متحدۀ امریکا (در این سفر بود که مادرش را از دست داد)، کنفراس بین المللی جشن مِئوی [جشن صدمین سال اظهار امر حضرت بهاءالله] در لندن در رضوان 1963 میلادی و هم چنین در اوّلین و دوّمین انتخابات بین المللی بیت العدل اعظم شرکت نمود.
ادلید هیچوقت ازدواج نکرد. از همان ابتدای زندگی و تقریباً تا آخر حیات استعداد و قوای خویش را در خدمت به امرِ اِلهی [دین بهائی] در مهدِ امرُالله بکار گرفت و از خودگذشتگی و صمیمت وی عامل رضایت و خشنودی حضرت ولیّ امرُالله و بیتُ العدل اعظم گردید.
خانم شارپ به حدّی مورد التفات و مرحمت حضرت ولیّ امرُالله بودند که در مکاتبات خویش ایشان را به "همکار عزیز" مخاطب می فرمودند و از محفل ملّی خواسته بودند که از ایشان مراقبت و مواظبت کامل نمایند.
متأسّفانه در عرض دو و یا سه سال آخر حیات وضع سلامتی ایشان رو به ضعف گذاشت و با آلام متعدد ملازم بستر بودند تا این که در تاریخ پنجم اکتبر 1976 میلادی روحش به عالم پاک صعود نمود و از درد و تعب رهائی یافت. بعد از آگاهی از صعودش، بیتُ العدل اعظم الهی در رقیمه ای خطاب به محفل ملّی بهائیان ایران به خدمات مستمر دشوار ایشان با این بیانات پُرمهر صحه گذاشتند:
"از صعود مروّج فداکار و ثابت قدمِ امرُالله، ادلید شارپ عزیز و محبوب که خدمات و زحماتش مشحون از خود گذشتگی و محویّت بود و طی تقریباً پنج عقد [دهه] خدمت به جامعۀ یاران راستان در مهدِ امرُالله در سبیل تعلیم و تربیت نونهالان الهام بخش آنان و موجب بارور کردن و پر ثمر نمودن حیات روحانی جوانان گردید، هم چنین در تتبعات و ترجمۀ آثار مبارکه [کتب و آثار بهائی] و تقویت و تحکیم مؤسسات اداری توفیق یافت و به عنوان اوّلین عضو جامعۀ نسوان [خانم های] ایران به عضویت محفل روحانی ملّی مفتخر گردید، عمیقانه متأثریم و پیوسته خدمات مفیدۀ بَهیّۀ آن روان شاد در یاد خواهد بود.
خدماتی که مُشارٌاِلیها با فداکاری تام انجام داد مورد تقدیر وفیر ولیّ محبوبِ امرُالله واقع گشت و موجب تقویت روابط بین جامعۀ بهائیان امریکا و یاران موطنِ جَمالِ اَقدَسِ اَبهی [وطن حضرت بهاءالله، ایران] گردید. در اعتابِ مقدّسه برای علوّ مقام جاویدان روح پر فتوح آن مُتصاعدۀ اِلَی الله در ملکوتِ اَبهی با کمال اشتعال دعا می نمائیم. به یاران اطلاع دهید مجالس تذکر شایسته ای به افتخار مُشارٌاِلیها برپا نمایند.
محفل روحانی ملّی امریکا نیز مجلس تذکری در مَشرِقُ الاَذکار [محل عبادت بهائی] منعقد می نمایند.2"
دارُ التبلیغ بین المللی به همراه محفل روحانی ملّی بهائیان ایالات متحده امریکا طی تلگراف هائی ابراز همدردی و تسلیت از صعود ادلید شارپ نمودند و خدمات برجسته وی در مدت قریب به نیم قرن در موطن جمال مبارک را که توأم با از خودگشتگی بود مورد قدردانی قرار دادند. صدها نفوس از احبّای طهران با قلبی مملو ازغم واندوه در محل آرامگاه وی احترام و تقدیرخویش را به خواهر روحانی خود نشان دادند و همچنین صدها بهائی دیگر در سراسر ایران جلسات تذکر به یاد ایشان برگزار نمودند که بنفسه نشان دهنده مَحبّت عمیق و مقام ارزشمند وی بود. شرح حال حیات وی در مجلۀ اخبار امری ایران منتشر گردید و در همان حال مقالات متعددی از طرف بعضی از دوستان نزدیک وی در مجلۀ آهنگ بدیع در مورد خدمات مستمرۀ ایشان که با نظری کوتاه نشان دهندۀ خلوص و ارزش وی می باشد چاپ گردید.
اگر قرار باشد که ذکر یک و یا دو خصیصۀ برجسته از خصائص متعدده که خانم شارپ را در میان دوستان بسیار عزیز و محترم نموده بیان کرد، باید مسلما از وفاداری خلل ناپذیر و تعلق عمیقش به حضرت ولیّ محبوبِ امرُالله را نام برد که در طول حیات به وی قدرت و توانانی عطا نمود و مایۀ آرامش در مشکلات و امتحانات در تمامی طول ایّام خدمتش بود.
امید آن که فضل و عنایت حضرت بهاءُالله متزایداً شامل حال روح پر فتوحش گردد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی نوشته ها:
1. اصل این مقاله به زبان انگلیسی است که می توان در وب سایت زیر ملاحظه نمود
//bahaichronicles.org/adelaide-sharpe/
2. پیام بیت العدل به تاریخ 12 شهرُ المَشیّة 133- 17 اکتبر 1976- 15 مهرماه 2535 مندرج در مجلۀ آهنگ بدیع- سال 31- شماره 340- مهر و آبان ماه 2535
شاهنشاهی- 17 شهر العزة تا 19 شهر القدرة 133- صفحه – 37 در وبسایت زیر
نظر خود را بنویسید