کشمکش هائی که هر روز در گوشه ای از جهان جان دهها تن انسان را تباه میسازد و جز ویرانی و بدبختی و تشدید نفرت در بین مردمان نتیجه ای در دراز مدت ببار نمی آورد در ذهن اکثریت قریب به اتفاق مردم جهان هزاران پرسش را بوجود آورده است.
تا کی باید بابت اختلافات نظری و فکری و عقیدتی از جان و مال و هستی گذشت و آیا این گذشتها و فداکاری ها که به زعم دست اندرکاران تهاجم قابل توجیه است میتواند در سرنوشت انسان در آینده دور و نزدیک فرجی حاصل کند و اوضاع بهتری را بوجود آورد؟
چگونه ملل و دول جهان هنوز نمی توانند و یا نمی خواهند تفاوت ها را بپذیرند و برای زندگی بر روی تنها کرهء قابل سکونت در عالم هستی، راه مسالمت و تسامح و تساهل در پیش گیرند.
آیا معنویت ما را در دام هولناک این چنین موقعیتی رها ساخته است و یا ما راه حقیقت را گم کرده و در بادیه سیه روزی ها سرگردان و ویلان بهر طرف هجوم میبریم ؟
براستی اوضاع کنونی جهان از بعض جهات بسیار تأسف انگیز و رقّت بار است و نماد حقیقتی است که دیگر از طریق جریانات عادی سیاسی و از راه تعلیم و تربیت نمی توان به تغییرات وسیع در ترکیب اجتماع دست یافت و لامحاله تاریخ بار دیگر تکرار خواهد شد وتنها با گذشتن از یک دوره توأم با درد و رنج شدید روحی و جسمی، و گذر از آتش عذابی بی نظیر که میتواند ماهیات مختلف و مغایر تمدن عصر حاضر را به گونه اجزاء مرکبه اتحادیه جهانی تبدیل کند و تغییرات اساسی و بزرگترین تحولات را در تاریخ بشر ،بوجود آورد امکان پذیر خواهد بود.