رسالۀ شیخ محمّد تقی نجفی- نصایحِ حضرت بَهاءُالله به عالَم (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۲۱ اکتبر ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

«رسالۀ اِبْنِ ذِئْبْ» در ظاهر خطاب به یکی از ظالِمین و ستمگران نازل گردیده که به بسیاری از پیروانِ حضرت بَهاءُالله ستم و ظلم روا داشته.

«یا شَیْخُ اِنّا سَمِعْنا اَنَّ جَنابَکَ... اَمَرْتَ النّاسَ بِسَبّیٖ وَ اَفْتَیْتَ عَلیٰ سَفْکِ دِماءِ العِبادِ.» ۳ [مضمون به فارسی: ای شیخ بدرستی که ما شنیدیم جنابِ شما... مردم را به فحّاشی و دشنام به من اَمر کردی و بر ریختن خون هایِ بندگان فتوا دادی.]

در صدمه زدن و ستم روا داشتن اِبْنِ ذِئْبْ //noghtenazar.org/node/1812 تنها نبوده ولی این چنین به نظر می رسد که نزولِ «رسالۀ اِبْنِ ذِئْبْ» هدفش نشان دادنِ بی عدالتی و عَدَمِ تطابقِ این بی عدالتی با حقائقِ مذهبی است. برای رسیدن به این هدف حضرت بَهاءُالله هم از عللِ حوادثِ واقعه و هم از عللِ لازمۀ آن سخن گفته اند.

مانند حضرت مسیح که فَریسیان را در مورد آزار و ستم وارده بر مسیحیانِ اوّلیه مورد عِتاب [سرزنش] قرار دادند حضرت بَهاءُالله هم توجّهِ خویش را به «عُلماء» معطوف می فرمایند که اکثرِ هَمّ و غَمشان مربوط به تکیه بر مَسنَدِ قدرت بوده بجای این که این علماء منصفانه به خدمت جامعه مشغول گردند. قسمت های بسیارِ شبیهِ مطالبِ نازله در این لوحِ مبارک هم در «کتابِ مُستطابِ ایقان» می توان یافت.

«ریاست را نهایتِ وصول به مطلوب دانسته‌اند و کِبر و غرور را غایتِ بلوغ به محبوبْ شمرده‌اند. تَزویراتِ نَفْسانی را مقدّم بر تَقدیراتِ رَبّانی دانند، از تسلیم و رضا گذشته‌اند و به تدبیر و ریا اشتغال نموده‌اند و به تمام قوّت و قدرت حفظِ این مراتب را می نمایند که مبادا نقصی در شوکتْ راه یابد و یا خَلَلی [تباهی/ شکاف] در عِزّت به هم رسد و اگر چشمی از کُحْلِ [سُرمۀ/ مَرهَمِ چشمِ] مَعارفِ اِلهی روشن شود ملاحظه می کند سَبُعی [حیوان درنده/ درنده] چند را که بَر مُردارهایِ نُفوسِ عِباد افتاده‌اند. حال کدام ضَیْقْ [شدّت و سختی و تنگی] و تنگی است که اَزْیَدْ [زیادتر] از مراتبِ مَذکوره باشد که اگر نَفْسی طلبِ حَقّی و یا مَعرفتی بخواهد نماید نمی داند نزدِ کدام رَوَد و از کِه جویا شود.» ۴

در «رسالۀ اِبْنِ ذِئْبْ» حضرت بَهاءُالله میان آنانی که در واقع در قولْ صادِقَند و هدفشانْ هدایت است و آنانی که بَرعکسِ آنان می باشند تفاوتی محسوس محسوب می دارند.

«امّا عُلمائی که فِی الحَقیقه به طِراز [زینتِ] عِلم و اخلاق مُزَیّنند، ایشان بِمَثابه [مانندِ] رَأسَند [سَر] از برایِ هیکلِ عالَم و مانندِ بَصَرند از برایِ اُمَم.» ۵

امروزه هم مانند ایّام و دوران حیات حضرت بَهاءُالله پیروانِ دیانت بهائی مورد ستم و ظلم قرار می گیرند. حضرت بَهاءُالله دلائل چنین رفتاری را که کاملاً با حقائقِ دیانت مُغایر است صریحاً بیان می فرمایند.

«مقصود از اِرسالِ رُسُل و اِنزالِ کُتُبْ مَعرِفَةُ الله [شناخت خدا] و اُلفت و اِتّحادِ عِباد بوده. حال ملاحظه می شود شریعتِ اِلهی را سبب و علّتِ بَغضا و عِناد [کینه و دشمنی] نموده اند. زِهیٖ [افسوس از این] حَسرت و نِدامت...» ۶

در میان مطالب لازمی که حضرت بَهاءُالله نظرِ همگان را به آن مَعطوف می فرمایند کَلِماتِ نصیحت آموزی است که بخصوص پیروان ایشان باید بدان توجّه نمایند.

«و بعضی از بیانات که در اَلواحْ مخصوصِ این حِزب [در اینجا منظور بهائیان هستند] نازلْ ذکر می شود تا به یقینِ مُبین کُلّ بدانند که این مظلوم [حضرت بَهاءُالله] عمل نموده آنچه را که نزدِ عُقَلاء و مَظاهِرِ عَدل و انصافْ محبوب و مقبول بوده...» ۷

آنچه که بعد از این بیان مبارک آمده تأئیدِ میزانِ مِقیاسِ اَعلائی است که حضرت بَهاءُالله از پیروان خویش می خواهند که در اجرایِ آن باید نهایتِ مراقبت و مواظبت را رعایت نمایند و از آنچه که در اِجرایِ آن ایشان را از حقیقتِ دیانت دور می نماید پرهیز نمایند.

