مردم کشورهای اروپائی و آمریكائی یعنی جائی كه اغلب نفوس، غیر مسلمان و به تصوّر نادرست بعضی، در مراتبی پائین تر از روحانیت و دیانت هستند، هرجا كاروان تشییع كنندگان جنازه ای را ببینند می ایستند و احترام می گذارند. قبرستان ها را زیبا و تمیز و باشكوه نگه می دارند و متوفیان را از هر نژاد و مذهب محترم می شمارند ولی در ایران كه اغلب نفوس مسلمان و معتقدند که در مراتبی بالاتر از روحانیت و دیانت بوده به حدّی كه احدی از نفوس غیرمسلمان را هم شأن و هم مرتبه ی خویش نمی یابند چگونه ممكن است نسبت به محلّ دفن اموات تا این حد بی توجّه و غیرانسانی برخورد كنند.
تا به حال بیشتر از 7 مرتبه مراقد اموات بهائیان یزد در آخرین گلستان جاوید (محل دفن اموات بهاییان) مورد تجاوز و توهین و تخریب قرار گرفته است. این پنجمین گلستان جاوید در یزد می باشد گلستان های یزد تاریخ 130 ساله دارد یعنی بیش از 120 سال قبل جناب آقا سید مهدی افنان مكانی را به این جهت تخصیص دادند و حضرت بهآئالله اجازه دفن اموات بهائیان را در آن مكان شریف صادر فرمودند سال ها بعد گلستانی جهت دفن اموات احبای پارسی نژاد در دامنه كوه دخمه دائر شد كه بعد از اندك زمانی زرتشتیان یزد آن را تصاحب نمودند و احبای پارسی، گلسان جاوید مهدی آباد را احداث نمودند و بعد از مدّتی شهربانی وقت یزد از دفن اموات در اوّلین گلستان جاوید یزد یعنی بقعه الخضراء جلوگیری كرد و سال ها همه ی متوفیان در گلستان جاوید مهدی آباد دفن می شدند تا در بحبوحه ی پیروزی انقلاب كه آن گلستان مورد تخریب و آتش سوزی شدید قرار گرفت حتّی درختان كهن كاج و درهای ساختمان را به آتش كشیدند ولی با اجازه مسئولین مملكتی ،همچنان اموات بهائیان در آن دفن می شد تا آنكه مرقد یكی از احبای الهی كه تازه فوت شده بود را تخریب و خاك برداری كرده حتّی صندوق میت را باز كردند و شكم میت را با چوب بزرگی پاره كرده ضرباتی بر سر و پیكر وی وارد آورده و قسمت هائی از جسد را نیز سوزاندند .این اقدام شدیداً مورد اعتراض آقای صدوقی امام جمعه وقت در یزد قرار گرفت و زمینی به دستور كتبی ایشان برای دفن اموات بهائیان یزد در اختیار جامعه قرار دادند و زمینی به مساحت حدوداً 7000 متر مربع را مقامات محلی رسماً در اختیار جامعه بهائیان یزد قرار دادند كه از سال 1358 تا 1362 جهت دفن اموات استفاده می شد ولی در اوائل سال 1362 ناگهان آن زمین را با زمین های مجاور تفكیك كرده در اختیار داوطلبان مشاغل گوناگون قرار دادند و نمایندگان بهائیان یزد و بازماندگان متوفیان هرچه كوشش كردند كه زمین به جامعه بهائیان مسترد گردد مورد موافقت قرار نگرفت حتّی در جریان اقدامات چندین نفر دستگیر شدند كه در نهایت به شهادت 2 تن از عزیزان یزد منتهی گردید و در خلال این بلاتكلیفی ها، یكی از احبّای عزیز سالخورده، بی بی زمزم جورابی در تابستان صعود نمودند كه بر اثر تلاش فرزند و بستگان وی و با اجازه ی دفتر امام جمعه ی یزد حدوداً در 3 كیلومتری گلستان قبل زمینی به این كار اختصاص داده شد و سال های نخست مرتباً ان مكان مورد تجاوز قرار گرفت. اوّل دفعه تركیب بعضی مراقد را به هم زدند سپس تانك آب را با گلوله سوراخ كردند بعد آنجا را پیست موتورسواری كردند و مدّت ها محلّ تاخت و تاز جوانان حادثه جو بود بعداً سكوئی جهت شستشوی میت ساخته شد كه آن را خراب كردند باز غسالخانه ای ساخته شد كه در سال 1376 آن را تخریب كرده و تمام مراقد موجود در گلستان جاوید را توسّط لودر سنگین (كه تنها دو نمونه از این لودرها در یزد موجود بود) زیر و رو كردند به حدّی كه از هیچ یك از مراقد هیچ نشانی باقی نماند ولی به تدریج بازسازی شد و غسالخانه نیز مرمت گردید امّا دوباره غسالخانه را كاملاً منهدم كردند و در سال 1384 دوباره ناگهان زمین گلستان را شكافته صندوق را شكسته و جسد را كاملاً نمایان ساختند.
باز هم مسئولین گلستان جاوید همه ی قبور را مرمت نمودند ولی مرتباً حداقل ماهی یكبار سنگ های مراقد شكسته می شد و تركیب بعضی مراقد به هم می خورد تا ایام اخیر كه بین روزهای 6 و 7 مرداد ماه سال جاری (1386) دوباره غسالخانه را نیمه مخروبه، نیمی از مراقد را كاملاً تخریب و تعداد زیادی درختان كاج و سرو كه بالای مراقد كاشته شده بود را شكسته یا از ریشه درآورده اند و در همه جای گلستان رد لاستیك های لودری كه توسّط فردی از خدا بی خبر حركت می كرده به چشم می خورد و باز آثار بغض و شرارت و تعصّب و عداوت بر صفحه ی روزگار و اوراق تاریخ این دیار باقی ماند.
آیا می توان نام این كار را شیطنت گذاشت؟ بعید است چه كه گویند شیطان دست از سر مرده بر می دارد امّا ...