عدم صدمه زدن به اقلیّت ها در آثار حضرت بهاءُالله (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۱۸ ژوئیۀ ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

در جهانی که امروز آن را می شناسیم- و در اکثر تاریخ گذشته ـ عضو جامعه ای که بعنوان اقلیّت شناخته شود بودن یعنی دائما آسیب پذیر بودن. مکرراً در تاریخ مشاهده شده که خشونت، آزار و ستم و تضییقات فراوانی نسبت به اقلیّت ها در هر جامعه ای اتفاق افتاده. هیچ جای دنیا از این فرهنگ خشونت جدا نبوده و نیست. مسلماً این ستم ها و صدمات وارده بر اقلیّت ها سرچشمه اش طرز تفکّر انسان ها نسبت به انسان های دیگر یعنی همنوعان خویش است. تنها زمانی که یگانگی نوع بشر بتواند در این طرز تفکّر تجدید نظر کند و غالب گردد آن زمان است که چنین اعمال دردناکی کاهش خواهد یافت. همان طوری که قبلاً در بسیاری از مقالات مطالعه شد //www.noghtenazar.org/node/1669 حضرت بهاءُالله زمینۀ طرز تفکّری جدید را در روابط انسانی بوجود آورده اند و راه های رسیدن به آن را هم مشخص فرمودند. خطاب به نوع بشر می فرمایند:

«ای اهلِ عالَم همه بارِ یک دارید [میوۀ یک درخت] و برگِ یک شاخسار؛ بکمال مَحَبَّت و اِتّحاد و مَودّت و اِتّفاق سلوک نمائید.» ۳

حضرت بهاءُالله آثاری نیز بطور عمومی نسبت به آزار و ستم به انسان ها و هم بطور خصوصی نسبت به پیروان دیانت بهائی نازل فرمودند.

در پاسخ به سؤالی که آیا طرز تفکّر نفسی در مورد ستم و آزار رساندن به پیروان دیگر ادیان رفتاری صحیح می باشد حضرت بهاءُالله می فرمایند:

«تعرّض به نفسی جایز نبوده و نیست؛ اذیّت و آزارِ عِباد نزدِ حقّ مقبول نه.» ۴

در مقامی دیگر اشاراتی هم به اثرات اعمال زشت و ناپسند نوع بشر می فرمایند:

«مُعرضین و مُنکرین به چهار کلمه متمسّک: اوّل کلمه فَضَربُ الرِّقاب [زدن گردن ها] و ثانی حَرقِ کتب [سوزاندن کتاب ها] و ثالث اِجتناب از مِللِ اُخریٰ و رابع فنایِ احزاب.» ۵

در لوحِ مبارکِ "مقصود" که در سال ۱۸۸۲ نازل گردیده حضرت بهاءُالله آزار و ستم های وارده بر اقلیّت کلیمیان را صریحاً مورد سرزنش قرار می دهند.

«دو مملکت عظیمه که هر دو خود را رأسِ تمدّن و مُحییِ آن و مُقنّنِ قوانین می شمرند بر حزبی از احزاب که منسوب به حضرتِ کلیم است قیام نموده اند. اَنِ اعْتَبِرُوا یا اولِی الاَبصار. [مضمون به فارسی: عبرت بگیرید ای صاحبان دیدگان] اعتسافْ شأنِ انسان نبوده و نیست.»۶

در این بیان «حضرت کلیم» اشاره به حضرت موسی می باشد. گرچه در آثار نازله کاملاً مشخّص نیست که دو نیروی عظیم اشاره به چه مقاماتی است ولی با در نظر گرفتن زمان نزول لوحِ مبارک احتمالاً یکی از دو نیروی عظیم روسیه می باشد زیرا قتل عام بسیاری از کلیمیان در سال ۱۸۸۱ اتفاق افتاده بود.

حضرت بهاءُالله بِنَفسِه مانند پیروان خویش مورد ستم و آزار فراوان قرار گرفته بودند که صریحاً رفتار مُسبّبینِ آن را مورد عِتاب و خطاب قرار دادند (بخصوص مقامات قاجاریه و ترکیۀ عثمانی).

