تانا: معبدی در قلب اقیانوس (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

دوّم اگوست ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

تمامی جوامع مذهبی و غیر مذهبی کلیۀ قوای خویش را در ایّام حیات حضرت بهاءُالله بکار گرفتند تا ندایِ اِلهیِ ایشان را در گسترش تعالیم دیانت بهائی خاموش نمایند. حضرت بهاءُالله توجّهی به این امور نفرمودند و فرمودند:

«وَلَوْ یَسْتُرُونَ النّورَ فِی البَرِّ اِنّهُ یَظهَرُ مِنْ قُطبِ البَحرِ وَ یَقولُ اِنّیٖ مُحیِی العالمینَ.» ۳ [مضمون به فارسی: اگر نور را در بیابان پنهان کنند بدرستی که در وسط اقیانوس ظاهر می شود و می گوید: بدرستی که من زنده کنندۀ عالمیان هستم.]

اقیانوس آرام بزرگ ترین اقیانوس روی زمین است و بالاترین جمعیّت بهائی در مجموعه جزائز این اقیانوس ساکن می باشند. مکان هائی مانند نارُو (Nauru)، تونگا ‌(Tonga)، توالو (Tuvalu)، وانواتو (Vanuatu)، و پاپوآ گینه جدید (Papua New Guinea) مناطقی هستند که عموماً به پیام دیانت بهائی جوابی صریح و مثبت دادند.

تانا (Tanna)، جزیره ای است در وانواتو تمام خصوصیّت هایی را که یک جامعۀ مورد نظر باید داشته باشد دارد که بتواند یکی از اوّلین مکان هایی باشد که مَشرِقُ الاَذکارِ محلّی در آن ساخته شود. در مورد این خصوصیّات بیتُ العَدلِ اَعظم دربارۀ مَشرِقُ الاَذکار پیامی چنین مرقوم نموده اند:

«دو جنبۀ اساسی و تفکیک ناپذیرِ حیات بهائی یعنی عبادت و خدمت را به هم می پیوندد... ارتباط بین عبادت و خدمت مخصوصاً در آن دسته از محدوده های جغرافیایی در سراسر جهان آشکار است که جوامع بهائی از نظر تعداد عضو به نحو قابل ملاحظه ای رشد کرده اند و تحّرک و اشتغال به فعالیّت های اجتماعی چشم گیر می باشد. بعضی از این محدوده ها به عنوان جایگاه های نشر یاد گیری تعیین شده اند تا توانایی دوستان را برای پیشبرد برنامۀ نوجوانان در مناطق مربوطه پرورش دهند.» ۴

بعد از انتخاب محلّی که بنایِ مَشرِقُ الاَذکار باید ساخته شود ـ اوّلین مَشرِقُ الاَذکارِ محلی در اقیانوسیه ـ جامعۀ بهائی تانا سریعاً تشخیص دادند که معبد منحصراً مخصوص جامعۀ خودشان نیست. معبد تانا، مَشرِقُ الاَذکاری است که متعلّق به تمامی ساکنین جزیره می باشد. بر همین اساس جامعۀ محلّی تانا بخصوص جوانان مشغول برنامه هایی هستند که اطفال و نوجوانان را در یادگیری حمایت نموده و به دوستان و همسایگان و جامعه بطور کلّی اعلان کردند که در جلسات مباحثۀ خویش راجع به معنای داشتن مَشرِقُ الاَذکار به مشورت پردازند و نظرات نفوس جامعه در طرح و ساختن مَشرِقُ الاَذکار در نظر گرفته شود:

«... احبّا هم گام با سایر ساکنان این جزیره مُجدّانه می کوشند تا درک عمیق تری دربارۀ مَشرِقُ الاَذکار یعنی بنیانی برای حصولِ «اُلفتِ قلوب و اجتماعِ نفوس» را در بین خود حاصل نمایند. ساکنان جزیرۀ تانا با حمایت فعّالانۀ رهبران سنتّی خود بیش از صد ایده و نظر در رابطه با طرحِ معبد ارائه داده اند که خود نمایان گر آنست که تا چه حدّ مَشرِقُ الاَذکار افکارِ آنان را به خود مشغول داشته و چه چشم اندازهایِ جَذّاّبی از تأثیرات آن مؤسّسۀ رَفیعُ البُنیان بر زیستن در سایۀ مَمدودش آشکار شده است.» ۵

با این توضیحات است که بنای معبدِ اخیر تصویب و اعلام گردید. طرح آن نشانۀ حقیقت و تجربیات ساکنین تانا می باشد.

