اشتغال به کسب و کار بمنزلۀ عبادت (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۲۲ می ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

یکی از اَوامِرِ حضرت بهاءُالله در لوحِ مبارک "بشارات" تعلیم اشتغال به کسب و کار در ساعاتی که به خواب نمی گذرد می باشد. در گذشته مفهوم «تقدّس» امری بنظر می رسید که جدا از تمامی امور زندگی است و باید در محلّی «جداگانه» از امور روزانه باشد. بطور کلّی طبقۀ خاصّی از جامعه مسؤولیّت امور مربوط به «روحانیّت» را به عهده داشتند. امور روزانه و زندگی یومیه ربطی به تقدّس نداشت. حضرت بهاءُالله این جدائی را تغییر دادند. اشتغال به کار را بمنزلۀ عبادت محسوب فرمودند.

«قَدْ وَجَبَ عَلیٰ کُلِّ واحِدٍ مِنکُمُ الاِشتِغالُ بِاَمرٍ مِنَ الاُمُورِ مِنَ الصَّنایِعِ وَ الاِقتِرافِ وَ اَمثالِها وَ جَعَلْنَا اشْتِغالَکُم بِها نَفسَ العِبادَةِ لِلهِ الحَقِّ... لا تُضَیِّعُوا اوقاتَکُم بِالبَطالَةِ وَ الکَسالَةِ وَ اشْتَغِلُوا بِما تَنتَفِعُ بِه اَنفُسُکُم وَ اَنفُسُ غَیرِکُم... هر نفسی به صنعتی و یا به کسبی مشغول شود و عمل نماید آن عمل نَفسِ عبادت عِندَالله [نزد خدا] محسوب.» (۳)[مضمون به فارسی: واجب شد بر هر یک از شما اشتغال به امری از امور از صنایع و کسب و امثال آن و قرار دادیم اشتغال شما به آن را عینِ عبادت برای خداوندِ حقّ... اوقات خود را به تنبلی و کسالت و بی ثمری از بین نبرید و اشتغال ورزید به آنچه که خود شما و دیگران از آن نفع می برند...]

بیان مبارک زیر را می توان ملاحظه نمود:

«بهترین ناس [مردم] آنانند که به اِقتراف [کسب] تحصیل کنند و صَرفِ خود و ذَوِی القُربیٰ [خویشان و نزدیکان] نمایند حُباً لِلهِ رَبِّ العالَمین.» (۴) [به خاطر دوستی و حُبِّ خداوندِ پروردگار عالمیان]

باید توجّه نمود که بیان مبارک در رابطه با اشتغال مردان و زنان بطور مساوی است.
مفهوم و استنباط این نکته را هم چنین می توان در نحوۀ عملکرد «مؤسّسۀ مَشرِقُ الاَذکار» مشاهده نمود، از مؤسّسات بهائی که حضرت بهاءُالله استقرار آن را از وظائف محسوب فرمودند. مَشرِقُ الاَذکار تنها محلِّ عبادت نیست بلکه مرکزی برای خدمت به نوع بشر هم می باشد. در این باره حضرت عبدالبهاء می فرمایند:

«اگر چه محّل عبادت است ولکن مربوط به اسپیتال [بیمارستان] و مریضخانه و اجزاءخانه [داروخانه] و مسافرخانه و مَکتبِ اَطفالِ اَیتام و مدرسۀ تأسیس علومِ عالیّه است، هر مَشرِقُ الاَذکار مربوط به این پنچ چیز است، امیدوارم که در آمریک حال مَشرِقُ الاَذکار تأسیس شود و بتدریج اسپیتال و مکتب و مدرسه و اجزاءخانه و مسافرخانه نیز در نهایت انتظام ترتیب یابد، به یارانِ الهی [بهائیان] این تفصیل را بفهمانید تا بدانند که مَشرِقُ الاَذکار چقدر مهّم است، مجرّدْ [فقط] عبارت از مَحلِّ عبادت نیست بلکه از هر جهت مُکمّل است.» (۵)

بیتُ العَدلِ اَعظم، مؤسّسۀ مدیریتِ جهانی جامعۀ بهائی اخیراً چنین نوشته اند:

«مَشرِقُ الاَذکار «از اَعظم تأسیساتِ عالمِ انسانیست» و با مُلحقاتش نمایان گر دو جنبۀ اساسی و لایَنفَکِّ حیاتِ بهائی یعنی عبادت و خدمت است. در مقامِ نُمادی پر قدرت و عنصری اساسی از مَدَنیّتِ اِلهی که ظهورِ حضرت بهاءُالله همۀ اهل عالم را بسوی آن دعوت می نماید، مَشرِقُ الاَذکار مرکز توجّه همگان در هر جامعه ای می گردد.» (۶)

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۴۶ نویسنده می باشد.
(۲). مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). الواح نازله بعد از کتاب اَقدس، لوح مبارک بشارات. بشارت دوازدهم. صفحۀ ۱۰.
(۴). کلمات مکنونۀ فارسی، شمارۀ ۸۲.
(۵). امر و خلق، جلد چهارم، صفحۀ ۱۵۱.
(۶). پیام بیتُ العدلِ اعظم،۱۴ اکتبر ۲۰۱۶ خطاب به احبّای [بهائیان] مجتمع در سانتیاگو.