«أ تَأخُذُونَ اصُولَکُم وَ تَضَعُونَ اصُولَ اللهِ وَرآءَ ظُهورِکُم وَ اِنَّ هذَا الظّلمَ عَلیٰ اَنفُسِکُم وَ اَنفُسِ العِبادِ لَو تَکونُنَّ مِنَ العارِفینَ. قُلْ اِنْ کانَ اصُولُکُم عَلَی العَدلِ فَکَیفَ تَأخُذونَ مِنها ما تَهویٰ بِهٖ هَویٰکُم وَ تَدَعُونَ ما کانَ مُخالِفاً لِأنفُسِکُم ما لَکُم کَیفَ تَکونُنَّ مِنَ الحاکِمینَ. أ کانَ مِنْ اصُولِکُم بِأنْ تُعَذِّبُوا الَّذیٖ جائَکُم بِأمرِکُم وَ تَخذُلوهُ وَ تُؤذُوهُ فیٖ کُلِّ یَومٍ بَعدَ الّذیٖ ما عَصیٰکُم فیٖ اَقَلَّ مِنْ آنٍ وَ یَشهَدُ بِذلِکَ کُلُّ مَنْ سَکَنَ فِی العِراقِ وَ مِنْ وَرائِهِمْ کُلُّ ذیٖ عِلمٍ عَلیمٍ. فَأنصِفوا فیٖ اَنفُسِکُم...» ۷ [مضمون به فارسی: آیا قواعد و اصولِ خود را می گیرید و اصول خدا را پشت خود می اندازید؟ و بدرستی که این ظلمی بر شما و بندگان است اگر از عارفین باشید. بگو اگر اصول شما بر اساس عدل است پس چگونه است که از آن چیزی را می گیرید که امیال نفسانی تان می خواهد و رها می کنید آنچه را که مخالف امیال شماست. شما را چه شده و چگونه از حاکمینید و حکم می کنید؟ آیا از قواعد و اصول شماست که کسی را که به دستور خودتان نزد شما آمد عذاب دهید و هر روز خوار و آزارش می کنید بعد از آن که کم تر از لحظه ای از شما نافرمانی نکرد و همۀ کسانی که در عراق هستند و به دنبالِ ایشان هر صاحب علمِ دانائی به آن شهادت می دهند. پس خودتان انصاف دهید...]

«اَنْ یا اَیُّهَا المُلوکُ قَدْ قَضَتْ عِشْرینَ مِنَ السِّنینَ وَ کُنّا فیٖ کُلِّ یَومٍ مِنْهٰا فیٖ بَلاءٍ جَدیدٍ وَ وَرَدَ عَلَیْنا ما لا وَرَدَ عَلیٰ اَحَدٍ قَبْلَنٰا اِنْ اَنتُم مِنَ السّامِعینَ بِحَیْثُ قَتَلونٰا وَ سَفَکُوا دِمائَنٰا وَ اَخَذوا اَموالَنا وَ هَتَکوا حُرمَتَنا وَ اَنْتُمْ سَمِعْتُم اَکثَرَها وَ ما کُنتُم مِنَ المانِعینَ بَعدَ الّذّیٖ یَنْبَغیٖ لَکُم بِأنْ تَمْنَعُوا الظّالِمَ عَنْ ظُلمِهٖ وَ تَحْکُمُوا بَینَ النّاسِ بِالعَدلِ لِیَظهَرَ عَدالَتُکُم بَینَ الخَلائِقِ اَجمَعینَ. ۸ [مضمون به فارسی: ای پادشاهان بیست سال می گذرد و در هر روزِ آن در بلائی جدید بودیم و بر ما وارد شد آنچه که بر احدی قبل از ما وارد نشد اگر از شنوندگان باشید. بطوری که ما را کشتند و خون های ما را ریختند و اموال ما را گرفتند و به ما بی احترامی کردند و شما اکثرِ آن را شنیدید و ممانعت نکردید بعد از این که بر شما لازم است ظالم را از ظلمش منع کنید و بین مردم به عدل حکم کنید تا این که عدالت شما بین همۀ مردم آشکار شود.]

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۰۳ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۱۳۲.
(۴). مائدۀ آسمانی، جلد هفتم، صفحۀ ۱۶۲.
(۵). مجموعه الواح نازله بعد از کتاب اَقدَس، لوح دنیا، صفحۀ ۵۲.
(۶). مجموعه الواح نازله بعد از کتاب اَقدَس، لوح مقصود، صفحۀ ۱۰۴.
(۷). نِداءِ رَبُّ الجُنُود، صفحۀ ۵۶.
(۸).ایضاً، صفحۀ ۵۵.