از جمله سؤالاتی كه به دفعات از بهائیان پرسیده می‌شود آن است كه چرا در امور سیاسی مثل انتخابات شركت نمی‌كنند، چرا از حكومت اطاعت می‌كنند، یا چرا در برابر ظلمهایی كه به آنها می‌شود قیام نمی‌كنند. ان‌شاءالله در طی چند نوبت سعی می‌شود در حد توان نگارنده پاسخی به این سؤالات داده شود.
قبل از پاسخ مستقیم به این سؤالات، لازم به نظر می‌رسد كه مختصری به هدف دیانت بهائی و راههای تحقق آن پرداخته شود تا در گفتارهای آینده بتوان به یكایك سؤالات فوق و سؤالات مشابه آنها پاسخ داد.
به اعتقاد بهائیان علت اصلی مشكلات عالم غفلت از خدا و دورشدن از امور روحانی و توجه بیش از حد به مادیات است. حضرت بهاءالله می‌فرمایند: «غفلت عباد و اعمال باطلهء ایشان به شكل بلایای نامتناهی ظاهر شده و ارض را احاطه نموده» پس چارهء اصلی مشكلات عالم توجه به خدا و روحانیات است. اگرچه دیانت بهائی راه‌حل‌های مادی را نفی نمی‌كند و به اهمیت آنها واقف است، اما معتقد است كه جهان محتاج تعادل میان مادیات و روحانیات است و چون در امور مادی خیلی ترقی كرده و برعكس در امور روحانی تنزل نموده است ، امروز باید عده‌ای توجه خود را حصر در امور روحانی نمایند تا بالاخره تمدنی متعادل در جهان به وجود آید كه در آن همهء انسانها بتوانند به تعادل و تكامل برسند. (البته باید معنای روحانیت را از نظر بهائی مورد توجه قرار دارد. روحانیت در نظر بعضی افراد به معنای بریدن از دنیا، گوشه‌نشینی و مداومت بر دعا و مناجات و نماز است. اما روحانیت از دیدگاه بهائی به معنای كسب كمالات روحانی مانند صداقت، عدالت، شجاعت، محبت، تقوی، و غیره است كه جز در زندگی مادی و در میان انسانها معنی پیدا نمی‌كند. پس روحانیت با زندگی فعال در جامعه معنی می‌یابد.)
به علاوه ما اكنون در زمانی به سر می‌بریم كه در نتیجهء افزایش چشمگیر ارتباطات، كل جهان به تعبیر مشهور به یك «دهكدهء جهانی» تبدیل شده است، چنانكه حضرت بهاءالله می‌فرمایند: «این یك شِبر عالم یك وطن و یك مقام است.» بنابراین مشكل هر نقطه از جهان مشكل تمام جهان است و در نتیجه حل هر مشكلی نیز جنبهء جهانی دارد. از این رو هدف دیانت بهائی وحدت عالم انسانی است كه مرحله‌ای بالاتر از مراحل قبلی تحقق وحدت بشر، یعنی وحدت خانواده و وحدت قبیله و وحدت مدنی و وحدت ملی، است.
حضرت بهاءالله می‌فرمایند: « براستی میگویم هر امری از امور اعتدالش محبوب چون تجاوز نماید سبب ضر گردد در تمدن اهل غرب ملاحظه نمائید که سبب اضطراب و وحشت اهل عالم شده آلت جهنمیه بمیان آمده و در قتل وجود شقاوتی ظاهر شده که شبه آن را چشم عالم و آذان امم ندیده و نشنیده اصلاح این مفاسد قویه قاهره ممکن نه مگر به اتّحاد احزاب عالم در امور و یا در مذهبی از مذاهب »
به اعتقاد بهائی دو جریان عالم را به سوی وحدت می‌راند. یكی سیر تاریخ بشر است كه از طریق جنگها و بلایای فراوان نوع انسان را از جنگ خسته می‌كند و به سوی صلح می‌راند، چنانكه جنگ جهانی اول و دوم به ترتیب موجب تأسیس جامعهء اتفاق ملل و سازمان ملل متحد شدند. بهائیان در این جریان نقشی ندارند و معتقدند این جریان سیر جبری خود را طی می‌كند. جریان دوم انتشار اعتقاد به وحدت عالم انسانی است كه بهائیان همهء كوشش خود را صرف آن می‌نمایند.
باور دیگری كه توجه به آن ضروری به نظر می‌رسد آن است كه خداوند عالم را آفریده است و برای آن هدف و غایتی تعیین كرده است و برای اینكه به بشر در رسیدن به این هدف كمك كند حدود هر هزار سال یك بار پیامبری را برای هدایت و تربیت نوع انسان می‌فرستد. او هرگز مخلوقات خود را به حال خود رها نمی‌كند، بلكه در سرنوشت آنان دخالت همیشگی دارد. در این دور نیز به منظور كمك به نوع انسان در تحقق وحدت عالم انسانی دیانت بهائی را فرستاده است كه همهء دستورات آن متوجه حذف اختلاف و ایجاد اتحاد است. حضرت بهاءالله می‌فرمایند: « ای اهل عالم فضل این ظهور اعظم آنکه آنچه سبب اختلاف و فساد و نفاقست از کتاب محو نمودیم و آنچه علّت الفت و اتّحاد و اتّفاقست ثبت فرمودیم »
با توجه به این باورها و بینشهاست كه می‌توان در مورد پاسخ سؤالات مذكور در ابتدای این گفتار بهتر تفكر و تعمق نمود و این كاری است كه ان شاءالله در گفتارهای بعد به آن می‌كوشیم.