جمیع پیامبران که صاحب کتاب و شریعتی الهی بودند متفق القول بشارت به دو ظهور الهی را در اخر الزمان به پیروان خود داده اند و ان دو ظهور اعظم را ملازم یکدیگر معرفی کرده اند و انرا علامت بلوغ عالم انسانی دانسته اند و استقرار صلح و سلام و بر افتادن تجاوز و تعدی و بر قراری اعتدال و یگانگی نوع انسان را معلول ظهور این دو ظهور پی در پی دانسته اند.
ظهور اول ظهور سید علی باب است که اکثریت مسلمانان از درک علو مقام و بزرگی و والائی مأموریت و قدرت و عظمت ان حضرت که دائماً ان را با عجل الله تعالی فرج الشریف امام زمان مهدی منتظر و قائم موعود می خوانند غافلند.
ان حضرت که بنابر احادیث و ایات قران کریم ظاهر شد اما قوم غافل ندانستند و نمی خواهند بدانند چنانچه در سورۀ انبیا حضرت محمد (ص)می فرمایند و یقولون متی هذا الوعد ان کنتم صادقین لو یعلم الذین کفروا حین لا یکفٌون عن وجوههم النار و لا عن ظهور هم و لا هم ینصرون بل تأ تیهم بغتتاًفتبهتم فلا یستطیعون ردها و لا هم ینظرون. کفار می گفتند کی این وعده ظاهر خواهد شد اگر شما از راستگویان هستید لهذا خداوند در جواب ایشان می فرماید اگر بدانند هنگامی است که نار را از روی و پشت خود باز داشتن نتوانند و نه ایشان نصرت یابند بلکه بغتتاًبر ایشان وارد شود و انها را مبهوت کند پس نه بررد ان استطاعت یابند و نه مهلت داده شوند. اگر غافلین حال در پی یافتن ساعتی و موعدی برای ظهورند بدانند بر طبق ایه فوق ظهور ظاهر شده اما غافلین ندانستند حال نیز بر رد ایشان در کارند غافلند از انکه در سوره رعد امده. والذین یحاجٌون فی الله من بعدما استجیب له حجتهم داحظة عند ربهم و علیهم غضب و لهم عذاب شدید .
کسانی که محاجه و مجادله در امرالله می نمایند پس از انکه پذیرفته شد حجت ایشان نزد پروردگار باطل و ذایل است خشم خداوند بر ایشان باشد و عذاب سخت ایشان را فرو گیرد.
سپس در سوره اعراف می فرمایند ساأصرف عن ایاتی الذین یتکبرون فی الارض بغیر الحق و ان یروا کل ایة لا یومنوا بها و ان یروا سبیل الرشد لا یتخذوه سبیلاًذلک بانهم کذبوا بایاتنا و کانوا عنها غافلین. یعنی بزودی مصروف خواهم داشت و رو گردان خواهم نمود از ایات خود کسانی را که در زمین تکبر و گردن کشی کنند بناحق که اگر ایتی را ببینند ایمان نیاورند و اگر راه رشد و صلاح را ببینند مسلک خود نگیرند و اگر طریق گمراهی و ضلال را نگرند ان را راه طریقت خود اختیار کنند و این جزای ان است که ایات ما را تکذیب کردند و از ان غفلت نمودند.
مرحوم مجلسی در مجلد غیبت از بحارالانوار در باب معمرین می فرماید. حدثنا علیٌ بن احمد الدقاق قال حدثنا محمد بن ابی ...... قال رسول الله صلی الله علیه و اله وسلم کل ما کان فی الامم السالفه فانهٌ یکون فی هذه الامة مثله خدو النعل با لنعل و القذةبالقذة. یعنی حضرت رسول فرمود که انچه در امتهای گذشته بوده است در این امت هم خواهد بود مانند ان چنانچه این کفش بدان کفش مشابه است و این پر تیر بدان پر تیر مماثل.
