من سیاره آبی مسرورم كه بازباشما سخن می گویم. بارها به شما گفته ام كه عزیزترین موجودی كه برگستره ام زندگی می كند، فرزندان برترم، آدمیان هستند. مجموعه انسان ها درواقع ثمره نهائی حیات وهستی منند؛ به این معنی كه همه چیزهای دیگررادرهمه زمان هاومكان ها، برای آن داشته وخواسته ام كه این فرزندبرترینم، نوع انسان، زندگی گیردوپرورش یابدوبه سمت هدف مقرروموعودخویش حركت كند.اما متاسفانه این ثمره عالیه وجودمن،‌این نوع انسان، به دلیل خودسری ونافرمانی؛ یعنی عدم توجه به رهنمودهای روح اعظمم ونادیده انگاشتن اندرزهای مشفقانه آن،‌ به مشكلات ومصائب فراوان گرفتارآمده است ( درباره این مشكلاتِ جهان شمول، بعداًهم سخن خواهم گفت)كه هركدام ازآن هامانعی شده است درراه ترقی وتكامل همه جانبه عالم انسانی.
یكی ازاین مشكلات حادّ افزایش بی رویه جمعیت جهان است. باوجودنتایج شوم ورعب آوری كه راجع به این مشكل عمومی قابل تصوراست، متاسفانه هیچ قاعده وقانونی برآن حاكم نیست. دراین زمینه هركشوری بنا به مصالح سیاسی واقتصادی خود، راهی رابرگزیده وبدون توجه به عواقب فعلی وآتی این بحران سیاره ای، درآن پیش می رود. گرچه دراین راستا بعضی سازمان های جهانی ازجمله سازمان ملل متحد، گهگاهی گوشزدهائی می نمایند؛ امابه به دلیل عدم وجودنظمی مؤثروجهانی، طنین اخطارهای آن هابه جائی نمی رسد. شایدبهترباشدبرای اینكه ابعادفاجعه بیشترجلوه نماید، آماری رابریتان نقل نمایم. آری، فرزندان دلبندم، ای انسان ها، من مادرپیروپرشكوهتان، سیاره آبی نیزمجبورشده ام برای روشنگری، درعرصه آفات وتهدیدات متهاجم برفرایندزیبای زندگی، به آماروارقام متوسل شوم. نگاه كنید!
كل جمعیت من دردهه 1950 میلادی دوملیاردو550 ملیون نفربوده است كه به فاصله 50 سال؛ یعنی تاسال2000 ، این رقم به شش ملیاردو82 ملیون نفررسیده است(وطبق پیش بینی های دانشمندان، درسال 2010به شش ملیاردو849ملیون نفربالغ خواهدشد)؛ یعنی درفاصله زمانی60 سال، جمعیت من نزدیك به سه برابرخواهدشد؛ تقریبادرهر20سال دوبرابر. اگرجریان رشدجمعیت من به همین منوال پیش برود(وبه فرض اعمال كنترل هاوپیش گیری های متداول ومتكامل علمی) درسال2050،به حدود10ملیاردنفربالغ خواهدشد(1) واین درحالی است كه ازشش بلیون و470 ملیون نفرجمعیت من درحال حاضر، یك بلیون و200 ملیون نفرآن زیرخط فقرزندگی می كنندو852 ملیون آن كاملاگرسنه اند(2). حال سؤال این است كه باتوجه به این واقعیت كه سطح قابل سكونت من محدود(فقط 136056كلیومترمربع، باتراكم 46 نفردرهركیلومترمربع درسال 2003) ومنابع حیاتیم نیزمعدوداست، آنگاه برسرشمافرزندان عزیزم چه خواهدآمد؟ اكنون كه هركدام ازممالك جهان، بنابه مقاصدسیاسی ومنافع اقتصادی خود، سازی می زندوراهی می رود، چگونه می توان ازپس این معضل جهانی، كه تداوم عادلانه زندگی كل فرزندان مرابه مخاطره جدی انداخته، برآمد؟ شماچه راه حلی برای آن پیش نهادمی كنید؟
امامن سیاره آبی می گویم كه این مشكل پرمخاطره رانمی توان به تنهائی وبطوریك جانبه حل كرد؛ زیرا ریشه درمشكلات پیچیده دیگری، مثل عقب افتادگی صنعتی وفرهنگی واقتصادی دارد. باوجوداین، من مایوس نیستم و پرتودرخشان، بلكه خورشیدتابان امیدی، می بینم؛ وآن آموزه های عالی روح بزرگم است(روزی دیگردرباره این روح بزرگ با شما صحبت خواهم كرد). آری ای فرزندان برترم، ای انسان ها، من سیاره زیبای شما، مسكن وماوای پدرانتان، با اطمینان تمام می گویم كه راه حل كامل این مشكل، همانند تمامی مشكلات پیچیده ودرهم تنیده دیگری كه ازبطن غروروغفلت روزگاربرآمده اند، اتحادواتفاق ملت های عالم است برامری واحدوحقیقتی واحد؛ امروحقیقتی كه ازسوی خداوندهستی كه خالق من وشماوهمه آسمان هاوزمین های دیگراست، به شماارزانی گشته است؛ حقیقت عظیمی كه روح زندگی من وتمامی فرزندان كوچك وبزرگم می باشد. آری، اگرهمه دول وملل گیتی بهم بپیوندندوهم زمان، چشم وگوش ودل وجانشان رابه این حقیقت عظیم، روح بزرگ من، متوجه سازند؛ قطعاًهمه این مشكلات، ازجمله معضل لاینحل افزایش جمعیت گمستره من نیز، به راستی وبطوركامل حل فصل خواهدشد. شماچطورفكرمی كنید؟ آیابرای این مشكل، غیرازاین، راه حل دیگری به نظرتان می رسد؟ برایم بیان كنید. واكنون بدرودتاروزی دیگروگفتگوئی دیگر.

منابع:
1-به سایت //www.infoplease.com/ipa/A0762181.html؛ رجوع شود.
2-به سایت //www.bread.org/learn/global-hunger-issues/famine.html؛ رجوع شود.