برگرفته از: //www.tribunezamaneh.com/archives/89866

قانون حمل اسلحه و گریه رئیس جمهور

حامد صبوری

یکی از اشکال و وسائل بروز تعصّب و خشونت در جامعۀ جهانی امروز، حمل سلاح به صورت قانونی و غیر قانونی در دست مردم است. مشهورترین نمونه در این مورد حمل سلاح در آمریکا و حوادث خشونت بار و وحشتناک ناشی از آن است. چنانکه «خشونت با سلاح گرم در آمریکا خیلی بیشتر از سایر کشورهای توسعه یافته است و سالانه حدود ۳۰ هزار قربانی می گیرد که درصد بزرگی از آن شامل آمار خودکشی است.» (١)

تکرار حوادث مزبور چنان دردناک بوده است که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در سخنرانی سه شنبه ١۵ دی ١٣٩۴ خود در کاخ سفید ضمن تأکید بر لزوم پیشگیری از این حوادث و ضرورت سخت تر و محدود کردن قوانین خرید اسلحه و تغییر مقرّرات مربوط به حمل سلاح در آمریکا، هنگام بیان سیاست های جدید خود در حضور گروهی از خانواده های قربانیان خشونت های ناشی از حملات مسلحانه، زمانی که از کودکانی که در یک تیراندازی کشته شدند یاد می کرد، اشک از گونه هایش جاری بود. وی اشاره کرد آمریکا تنها کشور پیشرفته است که مرتب شاهد وقوع خشونت های عمده با استفاده از اسلحه است. (۲)

اگر به حوادث مزبور، جنایات مسلحانۀ تروریستی و نیز جنگ های دهشتناک موجود و کشتارها و آوارگی های اطفال صغیر تا پیران زمین گیر را نیز اضافه کنیم، خواهیم دید که خرید و فروش و حمل اسلحه به صورت فعلی معضلی است که همۀ جهانیان و رؤسای سیاسی و مدنی و دینی و فرهنگی جهان باید دربارۀ آن بیاندیشند و برای جلوگیری از حوادث و جنایات مزبور و خلع سلاح فردی و گروهی و کشوری، اقدامات متنوع و سریع حقوقی، قانونی، فرهنگی، اخلاقی، مدنی، معنوی، دینی، سیاسی، اقتصادی بکنند.

از جهاتی، علاوه بر دیگر جنبه ها، از جنبۀ معنویِ این اقدامات، رؤسای ادیان جهان می توانند نقش فوق العاده ای برای حل این معضل بزرگ داشته باشند. منشأ ادیان یکی است. اگر رؤسای ادیان اختلافات در فروع و تعصبّات جاهلانه را کنار گذارند و به اصل و منشأ مشترک ناظر باشند و شرافت انسان را صرف نظر از عقاید دینی و غیر دینی هر فرد انسانی عقلاً و معنیً حس کنند و بفهمند، می توانند تا دیرتر نشده در این مسیر بشریت را از پرتگاه های هولناک برهانند.

چهارده سال پیش مرکز جهانی بهائی، بیت العدل اعظم، خطاب به رهبران ادیان بیانیه ای مورّخ آپریل ٢٠٠٢ صادر نمود. (٣) در آغاز این بیانیه آمده است:

«میراث پایدار قرن بیستم آن است که مردم جهان را بر آن داشت تا به تدریج خود را اعضای یک نژاد واحد شمرند و کرۀ زمین را وطن مشترک تمام انسان‌ها دانند… جای بسی تأسّف است که دینِ سازمان‌یافته که دلیل اصلی وجودش ترویج صلح و برادری است اغلب به صورت یکی از بزرگ‌ترین موانع در این مسیر عمل می‌کند. یک نمونۀ به خصوص دردناک این طرز عمل آن است که دین سازمان‌یافته از دیرزمان بر تعصّب و قشریّت مذهبی مهر تأیید زده است.»

در این راستاست که ١۵۰ سال پیش، بهاءالله، با محوریّتِ اصل اساسی تعالیم دین بهائی، یعنی وحدت عالم انسانی و صلح عمومی، حکم محدودیّت حمل اسلحه و نیز خلع سلاح در بُعد بین المللی برای جلوگیری از جنگ های بیهودۀ جهانی و منطقه ای را تشریع فرمود. بهاءالله حمل سلاح را، چه به شکل فردی و چه جمعی به وسیلۀ حکومت ها، جز در بعضی موارد ضروری حرام نمود و این «موارد ضروری» و مصادیق آن در مواردی است که در آنها امنیّت فرد فرد انسان ها و جامعۀ بشری تأمین گردد و «قدرت، خادم عدل و مقتضی ایجاد یک نیروی بین المللی جهت حفظ وحدت اصلیّۀ ملل عالم» باشد. (۴)

اینک وقت آن رسیده است که نه تنها امثال رئیس جمهور محترم آمریکا، بلکه جمیع رؤسای محترم سیاسی و دینی و مدنی جهان، نه تنها بگریند و بزارند، بلکه برای از بین بردن این تعصبّات و جنایات و آدم کشی ها و آوارگی ها و جنگ های بیهوده و هولناک متحداً متفقاً با دیدی وسیع و انسانی بکوشند و اقدام نمایند.

١٧/ دی / ١٣٩۴
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
یادداشت‌ها
١- //www.bbc.com/persian/world/2016/01/160105_u04_obama_gun_issue
۲- //ir.voanews.com/content/obama-gun-control/3132063.html
٣- //www.payamha-iran.org/2002-04-01
۴- در این مورد از جمله رجوع شود به قسمت یادداشت ها و توضیحات کتاب مستطاب اقدس، نشر مرکز جهانی بهائی، یادداشت شمارۀ ١٧٣. //reference.bahai.org/fa/t/b/