سلطنت علم ابدی است؛ مریم میرزاخانی ابدی است

خبر درگذشت نابغۀ ریاضی مریم میرزاخانی دل ها را به درد آورد. سرطان سینه پس از چهار سال جسم مریم عزیز را از پا درآورد.

امّا انسان به جسم انسان نیست. انسان به روح انسان است. جسم مریم در خاک شد، ولی نام و یاد و آثارش از افلاک درگذشت.

زیرا سلطنت و پادشاهی علم ابدی است. آنچه محصول روح و روان و عقل و علم انسان های دانشمند و عالم است، انسان هایی که در راه سعادت بشر تحمل رنج می کنند، پاینده است. بشر مدیون ایشان است.

کاش علم پزشکی آنقدر رشد کرده بود که مریم عزیز و عزیزانی چون او در اثر بیماری هایی این چنینی از بین نمی رفتند. کاش این همه هزینه ای که صرف ساختن سلاح های جنگی شده و می شود صرف یافتن درمان هایی می شد که سرمایه های ناب انسانی چون مریم عزیز را بتوان حفظ کرد.

سرطان جنگ سینه ها را می آزرد و زخم می زند. روح را می ساید و جان ها را می گیرد. سلاح های جنگی هوای زمین را می آلاید و محیط زیست را از بین می برد. از بین رفتن میلیون ها انسان در اثر غفلت و جنگ و جدال سیاسیون و رؤسای غافل جهان دل ها را غمگین و افسرده می کند. غم جسم و جان را از بین می برد.

امثال مریم جنگ دوست ندارند. زیرا جنگ و جدال فرصت ها را می سوزد و زمین را از وجود انسان و انسانیّت محروم می سازد. دانشمندان طالب صلح و رفاه بشرند. روزی مریم گفته بود:

«من از بسیاری جهات خیلی خوش شانس بودم. وقتی دوران ابتدایی ام تمام شد جنگ هم تمام شده بود. اگر ده سال زودتر به دنیا آمده بودم، هیچکدام از این فرصت ها را نداشتم.»

//digiato.com/article/2017/07/15/%D8%A8%DB%8C%D9%88%DA%AF%D8%B1%D8…

ای کاش جنگ افروزان جهان این فرصت ها را از امثال مریم و نیز از همۀ انسان های این کرۀ خاکی نگیرند تا علم و انسانیّت ابدی گردد و رفاه حقیقی بشر حاصل شود.

این چنین است که روح مریم ها شاد خواهد بود.

حامد صبوری
25/ 04/ 1396