کلام به خاصیّت شیر ـ قدرت کلام (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۱۶ آپریل ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

امروزه ما در دنیائی زندگی می کنیم که مستمراً و متزایداً هر یک از اعضاء جامعه سعی دارد اگر نفسی بیانی مخالف نظرات ایشان ابراز دارد حتی الامکان مانع از اظهار بیان و یا نظرات آنان گردد و این امر حتی طبیعی به نظر می رسد. لغات و کلام به عنوان چوب دستی به کار برده می شود که با آن نظر مخالف را محکوم و یا بطور کلّی متوقّف کرد. در واقع حقیقت تحریف شده و یا مورد بی توجهی قرار می گیرد. گوش کردن صمیمانه نقشی دراین نبرد تکلم یک طرفه در گفتگوها ندارد و اگر هم داشته باشد بسیار محدود است. در اغلب موارد گفتگو با صدای بلند و شاید حالت مشاجره پیدا کرده که ممکن است عامل اختلاف میان انسان ها گردد.

ولی قدرت تکلم با تمام پیچیدگی و به کار بردن دستور زبان تا آنجائی که می دانیم قوّۀ ما به الامتیاز نوع بشر نسبت به دیگر مخلوقات است.

حضرت بهاءالله اِنذار می فرمایند که زبان «ناری است افسرده»، «ارواح و اَفئده را بگدازد»، «اثرِ این نار به قرنی باقی ماند» (3) و در بسیاری از آثار خویش حضرت بهاءالله در دقّت در سخن و بیان، مطالب بسیار ارزنده ای نازل فرمودند.

حضرت بهاءالله می فرمایند: «از برای هر کلمه روحی است.» (4) به عبارت دیگر می توان گفت که معنای هر کلمه فراتر است از آنچه نوشته و یا شنیده می شود. کلام می تواند معنائی بمراتب روحانی و صمیمی داشته باشد که به خودی خود عامل انتقال سرور، تنفّر، مَحَبَّت، یا عصبانیّت هر سخنگو باشد. لذا در موقع سخن گفتن نهایت احتیاط را باید به کار برد. بعضی از کلمات مانند «نار» [آتش] است و کلمات دیگر «نور» (5) است.

«لذا باید حکیم دانا در اوّل به کلمه که خاصیّت شیر در او باشد تکلّم نماید تا اطفالِ روزگار تربیت شوند و به غایتِ قُصوایِ وجودِ انسانی که مقام ادراک و بزرگیست فائز گردند.» (6)

حضرت بهاءالله می فرمایند که باید نفوذ، اعتدال و لطافت را در سخن رعایت نمود (7) و در نصّی دیگر می فرمایند:

«لِسانِ شفقت جَذّاب قلوب است و مائدۀ روح و بِمَثابه معانی است از برای الفاظ.» (8)

مَحَبَّت در لَحنِ سخن گفتن عامل صمیمیّت روابط است و بدون آن معاشرت به هدف مورد نظر دست نخواهد یافت. علاوه بر آن احترام و حقیقت گوئی دیگر صفات در گفتگو می باشد که باید در نظر گرفته شود.

«باید در امور اِغماض نکنند بحقّ تکلّم کنند» (9)

«زَیِّنُوا نُفوسَکُم بِالصِّدقِ وَ الاَدَب» (10) [زینت دهید خودتان را به راستی و ادب.]

در مقاله ای قبلاً اشاره شد حضرت بهاءالله همگان را از مشاجره و اختلاف بر حذر می فرمایند. در نصِّ زیر نکته ای بسیار شبیه این نکته را می توان پیدا نمود:

«ای والِهانِ هَوایِ قُربِ ذُوالجَلال، هنگامِ قُرب و وِصال است، نه موقعِ ذکر و جِدال، اگر صادقيد» (11)

علاوه بر آن می توان دریافت که تنها اظهار کلام لازم و کافی نیست بلکه باید با عمل توأم گردد.

«ای مردمان! گفتار را کردار باید، چه گواهِ راستیِ گفتار، کردار است و آن بی این، تشنگان را سیراب ننماید» (12)

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۰ نویسنده می باشد.
(۲). مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد، برای اصل این مقاله ها مراجعه کنید به: //beyondforeignness.org/
(۳). منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله، شمارۀ ۱۲۵.
(۴). الواح نازله بعد از کتاب اقدس، لوح مقصود، صفحۀ ۱۰۶.
(۵). ایضاً.
(۶). ایضاً.
(۷). ایضاً.
(۸). منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله، شمارۀ ۱۳۲.
(۹). الواح نازله بعد از کتاب اقدس، طِرازات، صفحۀ ۲۰.
(۱۰). منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله، شمارۀ ۱۳۹.
(۱۱). لوحِ مبارکِ «غُلامُ الخُلد».
//www.almunajat.com/05_Bab_Declaration-3.htm
(۱۲). دریای دانش، صفحۀ ۷.