التیام زخم های باقی مانده از جنگ: محور روحانی (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

هشتم آگوست ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

بعد از اختتام جنگ جهانی دوّم در جهان چیزی بجز خرابه ای باقی نمانده بود. نفوسی که ساکن کشورهایی که در جنگ بودند نمی توانستند تصوّر کنند که بعداً جهت هدفی مشترک با یکدیگر همکاری خواهند نمود. در کشور استرالیا برای نفوسی که در دوران جنگ زندگی می کردند ترس و نفرت خاصّی در خاطرۀ عمومی نسبت به ژاپن باقی مانده بود هرچند که امروزه ساکنین این دو کشور روابط بسیار نزدیک و دوستانه ای دارند.

حضرت شوقی افندی، ولیّ امر دیانت بهائی، که قیادت جامعۀ بهائی را در آن ایّام تاریک و دهه های بعدی به عهده داشتند اعتقاد چندانی به جنگ نداشتند. در مقامی که دیگران نظرشان به جنگ و دشمنی معطوف بود حضرتشان در روابط میان این کشورها نظری کاملاً مخالف داشتند.

در نتیجه این طرز تفکّر حضرت وَلیِّ اَمرُالله چارچوب رابطۀ محکمی را بین استرالیا و ژاپن برقرار نمودند. از نظر تاریخی «محورِ قدرت» اشاره به کشورهائی است که متّحداً در مقابل «متّفقین» می جنگیدند. حضرت وَلیِّ اَمرُالله این «محور» را به محوری روحانی تبدیل نمودند، محوری از دوستی و همکاری نه دشمنی و جنگ. ایشان محوری روحانی را بوجود آوردند که ساکنین دو کشور ژاپن و استرالیا را با یکدیگر متّحد می نماید، کشورهایی که با یکدیگر درگیر جنگ بودند. حضرت وَلیِّ اَمرُالله این اصل را در آخرین پیام خویش خطاب به بهائیان استرالیا چنین بیان فرمودند.

«مسؤولیّتی بسیار سنگین و غیرقابل اجتناب باید به عهدۀ جامعه ای بسیار ممتاز و عظیم در جهانی پر آشوب قرار گیرد» *

حضرت وَلیِّ اَمرُالله توجّه خویش را به گوناگونی «نژاد، زبان و مخالفت های سیاسی» مَعطوف فرمودند در حالی که قوای سیاسی موجود سعی در «جدایی داشته و ترویج تبعیض نژادی و مخالفت های سیاسی داشته». در حالی که حضرت وَلیِّ اَمرُالله از جوامع این دو کشور می خواهند که «به ادامۀ همکاری نزدیک» در اهداف مشترک بهائی مشغول گردند، مُصِرّاً از این دو جامعه خواستند که به همکاری و خدمت در امور «مُهمّۀ حیاتی و فوری» بپردازند.

در سال ۱۹۸۲ در کنفرانس بین المللی امرِ بهائی [دین بهائی] در کانبرا (Canberra) اشاره ای به محور روحانی گردید. در پیامی خطاب به جوامع اقیانوس پاسیفیک، بیتُ العَدلِ اَعظم نیز به تاریخ ۲۱ آوریل 1996 مجدّداً این مطلب را متذکّر گردیدند.

کشورهای ژاپن و استرالیا تنها ممالکی نبودند که در جنگ بوده و حضرت وَلیِّ اَمرُالله به طریقی روحانی آنان را با یکدیگر متّحد نمودند. در سال ۱۹۵۳ مسؤولیّت تبلیغ و انتشار دیانت بهائی در روسیه و کشورهای همجوار را به عهدۀ جامعۀ آلمان گذاشتند.

«اصحابِ صفا و وفا باید با جمیع اهل عالم به رَوح و رَیحان [شادی و راحتی] معاشرت نمایند چه که معاشرت سببِ اتّحاد و اتّفاق بوده و هست و اتّحاد و اتّفاق سببِ نظامِ عالَم و حیاتِ اُمَم است. طُوبیٰ [خوشا] از برای نفوسی که به حبلِ شَفقت و رَأفت مُتمسّکند و از ضغینه و بغضا [کینه و دشمنی] فارغ و آزاد.» ۳

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۲۳ نویسنده می باشد.
(۲). مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). مجموعه الواح مبارکه نازله بعد از کتاب اَقدَس، طِرازات، صفحۀ ۱۸.
* بیانات حضرت ولی امرالله ترجمۀ تحت اللّفظی می باشد.