شوقی اَفندی ـ حیاتی بی نظیر (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۱۵ ژوئن ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

حضرت شوقی اَفندی از سال ۱۹۲۱ تا ۱۹۵۷ به عنوان ولیِّ اَمرُالله [ولیِّ امرِ دین بهائی] به خدمت آستان اِلهی مشغول و قیادتِ جامعۀ بهائی را به عهده گرفتند و همان طوری که قبلاً اشاره شده این مقامی نبود که ایشان قبل از اِنتصاب در ذهن داشتند ولی به هر تقدیر خدمتی بود که حضرتشان بنحوی اَحسَن و در حدِّ اَعلایِ کلام انجام دادند.

دوران قیادتِ حضرتِ ولیِّ اَمرُالله در غروبِ عَصرِ رسولی و یا عصرِ شجاعان و قهرمانانِ اَمرِ اِلهی [دین بهائی] شروع گردید. عصری که در آن نفوسی چون حضرت باب، حضرت بهاءُالله، طاهره، ملّا حسین، قُدّوس و حضرت عبدُالبهاء در این عالمِ خاکی حیات داشتند و دیانتی جدید را مستقرّ نمودند.

حضرتِ ولیِّ اَمرُالله هدایت جامعۀ بهائی را در ابتدایِ عصرِ تکوینِ دیانت بَهائی به عهده گرفتند. آن ایّام دورانی بود که قلم و چهارپایان جای خود را به ماشین تحریر و اتومبیل دادند. با شروع رهبری حضرتِ ولیِّ اَمرُالله بدون شکّ جامعۀ بشری وارد جهانی بدیع گردید. حتّی در نحوۀ مُلَبَّس بودن حضرتِ ولیِّ اَمرُالله جلوۀ جدیدی را عرضه نمودند. حضرت عبدُالبهاء که نزد همگان به سَرکار آقا مشهور بودند با لباس های شرقی و مَحاسِنِ بلند یادآورِ ایّامِ پیامبرانِ عهدِ گذشته بودند.

حضرتِ ولیِّ اَمرُالله جوان و تحصیل کردۀ غرب بودند.

در اکثر رَقائم خویش حضرتِ ولیِّ اَمرُالله یادداشتی در زیرِ مکاتباتِ خویش خطاب به بهائیان تحتِ عنوانِ «برادرِ حقیقیِ سپاسگزارِ شما» مرقوم می فرمودند.

در اَلواحِ مبارکۀ وصایا [وصیّتنامۀ حضرت عبدُالبهاء]، حضرت عبدُالبهاء حضرت شوقی اَفندی را به عنوان ولیِّ اَمرُالله مُنتصب فرمودند که وظائف خطیرۀ نَفسِ حضرت عبدُالبهاء را بعد از ایشان بدوش گیرند. در هنگام انتصابْ حضرتِ ولیِّ اَمرُالله بیست و چهار سال داشتند. صعود حضرت عبدُالبهاء و بدوش گرفتن وظائف محوّله به عنوان ولیِّ اَمرُالله دو بارِ سنگینی بود که باید متحمّل می شدند که در مکتوبی بِنَفسِه مرقوم فرمودند و در کتاب "گوهرِ یکتا" به قلم روحیه خانم [همسر حضرت ولیِّ اَمرُالله] که دربارۀ حیات حضرت شوقی اَفندی نوشته شده چنین آمده:

«لحظاتی مَملّو از تاریکی و رنج را می گذرانم ساعات حیاتم لبریز از احزان و هیجان است این حالی است که اغلب به من دست می دهد زیرا هر جا قدم می گذارم هیکلِ نازنینِ محبوبِ خود حضرتِ عبدُالبهاء را بخاطر می آورم و در ضمن مسؤولیّتی که بر دوش های من گذارده اند آنقدر سنگین است که تحمّل را سخت تر می سازد چنان وظیفۀ شاقّی را آن هیکلِ مُکَرَّم بر شانه های این قدر جوان و ناتوانِ من گذارده اند » ۳

بعد از مدّت کوتاهی بعد از صعود [وفات] حضرت عبدُالبهاء، حضرت شوقی اَفندی برای تجدیدِ قُوای از دست رفته بر اثر صعود مبارک به کوه های سوئیس پناه بردند و از بهائیّه خانوم، همشیرۀ حضرت عبدُالبهاء خواستند که امور هدایت جامعه را در غیاب ایشان به عهده بگیرند.

بعد از چند ماه مراجعت فرموده و بعد از آن تمامی لحظات حیات خویش را صرف خدمت به آستان اِلهی نمودند. بعد از صعودِ حضرتِ ولیِّ اَمرُالله دیانت بهائی به چنین مقامی رسید که در تمامی جهان مستقرّ شده و حقیقتاً دیانتی جهانی گردید. در میان فتوحات حاصله در دوران ولایت که حضرتِ ولیِّ اَمرُالله صبورانه به پایان رساندند استقرار محافلِ روحانیّۀ محلّی و محافل روحانیّۀ ملّی بود. این مؤسّسات اساس اصلیه ای برای تشکیل بیتُ العدلِ اَعظم بودند.

شش سال بعد از صعودِ حضرتِ ولیِّ اَمرُالله اوّلین بیتُ العدلِ اَعظم تشکیل شد.

«صدمات و زحمات این عالم در گذر است ولی آنچه که ما از روح خویش ساختیم باقی و برقرار» ۴

در اصل مقاله ویدئوی مختصری دربارۀ حضرتِ ولیِّ اَمرُالله با کلام اَیادیِ اَمرُالله لِروی آیوس آمده که در اینجا قابل مشاهده است: //youtu.be/1wWVTEQbyVM

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۷۰ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). گوهر یکتا، صفحۀ ۷۰.
(۴). ترجمه به مضمون، برای اصل بیان حضرتِ ولیِّ اَمرُالله مراجعه کنید به:
//reference.bahai.org/en/t/se/DG/dg-181.html