//www.payamha-iran.org/node/۳۲۸

نوروز ۱۷۸
 

ای یاران و یاوران دیرین حضرت یزدان در سرزمین مقدّس ایران

در آستانۀ سال نو و عید نوروز این جمع مشتاق در بقعۀ مقدّسۀ نورا به یاد و ذکر خیر آن دل‌دادگان جمال کبریا مشغولیم که چگونه شما عزیزان به مدد عشق و ایقان با ثبوت و استقامتی بی‌پایان از بدو طلوع شمس حقیقت چون ستاره‌های تابان در آسمان ایران درخشیده‌اید و در مقابل ظلم و ستم و عتاب و عذاب با صبر و صفا چنان عمل کرده‌اید که سبب فخر و مباهات اهل ایمان گشته‌اید و سرمشقی برای همۀ مردم جهان.  حتّی در بحبوبۀ بحران‌ همه‌گیر کنونی و دشواری‌های عدیدۀ معیشتی و اجتماعی که عالم و عالمیان را درگیر بلایا و آلام متعدّده نموده و با آنکه تضییقات و تبعیضات شدیدۀ وارده بر آن جامعۀ مظلوم در سالی که گذشت لحظه‌ای آرام نگرفت و امان نداد، خدمات‌تان قطع نشد و زحمات‌تان برای کمک به نوع انسان بازنماند، شعلۀ امید گشتید و نماد ‌دوستی و محبّت برای همگان.  خوشا به حال شما که بار دیگر برگی زرّین به تاریخ پرافتخار جامعۀ خویش افزودید و رضای پروردگار را نصیب خود کردید.

عید اعظم رضوان امسال مصادف با پایان نقشۀ پنج‌ساله و در عین حال اتمام دورۀ بیست و پنج‌ساله‌ای است که در طیّ آن، عالم بهائی به جهشی عظیم در اتّساع دامنۀ مجهودات و منابع انسانی دعوت شد.  در اجابت دعوت به آن مشروع روحانی، اهل بهاء قیامی مصمّم و بی‌سابقه نمودند که با وجود فراز و نشیب‌های طبیعی و ناگزیر مآلاً منجر به توفیقاتی تازه و ترقّیاتی بی‌اندازه گردید، تقلیبی عمیق را موجب گشت، استعدادی بدیع را به منصّۀ ظهور رساند و جامعۀ امر را به مرحله‌ای جدید سوق داد.  توصیف ماهیّت فتوحات و دستآوردهای ستایندگان اسم اعظم در این دورۀ تاریخی در سراسر دنیا از حوصلۀ این مقال خارج است و به زودی در موقعیّتی دیگر بیشتر به آن‌ خواهیم پرداخت.  امّا آنچه در این حین مدّ نظر است اقدامات عاشقانۀ جامعۀ غیور پیروان جمال قدم در مبارک‌زادگاه این امر جلیل است که سبب شد آنان نیز در امتداد همین مرحله با الهام از چارچوب عمل عالم بهائی تحوّل عظیمی را تجربه کنند و با وجود محدودیّت‌های بی‌شمار و شرایط ناهموار شرط وفا را بار دیگر ادا نمایند.  پس علیرغم معضلات و مشکلات بی‌حساب که هر کدام می‌توانست کوه را کاه کند آن شیفتگان جمال ابهی پرچم ثبوت و رسوخ برافراختند، در میدان عبودیّت تاختند و قابلیّت‌های جدید برای خدمت به عالم انسانی ساختند.  حسّ یادگیری که زادۀ عمل و تأمّل و مشورت است محور فعّالیّت‌ها گشت، نسل نورسیده با نظم و اهتمام تام مورد توجّه مخصوص جامعه قرار گرفت، اطفال درس اخلاق و روحانیّت آموختند، و نوجوانان خصایل معنوی و توان اخلاقی و اشتیاق به خدمت کسب نمودند.  جوانان با حصول درکی عمیق از رسالت روحانی خویش و بینشی وسیع از مقتضیات تعالیم الهی برای این فصل نوین به میادین خدمت شتافتند و جایگاه راستین خویش را به عنوان پیش‌آهنگان جامعه‌ای پرتحرّک و هدفمند دریافتند.  همبستگی و یک‌پارچگی همۀ اعضای جامعه به برکت قوای نبّاض عهد و میثاق فزونی یافت و تعاون و تعاضد به درجات رفیع رسید.  با تعمّق در آثار مبارکه و توجّه به هدایات و تمسّک به اصل اساسی مشورت دیدگاه‌ها متّفق شد، مساعی متنوّع جامعه منسجم گردید و زحمات مختلف آن عزیزان در مسیر خدمت بار و ثمر و میوه و بر بخشید.  فرهنگ برون‌نگری به قدر چشمگیری در جامعه تقویت گشت و مشارکت بیش از پیش احبّا را در گفتمان‌های سازنده و مفید اجتماع‌ موجب شد.  یادگیری‌های ارزشمندی را که در نتیجۀ یک قرن جهد و کوشش در مسیر بنای جامعه‌ای پویا کسب نموده‌ بودند در طبق اخلاص نهادند و تجربیّاتی را که در اثر سعی و تلاش برای اجرای تعالیم مبارک در این عصر نورانی در راستای تحقّق تساوی حقوق زن و مرد، عدالت اجتماعی، تعدیل معیشت، وحدت بین اقوام مختلفه، تواندهی نسل جوان، و تهذیب اخلاق ذخیره کرده‌ بودند بدون ادّعای برتری و کمال با علاقمندان در میان گذاشتند و در حدّ امکان به مشورت و همکاری با هموطنان برای رفع مصاعب مختلف اجتماعی پرداختند.  باری، این تحوّل عظیم شایان تحسین عمیق است و مساعی آینده را پایه‌ای محکم و متین.

