چند شب پیش ؛ یعنی دقیقاً چهار شنبه شب نوزده اردیبهشت ماه با بچه هایم دور هم نشسته بودیم ومشغول گوش دادن به رادیوی جوان بودیم. گوینده می گفت:« فكر می كنید بزرگترین آفتی كه برای انسان وجود دارد چیست؟در این باره با ما تماس بگیرید. اما قبل از آن می خواهیم اطلاعاتی موثق در باره بهائیان به شما بدهیم؛ آن هم از زبان كسی كه قبلاً بهائی بوده است.» گوشهای ما چند نفر تیز شد ومنتظر شنیدن اخبار جالب از برنامه ای شدیم كه ادعا می كند برای جوانان ایرانی پیام آور دوستی وراستی است.
اما بر خلاف تصور، نیم ساعت راجع به جاسوس بودن بهائیان صحبت كردند؛ البته این باربحث اصلی، جاسوسی نه برای اسرائیل وامریكا بلكه جاسوسی در خود جامعه وتشكیلات بود. آقای محترم از انحراف بهائیان حرف می زد. از خانواده هایی می گفت كه زن جاسوس شوهرش است وعرصه را به هم تنگ میكنند. از ضیافتی صحبت می كرد كه در آن بهائیان باید كارهای انجام شده در هر نوزده روز را به اطلاع محفل برسانند. از جامعه ای می گفت كه اجازه لم وبم را ندارند ونمی توانند نفس بكشند و... در این بین نیز گوینده محترم حیران وسرگردان كه ای وای این بهائیان چگونه می توانند زندگی كنند؟! ای كاش در آن لحظات دوربینی حاضر بود تا قیافه من وبچه هایم را ثبت می كرد. یك لحظه قاه قاه خنده مان ازشنیدن حرفهای لطیفه مانند بلند بود ولحظه دیگر ساكت و مات متحیر از شنیدن تراژدی ظرفیت یك انسان در دروغگویی وبهتان. برنامه كه تمام شد گوینده، پیغام های كوتاه شنوندگان را درباره «بدترین آفت انسان خواند. غافل از آن كه خودشان نیم ساعت قبل برنامه ای تهیه كرده بودند كه بزرگترین آفت زمانه اش بود. برنامه ای سراسر دروغ، افتراء وبی انصافی. برنامه ای كه میخواست تنها نقابی سیاه باشد بر چهره حقیقت و اجازه دفاع به هیچ بهایی بی گناهی نمی داد.
والبته از دید دیگر برنامه ای بود برای ارتفاع ندای امر الهی چه كه به بهانه این برنامه جالب بارها توانستم با دوستان غیر بهائیم صحبت كنم وبچه هایم نیز بار دیگر شاهد بودند كه دشمنان امر به دلیل استدلال ضعیف خود، چگونه دست به تهمت و افتراء‌می زنند تا برنده ‌میدان جنگی یك طرفه باشند. دخترم از من خواست تا اجازه دهم او هم یك پیغام كوتاه برای رادیوی جوان بفرستد. پیغامش این بود:
«رادیوی جوان سلام من یك نوجوان بهایی هستم. می خواستم در باره برنامه تان بگویم كه تمام چیزهایی كه گفتید اشتباه بود چون در خانه ‌ما تنها چیزی كه وجود دارد محبت و مشورت است نه جاسوسی. 19 روزی یكبارهم ما به ضیافت می رویم اما تنها چیزی كه در آنجا می شنویم دعا ومناجات است وتشویق همدیگر به دوست داشتن عالمیان واحیاء ایران. لطفاً كمی با انصاف باشید. متشكرم.»