حال چگونه خود را جانثار قائم معرفی می کنید دائم در پی ظهور او هستید غافلید از ایات قران و احادیث مبارکه؟ زیرا نه به لسان خود می خوانید نه به فهم خود معنی می کنید مقلد تقلیدید و این تقلید شما را به هر سو که می خواهد می راند مگر نه انست که مقلدین و پیروان ادیان سابق بنابر فهم دیگران و علمای عصر خود نه به فهم خود از ظهور اسلام غافل گشتند شما نیز پیروان همان طریقید چنانچه در حدیث فوق اشاره شد.
شیخ کمال الدین بصیری که از اکابر علمای اهل سنت و جماعت است در کتاب حیوةالحیوان در ذکر دَبر می فرماید و جاءفی الحدیث لتسکنن سنن من قبلکم ذراعاًبذراع حتی او سلکو خشرم دبر لسلکتموه....... البته البته شما بروش پیشینیان خواهید رفت ذراع بذراع حتی اگر انان بقدر خانه زنبوری رفته باشند شما هم خواهید رفت یعنی بدان مقدار هم. مقصد این است که حتی مقدار قلیل هم روش امت اسلام با سایر امم ماضیه تفاوت نکند.
آگاه باشید ای امت اسلام در سوره عنکبوت پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: الم احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا امنّا و هم لا یفتنون و لقد فتنّا الذین من قبلهم فلیعلمن الله الذین صدقوا و لیعلمن الکاذبین. یعنی ایا گمان کرده اند اهل اسلام که رها کرده خواهند شد بدین مقدار که می گویند ایمان اوردیم و امتحان کرده نخواهند شد و هر اینه ما آزمودیم و امتحان کردیم کسانی را که راست کفته اند و البته البته خواهد دانست دروغ گویانرا یعنی همانطور که امتهای قبل امتحان شدند مسلمین نیز در امتحان خواهند شد .
در بحارالانوار در باب تمحیص از مجلد غیبت از مجلسی با اسناد از حسن بن علی (ع)روایت نموده که ان حضرت فرمود: لا یکون الامر الذی تنظرون حتی یبرأ بعضکم من بعض و یتفل بعضکم فی وجوه بعض و حتی یلعن بعضکم بعضاً حتی یسمی بعضکم بعضاً کذابین. یعنی نخواهد بود امری که شما منتظر ان هستید تا انوقت که بعضی از شما از بعض دیگری تبری جویند و بعضی در روی بعضی اب دهان اندازند و بعضی را لعن کنند و بعضی شما بعضی دیگر را دروغ گوی نامند. در همان باب از مجلد غیبت در بحا رالانوار امده از حضرت رضا (ع) ان هذا الامر لیس یجیئی علی ما یرید الناس انما هو امرالله و قضائه یعنی امر ظهور قائم چنان نمی شود که مردم می خواهند هر اینه ان امرالله و قضای اوست .
