سورۀ غصن (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۱۹ آگوست ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

حضرت بهاءُالله در اَدرنه با نزول الواحی خطاب به ملوک و رؤسایِ ارض و همچنین پیروانِ حضرت باب اِظهارِ اَمرِ عمومیِ خویش را اعلام نمودند. همچنین که این امور در جریان بود در چنین دورانی حضرت بهاءُالله نظر خویش را به آینده هم معطوف نموده بودند، به آن زمانی که وجود مبارک در این عالم خاکی وجود نخواهند داشت و اساسِ اَمرِ اِلهی را برای آن دوران مستقر می فرمودند.

قبلاً در مورد نقشی که حضرت عبدُالبهاء در مورد اسفار ایشان به کشورهای غربی و بنیان گذاری پایۀ وحدت عالم انسانی به موازات اقدامات بی نظیر شخصی ایفا نمودند مطالبی نوشته شد. //www.noghtenazar.org/node/1523 در فرانسه اوّلین خطابۀ ایشان در ارتباط با مَحَبَّت و قبول و خوش آمدِ بیگانگان در جمع خویشان بود. //beyondforeignness.org/1606

با بیانات نازله در «سورۀ غُصن»، حضرت بهاءُالله تدریجاً سطح آگاهی پیروانِ دیانت بهائی را در مورد نقشی که حضرت عبدُالبهاء در آینده ایفا می نمایند بالا بردند. این هدایت و آگاهی بعداً در «کتاب مستطاب اَقدَس» و صریحاً در «کتابُ عَهدی» ادامه یافته تثبیت گردید.

در همان هنگامی که «سورۀ غُصن» نازل گردید حضرت عبدُالبهاء شخصیتی مورد توجّه جامعۀ وفادار بهائی بودند تا حدّی که جناب طاهر زاده می نویسد که حتّی مخالفین حضرت بهاءُالله معتقد بودند شخصیّت حضرت عبدُالبهاء بِنَفسِه در اثباتِ دیانت بهائی کفایت می کند کما این که یکی از علما در بالای منبر به این نکته اذعان نموده بود.

در ایّام بغداد حضرت عبدُالبهاء حتّی در سنین نوجوانی در میان دولتیان و رهبران جامعه به عنوان نفسی دانشمند، خردمند معروف بودند و به همین سبب حضرت بهاءُالله به ایشان امر فرموده بودند با نفوسی که علاقمند به اَمرِ اِلهی و تعالیم بهائی می باشند به مکالمه و مکاتبه بپردازند.

در «سورۀ غُصن» منظور حضرت بهاءُالله از «سِدرَةُ المُنتهیٰ» اشاره به نفس خویش می باشد و این در حالی که است که حضرت عبدُالبهاء را غُصنی (شاخه ای) نامیدند که از چنین درختی روئیده.

«وَ قَدِ انْشَعَبَ مِنْ سِدْرَة الْمُنْتَهی هذَا الْهَيْکَلِ الْمُقَدَّسِ الْأَبْهی غُصْنُ الْقُدْسِ فَهَنيْئاً لِمَن اِسْتَظَلَّ فی ظِلِّه وَ کانَ مِنَ الرّاقِديْنَ قُلْ قَدْ نَبَتَ غُصْنُ الْأَمْرِ مِنْ هذَا الْأَصْلِ الَّذِی اسْتَحْکَمَهُ اللّهُ فی اَرْضِ الْمَشِيَّةِ وَ ارْتَفَعَ فَرْعُهُ اِلی مَقامٍ اَحاطَ کُلَّ الْوُجُودِ... فَاشْکُرُوا اللّهَ لِظُهُورِه وَ اِنَّهُ لَهُوَ الْفَضْلُ الْأَعْظَمُ عَلَيْکُمْ وَ نِعْمَتُهُ الْأَتَمُّ لَکُمْ وَ بِه يَحْيی کُلُّ عَظْمٍ رَميْمٍ مَنْ تَوَجَّهَ اِلَيْهِ فَقَدْ تَوَجَّهَ اِلَی اللّهِ فَمَنْ اَعْرَضَ عَنْهُ فَقَدْ اَعْرَضَ عَنْ جَمالی وَ کَفَرَ بِبُرْهانی وَ کانَ مِنَ الْمُسْرِفيْنَ اِنَّهُ لَوَديْعَةُ اللّهِ بَيْنَکُمْ وَ اَمانَتُهُ فيْکُمْ وَ ظُهُورُهُ عَلَيْکُمْ وَ طُلُوعُهُ بَيْنَ عِبادِهِ الْمُقَرَّبيْنَ.» ۳ [مضمون به فارسی: و از سدرۀ منتهی این هیکل مقدّس اَبهیٰ، غُصنُ القُدس، منشعب شده است پس خوشا به حال کسی که در سایه اش نشست و از ساکنین در ظلّش بود. بگو غُصن اَمر از این اصلی روییده که خداوند آن را در ارضِ مشیّت مستحکم نمود و شاخه اش تا مقامی بلند گردید که وجود را احاطه نمود... پس خدا را برای ظهورش شکر کنید و بدرستی که او فضلِ اَعظم بر شماست و نعمتِ کامل اوست برای شما و به واسطۀ آن هر استخوان پوسیده ای زنده می گردد. هر کس به او توجّه نمود به خدا توجّه کرده و هر کس از او اِعراض کرد از جمالِ من اِعراض کرده و به بُرهانم کفر ورزیده و از مُسرفین بوده. بدرستی که او ودیعۀ خدا بین شما و امانت او در شما و ظهورش بر شما و طلوعش بین بندگانِ مقرّبینش می باشد.]

در کتاب احکام (اَقدَس) و «کتابُ عَهدی» حضرت بهاءُالله صریحاً می فرمایند منظور از «غُصن» در این لوح مبارک، حضرت عبدُالبهاء می باشند.

علاوه بر آنچه که حضرت بهاءُالله دربارۀ حضرت عبدُالبهاء فرمودند، ایشان را به عنوان مُبَیِّنِ آیاتُ الله هم منصوب فرمودند. در سالیانی بعد در جواب سؤالی در مورد بیاناتی که در «سورۀ غُصن» نازل گردید، حضرت عبدُالبهاء فرمودند:

«این عبد می گوید معنای حقیقی و حقیقتِ معانی و سِرِّ اَسرارِ این آیات و کلمات و ابیات، عبودیّتِ آستانِ مقدّسِ جَمالِ اَبهی [حضرت بهاءُالله] است و محویّت و فنا و اِضمحلالِ مَحض در عتبۀ مبارکه و هذا تاجیَ الوَهّاجُ وَ اِکلیلیَ الجَلیلُ وَ اَفتَخِرُ بِهٖ فیٖ مَلکوتِ السَّمواتِ وَ الأرضِ وَ اَتَباهِی بِهٖ بَینَ مَلَأِ المُقَرَّبینَ» ۴ [مضمون به فارسی: این تاجِ تابان و اِکلیلِ جلیل من است و به آن در ملکوتِ آسمان ها و زمین افتخار می کنم و به آن در بین گروه مقرّبین مباهات می نمایم.]

پاورقی ها:
توجه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقاله شماره ۱۳۳ نویسنده می باشد.
(۲). مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). سورۀ غُصن،
//oceanoflights.org/Bahaullah/ST/Bahaullah-ST-118_ar.htm

(۴). دورِ بهائی، صفحۀ ۶۵.