در قسمت دوم این مجموعه معنای حكم عدم مداخله در امور سیاسی را مورد توجه قرار می‌دهیم، یعنی اینكه دقیقاً بهائیان چه كارهایی را انجام نمی‌دهند. به این منظور باید آثار بهائی را در این مورد بررسی كنیم.
یكی از موارد آن است كه بهائیان به حكومت اعتراض نمی‌كنند و در انقلابات و شورشها و تظاهرات اعتراض‌‌آمیز شركت نمی‌نمایند. حضرت بهاءالله در كتاب اقدس می‌فرمایند: «لیس لاحد ان یعترض علی الذین یحكمون علی العباد. دعوا لهم ما عندهم و توجهوا الی القلوب»(1) (یعنی هیچكس نباید بر كسانی كه بر مردم حكمرانی می‌كنند اعتراض نماید. آنچه دارند به آنها واگذارید و به قلوب توجه كنید) و حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند: »حزب اللّه را در امور سیاسی مدخلی نه و از حکومات عالم شکر و شکوه ای نیست»(2) و حضرت ولی‌امرالله می‌فرمایند: «نه در سلک شورشیان درآئیم و نه در شؤون داخله دول و طوائف و قبائِل هیچ ملّتی ادنی مداخله ای نمائیم»(3)
مورد دیگر آن است كه بهائیان مطیع حكومتند و قوانین و دستورات مملكتی را اجرا می‌كنند. حضرت بهاءالله می‌فرمایند: «بر احدی جائز نه که ارتکاب نماید امری را که مخالف رأی رؤسای مملکت باشد»(4) و نیز می‌فرمایند: «آنچه امروز لازم است اطاعت حکومت و تمسّک به حکمت . فی‌الحقیقه زمام حفظ و راحت و اطمینان در ظاهر در قبضه اقتدار حکومت است . حقّ چنین خواسته و چنین مقدّر فرموده»(5)
بهائیان حتی در گفتار هم به حكومت اعتراض نمی‌كنند و از امور سیاسی سخن نمی‌گویند. حضرت بهاءالله می‌فرمایند: «ابدا در امور دنیا و مَایتَعَلِّقُ بِهَا و رؤسای ظاهره آن تکلّم جائز نه»(6) حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند: «احبّا نباید کلمه ای از امور سیاسی بر زبان رانند زیرا تعلّق بایشان ندارد»(7) و نیز می‌فرمایند: «حال نفْسی از احبّا اگر بخواهد در امور سیاسیه در منزل خویش یا محفل دیگران مذاکره بکند اوّل بهتراست نسبت خود را از این امر قطع نماید و جمیع بدانند که تعلّق باین امر ندارد»(8)
بهائیان به عضویت هیچ حزبی در نمی‌آیند، با هیچ حزبی رابطهء سیاسی برقرار نمی‌كنند و از هیچ حزبی طرفداری نمی‌نمایند. حضرت ولی‌امرالله در این مورد می‌فرمایند: «از امور سیاسیه ومخاصمات احزاب و دول باید کلّ قلباً و ظاهراً لساناًو باطناً بکلّی در کنار واز اینگونه افکار فارغ و آزاد باشیم . با هیچ حزبی رابطه سیاسی نجوئیم و در جمع هیچ فرقه ای از این فِرَق مختلفهء ‌متنازعه داخل نگردیم»(9) و نیز می‌فرمایند: «بی‌طرفی کامل را نسبت به احزاب سیاسیه باید قلباً و لساناً اظهار داشت و خیرخواهی تمام نوع بشر چه دولت و چه ملّت که از اساس مبادی بهائیان است به اقوال و اعمال اثبات نمود»(10)
بهائیان در انتخابات سیاسی شركت نمی‌كنند، مگر اینكه حكومت اصرار داشته باشد و بتوانند از مداخله در امور احزاب نیز خودداری كنند. به فرموده حضرت ولی‌امرالله: «مشارکت در امر انتخابات مشروط و منوط به عدم ارتباطِ یاران با احزاب سیاسیه است . تمایل به احزاب سیاسیه و مداخله در امور آنان و دخول در سلک رؤسای احزاب ، مخالف احکام و نصوص و مبادی الهیه . اگر چنانچه زمامداران و رؤسا به احبّاتکلیف ننمایند و حکومت یاران را اجبار ننمایند عدم مداخله در امر انتخابات احسن و اسلم است ولی در هر حال عدم ارتباط با احزاب سیاسی از واجبات و فرائض حتمیه یاران در جمیع اقالیم و بلدان است»(11)
بهائیان مشاغل سیاسی را نمی‌پذیرند. حضرت ولی‌امرالله می‌فرمایند: «احبّا باید بکلّی از این شؤون در کنار باشند و از هر وظیفه ای که منجر بمداخله در امور سیاست شود بیزار گردند»(12) و نیز می‌فرمایند: «باید مشاغل سیاسی و دیپلماتیك را از مشاغل كاملاً اداری تفكیك نمایند و اگر در تشخیصش مردد باشند از امناء منتخبه در محافل روحانی استفسار نمایند و به هیچ وجه شغلی را نپذیرند كه بالمآل منجر به فعالیت‌های سیاسی و حزبی در هر كشور باشد»(13)
اكنون كه منظور از عدم مداخله در امور سیاسی روشن‌تر شد، در گفتارهای بعد ان‌شاءالله به ذكر دلایل هر یك از موارد فوق می‌پردازیم.

منابع:
1- پاراگراف 95
2- حيات بهائي، ص155
3- توقيعات مباركه، ج1، ص120
4- گنجينهء حدود و احكام، ص334
5- امر و خلق، ج3، ص268
6- گنجينهء حدود و احكام، ص333
7- گنجينهء حدود و احكام، ص335
8- گنجينهء حدود و احكام، ص336
9- توقيعات مباركه، ج1، ص120
10- توقيعات مباركه، ج1، ص42
11- توقيعات مباركه، ج3، ص301
12- توقيعات مباركه، ج3، ص26
13- نظم جهاني بهائي، ص90