«طرحِ آن (مَشرِقُ الاَذکار) در حالی که در نهایت سادگی است بسیار جالب توجّه هم می باشد که از درخت نارگیل و درخت انجیر که در این جزیره می روید و با منطقه همخوانی دارد الهام گرفته شده... دیواره های دوجدار سقف از اَلیاف و برگ های نیشکر کمی بالاتر به هم متّصل می شوند و مَشرِقُ الاَذکار را به صورت ستاره ای نُه پَر آشکار می کنند. دیوارهای مَشرِقُ الاَذکار از چوب و نی های بافته طرح گردیده که آن هم از معماریِ مَحلّی سرچشمه می گیرد.» ۶
//beyondforeignness.org/wp-content/uploads/2017/08/celebrations-t…

از جهتی ارتفاع بنای این مَشرق الاذکار به عنوان ساختمانی ظاهری در واقع نمای حقیقتی روحانی است که در جامعه ای عیان می باشد که در آن مَشرِقُ الاَذکار ساخته می شود. چنین حقیقتِ روحانی بعد از طوفانِ مُخرّبی که تمامی جزیره را از بین برد کاملاً محسوس بود. بعد از این حادثۀ طبیعی ساکنین جزیره عهده دار «بازسازی اقتصادی، اجتماعی و روحانی» محیط زیست خویش گردیدند. تحت رهبری جوانان و مشورت با جامعه و افراد محلّی آنان توانستند با سازمان دهی منظم به بازسازی ساختمان های لازمه و نشاکاریِ مزارع و هم چنین به تجدید برنامه های تعلیم و تربیت روحانی که در رشد و توسعۀ جامعه لازم بود قیام نمایند:

«ساکنین (جزیره) به این نتیجه رسیدند که بلافاصله بعد از طوفان تنها ارتفاع ساختمان و بنا نیست بلکه آنچه که بسیار اهمیّت داشت این نکته بود که سعی و کوشش در تعلیم و تربیت خردسالان و جوانان ادامه یابد.

... در حالی که طوفان بشدّت در تمامی جزیره در جریان بود در همان حال جوانان دهکده ناماسمِتین (Namasmeten) شاهد تخریب تمام منازل ساکنین بودند و تمام سعی خویش را به کار بردند که خردسالان و کهنسالان جامعه را به محلّ مدرسۀ دهکده برسانند که بقیه ساکنین هم به عنوان پناهگاه از آن مکان استفاده می کردند.

تمامی این نفوس روح از خود گذشتگی را با کمک نمودن به دیگران از خود بنحوی ظاهر ساختند تا این که مطمئن شدند همگان در راحت و امنیّت می باشند.

بازسازی امکانات لازمه باعث شد که بتوانند در بنا سازی روش و رفتار خویش را با به کار گرفتن امکانات و منابع موجود محلّی بهبود بخشند.

... طوفان مخرّب نه تنها نتوانست ساکنین جزیره را از خطِّ مَشی پیشرفت منحرف نماید بلکه به تعهّدات و علائق آنان بنحو زیادی افزود... و بعد از اتمام طوفان در میان تمامی امورِ بازسازی که جامعه را به خود مشغول داشته بود اعضاء جامعه با علاقۀ شدید نظرشان به ارتفاعِ بنایِ مَشرِقُ الاَذکار متمرکز بود. ۷
//youtu.be/hWDN-jOPtpY

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۱۸ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). توقیع مبارک دور بهائی، صفحۀ ۲۱.
(۴). پیام بیتُ العدلِ اَعظم، رضوانِ ۲۰۱۲.
(۵). پیام بیتُ العدلِ اَعظم، رضوان ۲۰۱۴.
(۶). ترجمه به مضمون از مجموعۀ خبری جهانی بهائی به تاریخ ۱۸ ژوئن ۲۰۱۷.
(۷). ترجمه به مضمون از مجوعۀ خبری جهانی بهائی به تاریخ چهارم فوریۀ ۲۰۱۶.