الحمد لله تأییدات حتمیّۀ ملأ اعلی شامل شد و آنچه تصوّرش هنگامی بس دشوار می‌نمود محقّق گشت.  حمایت از حقوق حقّۀ بهائیان ایران که در دهه‌های اخیر از جانب دولت‌های عالم و سازمان‌های بین‌المللی به نیابت از مردمان جهان مستمرّاً و در حدّی بسیار گسترده جریان داشته و اکنون به اوجی رسیده که حتّی مقامات دو دولت‌ مستقلّاً خواستار رسمیّت آیین بهائی در کشور ایران شده‌اند، به تدریج در طیّ همین سال‌ها از جانب مردم شریف آن سرزمین نیز به شیوه‌های گوناگون بروز نمود و روز به روز نمایان‌تر شد.  پرده‌ها از دیده‌ها زدوده گشت و اطّلاعات صحیح و دانسته‌های سلیم، بیش از هر زمان دیگر، به همّت محقّقین و سایرین از طرق ارتباطیِ نوین در دسترس عموم قرار گرفت و در افکار و اذهان بسیاری از نفوس روشن‌ضمیر و بی‌غرض حقایق این آیین نازنین جایگزین مفتریات پوچ متعصّبین گشت.  حسن رفتار دیرینۀ جامعه شهرت جدید یافت و راستی و راستگویی پیروان جمال جانان، عالمیان را شگفت‌زده و متحیّر نمود و بی‌گناهی محض و پاکی نیّت و والایی آرمان‌های آن عزیزان بر نفوسی بی‌شمار ثابت و مسلّم گردید.  این است شهادت قلم اعلی که می‌فرماید:  ”مظلومیّت صرفه اثرها دارد و ثمرها آرد.“  پس قدر این موهبت را بدانید و به دیدۀ امید به آینده بنگرید.

یاران عزیز، در پیام عمومی این جمع در یوم میثاق بشارت شروع مشروع نه‌سالۀ عالم بهائی را که بعد از اتمام نقشۀ یک‌ساله آغاز می‌گردد ابلاغ نمودیم و اهمّیّت سالی را که در پیش رو است متذکّر گشتیم.  همانطور که مطّلعید این سال به بزرگداشت یک‌صدمین سالگرد صعود کوکب میثاق، حضرت عبدالبهاء، مثل اعلای اهل بهاء مخصّص است.  میراث معنوی آن نفس نفیس بی‌همتا که بیانش مقلّب قلوب و سلوکش مغناطیس نفوس بود البتّه متعلّق به همۀ جهانیان است ولی مفهوم و مقتضیاتی مخصوص برای ایرانیان در بر دارد.  گرچه آن حضرت در طفولیّت به همراه اب بزرگوارش به تبعید رفت امّا دمی از وطن مقدّس و مألوفش غافل نشد و در طول حیات حتّی در هنگام سفر به مغرب‌زمین همواره به فکر و ذکر هم‌میهنانش مشغول بود تا بلکه به مدد تعالیم خداوندگار برای این روز جدید و با ترویج خصایل شایستۀ این عصر نوین روابط ضروریّۀ اجتماع در آن خطّه دگرگون گردد، عدل و انصاف جلوه نماید، خرد رخ بگشاید، تعلیم و تربیت محور اصلی امور قرار گیرد، و در ظلّ تحوّل بنیادین اخلاقیّات، همه گونه ترقّی و پیشرفت میسّر گردد و سبب اعتلای ایران شود.  لذا حضرتش با تشریح تعالیم الهی و تشویق در جهت به کار بستن آموزه‌های مندرجه در شریعۀ ربّانیّه برای رفع معضلات و کاستی‌های اجتماع، مردمان آن سامان را عموماً مخاطب قرار داد و بهائیان ایران را خصوصاً پند و اندرز داد و ترغیب به هرگونه فداکاری و از خودگذشتگی برای خدمت به آن سرزمین مقدّس‌ فرمود و مکرّراً و مؤکّداً همگان را به آیندۀ درخشان ایران اطمینان بخشید.

در یکی از الواح مبارک، آن حضرت چنین می‌فرمایند:  ”مستقبل ایران در نهایت شکوه و عظمت و بزرگواریست زیرا موطن جمال مبارکست.  جمیع اقالیم عالم توجّه و نظر احترام به ایران خواهند نمود و یقین بدانید که چنان ترقّی نماید که انظار جمیع اعاظم و دانایان عالم حیران ماند.“  و در بیانی دیگر می‌فرمایند:  ”کلبهٴ احزان شود روزی گلستان غم مخور.  شما در خدمات بایران و ایرانیان نهایت همّت و صداقت را مجری دارید دیگر حزنی نداشته باشید.“

برادران و خواهران عزیز روحانی، این روز فرخنده را به یکایک شما تهنیت می‌گوییم و از اعماق قلب از درگاه مقصود عالمیان صحّت و راحت، آزادگی و رخا، و نزول تأییدات بی‌انتها برای شما و جمیع هموطنان‌تان سائل و ملتمسیم.

[امضا:  بیت العدل اعظم]