اِجْعَلوا اَشراقَکُم اَفضَلَ مِنْ عَشِیِّکُم [مضمون به فارسی: صبحتان را از شامتان برتر قرار دهید.] (۱)

نوشته مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۳۰ آپریل ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

بطور عمومی بشر خطاکار است و خطا هم می کند ولی چگونه با خطای خویش و یا خطای نفوسی که روزمرّه در تماسیم معامله نمائیم امری است که عواقبی متعدّد خواهد داشت.

در بسیاری از مواقع انسان ها به قضاوت دیگر انسان ها می پردازند. چنین قضاوتی رابطۀ هر نفسِ انسان را نسبت به روحانیّتِ (روح) خویش مورد آزار قرار می دهد و در بدترین شرایط آن، جامعه ای می سازد مَملو از داوری و ستمگری.

علیرغم چنین رفتار انسان، ایدۀ به قضاوت نشستن دیگران پدیده ای است بسیار آشنا و قدیمی. حضرت بهاءُالله در «کلماتِ مکنونه»ی خویش بشر را به هستۀ اصلی داشتن بصیرت در خردمندی روحانی بدین نحو متذکّر فرموده اند.

«لا تَنَفَّس بِخَطَاءِ اَحَدٍ مادُمتَ خاطِئاً...» (۳) [مضمون به فارسی: مادامی که خطاکاری به خطای احدی دم مزن.]

«کَیفَ نَسِیتَ عُیوبَ نَفسِکَ وَ اشتَغَلتَ بِعُیُوبِ عِبادِی» (۴) [مضمون به فارسی: چگونه است که عیوب خود را فراموش کردی و به عیوب بندگان من مشغول شدی.]

امری که ممکن است بی ارتباط به این نکته نباشد امر اعتراف به گناهان باشد. اعتراف به گناهان «سبب و علّتِ آمرزش و عَفوِ اِلهی نبوده و نیست» و بعلاوه «سببِ حقارت و ذلّت است» که حضرت بهاءالله برای بندۀ خویش اجازه نفرمودند. بجای اعتراف گناهان نزد نفوس باید نفسِ خطاکار طلب بخشش از درگاهِ اِلهی نماید. این روش امری است شخصی و مربوط به هیچ نفس دیگری نمی باشد. (۵)

روی دیگر قضاوت و داوری که آزار دهنده است قضاوت در مورد شخص خویش است. قضاوت در مورد خود و محکومیّت نفس خویش و آرزوی تکاملِ کامل برای خویشتن داشتن عاملِ احساس گناه عاجز کننده ای می باشد.

در هر حال بشر خطا کار است. چه راه صحیحی برای مقابله با خطای خویش و پرهیز از تکرار آن می باشد؟ حضرت بهاءُالله در این مورد در تأمّل و تفکر این نکته می فرمایند:

«حاسِبْ نَفسَکَ فِی کلُّ یَومٍ مِنْ قَبلِ اَنْ تُحَاسَبَ» (۶) [مضمون به فارسی: هر روز نفس خود را محاسبه کن قبل از این که مورد محاسبه قرار گیری.]

یا:

«اِجعَلوا اِشرَاقَکُم اَفضَل مِن عَشیَکُم» (۷) [مضمون به فارسی: صبحتان را از شامتان برتر قرار دهید.]

با توجّه به این دو نصّ مبارک ـ از ما خواسته شده که صادقانه از اعماق روح در رفتار خویش تفکّر کنیم. آنچه که ما به نحوِ اَحسَن انجام داده ـ و یا نداده ـ طرز تفکّر ما را به جهت این که چگونه فردای ما باید بهتر از امروز باشد سوق می دهد.

حضرت بهاءُالله مناجات و ادعیۀ بسیاری در مورد طلب بخشش گناه نازل فرمودند. این مناجات ها ما را قادر ساخته که با روح حقیقی مرتبط گردیده که بتوان زیبائی قوای نهفتۀ روح بشری را تشخیص داد. گناه چیزی نیست که حقیقت بشری را تعیین نمایند. بشر «خطاکار» خلق نشده. خطا نمودن بشر را از حقیقت انسانی دور می کند. هر انسانی همواره قادر است قوای نهفتۀ روح خویش را تدریجاً آشکار نماید. این چیزی است که حضرت بهاءُالله برای ما در نظر دارند.

« صَنَعتُکَ بِاَیادِی القُوّةِ وَ خَلَقتُکَ بِأنامِلِ القُدرَةِ وَ اَودَعتُ فِیکَ جَوهَرَ نُوری... لاَنَّ صُنعی کاملٌ وَ حُکمی نافِذٌ لا تَشُکَّ فِیهِ وَ لا تَکُنْ فِیِه مُرِیباً» (8) [مضمون به فارسی: تو را با دست های قوّت ساختم و با سَرانگشتان قدرت آفریدم و در تو اصل و جوهرِ نورِ خود را به امانت گذاشتم... زیرا که صُنعِ من کامل است و حکم من نافذ؛ در آن شکّ نکن و در آن از شکّاکان مباش.]

«خَلَقتُکَ غَنِیّاً کَیفَ تَفتَقِرُ، وَ صَنَعتُکَ عَزِیزاً بِمَ تَستَذِلُّ» (9) [مضمون به فارسی: تو را غنی خلق کردم چگونه خود را فقیر می کنی، و تو را عزیز ساختم چرا خود را پست و حقیر می سازی.]

«خَلَقتُکَ عَالِیاً، جَعَلتَ نَفسَکَ دانِیَةً، فَاصعَدْ اِلیٰ ما خُلِقتَ لَهُ» (10) [مضمون به فارسی: تو را بلندمرتبه و عالی خلق کردم، نفسِ خود را پست و حقیر قرار دادی، پس صعود کن به سوی آنچه برای آن خلق شدی.]

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۲۴ نویسنده می باشد.
(۲). مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد، برای اصل این مقاله ها مراجعه کنید به: //beyondforeignness.org/
(۳). کلمات مبارکۀ مکنونۀ عربی، شمارۀ ۲۷.
(۴). ایضاً، شمارۀ ۲۶.
(۵). تمامی نصوص در این بند از لوح «بشارات» برگرفته شده. الواح حضرت بهاءُالله بعد از کتاب اقدس، لوح بشارات، بشارت نهم.
(۶). کلمات مبارکۀ مکنونۀ عربی، شمارۀ ۳۱.
(۷). الواح حضرت بهاءُالله بعد از کتاب اقدس، لوح حکمت، صفحۀ ۸۰.
(۸). کلمات مبارکۀ مکنونۀ عربی، شمارۀ ۱۲.
(۹). ایضاً شمارۀ ۱۳.
(۱۰). ایضاً شمارۀ ۲۲.