در تاریخ امر مقدس بهائی صفحات زرینی است که همواره به یادگار باقی مانده و نه تنها بر ای بهائیان امروز بلکه برای آیندگان نیز قابل تحسین خواهد بود. صفحاتی مملو از ایثار؛ عشق؛ شهامت و شجاعت؛ صفحاتی؛ مشحون از جانبازی؛ ایمان؛ اعتقاد و رشادت؛ صفحاتی که گاه با خون مظلومان رنگین گردیده و زمانی با استقامت مؤمنان زینت یافته است.
جای بسی سرور است که بسیاری از این صفحات در زمان معاصر ورق خورده اند ونسل کنونی ورق خوردن آن را به چشم سَر بارها و بارها دیده اند. و اغراق نیست اگر اذعان نمائیم یکی از درخشان ترین آن اوراق که جامعه بهائی را علی رغم تلاش کوردلان بسیار مسرور و شادمان نمود؛ انتشار ویژه نامه ای بود که دست بر قضا تاریخ معاصر را به نقد می نشیند ویژه نامه ای که مطمئناً با تلاش بسیار توسط دشمنان امر الهی در کشور مقدس ایران منتشر گردید و 6 شهریور ماه سال 1386 را به روزی ماندگار برای جامعه بهائیان ایران بدل نمود زیرا چنین می نمود که دست اراده الهی اینبار از آستین نفوسی بیرون آمده است که به تمام قوا قصد آن دارند که به معارضه با این جامعه بپردازند آنان به اراده الهی به امری مبادرت نمودند که نه تنها به مقصود نرسید بلکه به اذعان بسیاری از نفوس نتیجه ای معکوس به بار آورد و جالب آنکه این اقدام زمانی صورت پذیرفت که بهائیان می بایست هموطنانشان را با امر الهی آشنا نمایند و چه طریقی از این سهلتر که چنین مجموعه ای در سطحی وسیع؛ با هزینه معاندین به چاپ رسید و جامعه ایران را به تحقیق و تفحص در مورد آنچه دشمنان قصد نابود نمودنش را دارند؛ ترغیب و تشویق نمود پس در این جاست که باید به لسان جان محبوب امکان را شکر و سپاس گوئیم که خود سنگریزه های عالم را برای نصرت امرش به کار گمارده است و و از آنجا که بهائیان موظفند که اجر احدی را زائل ننمایند بر تمام ماست که از دست اندرکاران تهیه ویژه نامه ایام که به چنین امر خطیری اقدام نموده اند سپاسگذاری نموده و برایشان از درگاه الهی توفیق خدمت به امر حضرت پروردگار را مسئلت نمائیم.
آنچه در ذیل می آید تنها گوشه ای از این تأثیر شگفت است که در فوق مورد اشاره قرار گرفت.
بعد از ظهر آن روز دوستی را ملاقات نمودم که در سالهای اول انقلاب به سجن افتاده بود او با نهایت هیجان و سرور برایم نقل نمود که در اولین ساعات روز مزبور دوستانش با او تماس گرفته و ماجرای انتشار ویژه نامه ایام را برایش نقل نموده و سپس از او می خواهند که برای اینکه آنان سؤالات بسیاری در ذهن دارند قراری گذاشته و یکدیگر را ملاقات نمایند. این مطلب در نظرم عادی آمد و شدت هیجان اورا از این اتفاق متوجه نشدم زمانیکه علت این همه شور و اشتیاق را پرسیدم جمله ای گفت که حقیقتاً پشتم را لرزاند او گفت: هیجانم از آن روست که این افراد از همان ابتدای انقلاب که من به زندان افتادم قطع ارتباط نموده و علی رغم تلاش من حاضر به ادامه ارتباط با من نبودند و حال با انتشار این صفحات بعد از حدود 23 سال با تلاش بسیار مرا یافته و به عنوان فردی که می تواند شبهاتشان را مرتفع نماید با من تماس گرفته اند!!!! و سپس ادامه داد که که پس از آنکه از حالت شوک حاصل از تماس ایشان بیرون آمدم به دفتر روزنامه جام جم تلفن زده و به عنوان یک بهائی ایرانی از این اقدام ایشان که قطعاّ به نفع امر مبارک است تشکر نمودم .
آنچه آن دوست از این اتفاق نتیجه گرفته بود آن بود که «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد.»