«یُوصیٖکُمُ الْمَظلومُ بِالْأمانَةِ وَ الدِّیانَةِ. طُوبیٰ لِمَدینَةٍ فازَتْ بِأنْوارِهِما...» ۸ [مضمون به فارسی: مظلوم [حضرت بَهاءُالله] شما را به اَمانت و دیانت وصیّت می کند. خوشا به شهری که به اَنوارِ این دو فائز شد.]

«لا تَسُبُّوا اَحَداً بَیْنَکُمْ قَدْ جِئْنٰا لِاتِّحادِ مَنْ عَلَی الْاَرْضِ وَ اتِّفاقِهِمْ...» ۹ [مضمون به فارسی: اَحَدی را بین خود دشنام و ناسزا ندهید. به تحقیق که ما برای اِتِّحادِ ساکنینِ زمین و اِتِّفاقشان آمده ایم.]

«قَدْ مُنِعْتُمْ عَنِ النِّزاعِ وَ الْجِدالِ فیٖ کِتابِ اللهِ الْعَزیزِ الْعَظیمِ...» ۱۰ [مضمون به فارسی: به تحقیق که شما در کتابِ خداوندِ عزیزِ عظیم از جنگ و دعوا منع شده اید.]

«اِیّاکُمْ اَن تَسْفِکُوا الدِّماءَ. اَخْرِجُوا سَیْفَ اللِّسانِ عَنْ غِمْدِ الْبَیانِ لِأنَّ بِهٖ تُفْتَحُ مَدائِنُ الْقُلُوبِ. اِنّٰا رَفَعْنٰا حُکْمَ الْقَتْلِ عَنْ بَیْنِکُمْ...» ۱۱ [مضمون به فارسی: مبادا خون ها بریزید. شمشیرِ زبان را از غِلافِ بَیان بیرون بیآورید چه که بدرستی که به آن [زبان و بیان] شهرهایِ قلب ها گشوده می گردد. بدرستی که ما حُکمِ قتل را از بینِ شما برداشتیم و از میان بردیم.]

«یٰا قَوْمُ لا تُفْسِدُوا فِی الْأرْضِ وَ لا تَسْفِکُوا الدِّماءَ وَ لا تَأْکُلُوا اَمْوالَ النّاسِ بِالْباطِلِ...» ۱۲ [مضمون به فارسی: ای مردم در زمین فساد نکنید و خون ها نَریزید و اَموالِ مردم را به باطل نخورید.]

«اَثمارِ سِدرۀ انسانی [میوه های درختِ وجودِ انسان] اَعمالِ طَیِّبه و اَخلاقِ مَرضیّه بوده و هست...» ۱۳

«عِلم به مَنزلۀ جناح [مانندِ بال] است از برایِ وجود، و مِرقات [نردبان] است از برای صعود [بالا رفتن]؛ تحصلیش بَر کُلّ لازم، وَلکِن علومی که اَهلِ اَرض [مردمِ زمین] از آن مُنتَفع شوند، نَه علومی که از حرف ابتدا شود و به حرف مُنتهیٖ گردد.» ۱۴

«صَلاحِ عالَم را ملاحظه نمائید نَه هَوایِ نَفْسْ را. یا حِزبَ المَظلوم [بهائیان] شمائید رُعاةِ [چوپان هایِ] عالَم، اَغْنامْ [گوسفندان] را از ذِئْبِ [گرگِ] نَفْسْ و هَویٰ مُقدّس دارید...» ۱۵

«وَ اِنْ تَکُنْ ناظِراً اِلَی الْعَدلِ اخْتَرْ لِدُونِکَ مٰا تَخْتارُهُ لِنَفْسِکَ...» ۱۶ [مضمون به فارسی: و اگر ناظر به عدلی برای غیرِ خودت آن چیز را اختیار کن که آن را برای خودت اختیار می کنی.]

به این نحوی که حضرت بَهاءُالله تعالیم خویش را تشریح فرمودند بآسانی مشخّص می فرمایند که تفاوتِ دیانتِ حقیقی و آنچه که به نظر دیانتِ حقیقی می رسد ولی در اصل فساد و انحراف است چه عواملی است. بیانات حضرت بَهاءُالله در عینِ حال هشداری به پیروانِ خویش و راهنمائی برای جامعۀ بشری می باشد. اگر بهائیان به رسیدن به آن حَدّ و مقیاسی که حضرت بَهاءُالله در نظر دارند قیام نمایند، براحتی به دلیل آنچه که حضرتشان نازل فرمودند پی خواهند برد و آن این که:

«اوست [دین] سببِ بزرگ از برایِ نظمِ جهان و اِطمینانِ مَنْ فِی الْاِمکانِ [مردمِ جهان].» ۱۷

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۹۷ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بَهاءُالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). لوح مبارک خطاب به شیخ محمّد تقی اصفهانی معروف به «رسالۀ اِبْنِ ذِئْبْ»، صفحۀ ۶.
(۴). کتاب ایقان، بخش اوّل.
(۵). لوح مبارک خطاب به شیخ محمّد تقی اصفهانی معروف به «رسالۀ اِبْنِ ذِئْبْ»، صفحۀ ۶.
(۶). ایضاً، صفحۀ ۴.
(۷). (۸).(۹).(۱۰).(۱۱).(۱۲). ایضاً، صفحۀ ۸.
(۱۳). (۱۴). ایضاً، صفحۀ ۹.
(۱۵). (۱۶). ایضاً، صفحۀ ۱۰.
(۱۷). ایضاً، صفحۀ ۹.