در بحارالانوار در باب سیر و اخلاق قائم از مفضل روایت می فرماید که حضرت ابی عبدالله گفتم که انی ارجوان یکون امره فی سهولة یعنی امیدوارم که امر قائم بسهولت غالب شود فقال لا یکون ذلک حتی تمسحو العرق و العلق یعنی فرمود نخواهد شد تا اینکه عرق و خون را مسح کنید و هم فرمود ان اهل الحق لم یزالوا فقد کانوا فی شدةیعنی اهل حق لازال تا بوده اند در شدت و سختی بوده اند و هم در این باب از بشیر نبال روایت می نماید که به ابی جعفر (ع)گفتم انهم یقولون ان المهدی اوقام لاستقامت له الامور عفوا و لا یهرق محجمةدم فقال کلا و الذی نفسی بیده لواستقامت لاحدٍ عفوا لاستقامت لرسول الله حین ادمیت رباعیتةو شجٌ فی وجهه کلا والذی نفسی بیده حتی نمسح نحن و انتم العرق و العلق ثم مسح وجهه یعنی بر حضرت ابی جعفر (ع)گفتم که مردم می گویند که چون قائم قیام فرماید امور بسلامت بر او مستقیم می شود و بقدر الت حجامتی خون ریخته نخواهد شد فرمود نه قسم بدان کس که نفس من در ید قدرت او است اگر امر بسلامت برای کسی استقامت می یافت هر اینه برای رسول خدا یافته بود هنگامی که دندان های ان حضرت خون الود در صورتش شکسته شد حاشا که قائم ظاهر شود تا ما و شما عرق و خون را از جبین خود مسح ننمائیم پس دست بر جبین خود کشید حال باید انصاف داد به کدام سند بر ادعایتان مدعی هستید ایا بحارالانوارها را خود مطالعه نکرده ایدنه ان بحارالانوارها ئی را که مترجمین به زبان و فهم خود ترجمه نموده اند و حال در بازار موجود است خود بخوانید تا به درستی به مفاهیم ان پی برید. راست است که در بحارالانوار در باب سیر و اخلاق قائم از فضیل بن یسار روایت شده انه قال سمت ابا عبدالله (ع) یقول ان قائمنا اذا اقام استقبل من جهله الناس اشد ها استقبله رسول الله من جهال الجاهلیته فقلت کیف ذلک قال ان رسول الله اتی الناس و هم یعبدون الحجارة و الصخور و السعیدان الخشب المنحونةو ان قائمنا اذا قام اتی الناس و کلهم یتأول علیه کتاب الله و یحتج علیه به ثم قال اما و الله لیدخلن علیهم عدله جوف بیوتهم کما یدخل الح و القر . فضیل گوید از حضرت ابی عبدالله (ع) شنیدم که می فرمود هر اینه چون قائم ما ظاهر شود او را پیش اید از مردم جاهل سخت تر از انچه رسول الله را پیش امد از جهال عرب و مردم جاهلیت عرض کردم چگونه خواهد شد یعنی سبب شدت مخالفت خلق با ان حضرت چیست فرمود وقتی تا رسول خدا (ع) امد مردم سنگ و چوب تراشیده شده را می پرستیدند و هر اینه چون قائم ما قیام فرماید می اید بر خلق در حالتی که تمام ایشان کتاب خدا را در رد او تاویل می کنند و بتاویل کتاب بر ضد ان حضرت احتجاج می نمایند پس فرمود قسم بخدا که عدل قائم بر ایشان در جوف خانه ها یشان در خواهد امد انگونه که سردی و گرمی در خانها در می آید.
با خواندن این احادیث چه می توان گفت ایا به غیر اینکه روش حضرت اعلی بر روش انبیای کذشته ابتلا و صبر و مظلو میت و شهادت است و روش علما و روءسا قیام بظلم و قتل و نفی و شرارت.
حال بنویسید انقدر ردیه بنویسید زیرا به انان امتحان می شوید چگونه خود را در غرقاب ضلالت غوطه ور می سازید ایا ما باید تحری حقیقت نمائیم یا شما که از اصل ایات بی خبرید و ان را تفسیر به رای می کنید مجله می نویسیدو نام انرا تحری حقیقت و بهائی پژوهی می گذارید بهائی ستیزی است یا بهائی پژوهی به خود اید و قهر وغضب الهی را مشمول خود نسازید تا کی از اغلاط کتاب الهی سخن خواهید راند مگر نه اینکه کفار قریش در غایت جسارت بر حضرت ایراد می گرفتند که ائنا لتارکوا الهتنا لشاعر مجنون می گفتند ان حضرت را شاعری غیر عالم به قواعد شعر عربیت می دانستند مگر نه انست که ان حضرت قوم رابه قواعد الهی ممتحن می ساخت ایا سزاوار است که قوم ایات الهی را به قواعد صرفی و نحوی خود بسنجد و بنشیند شهدای قلعه شیخ طبرسی را به سخریه بگیرد شما که به قول خودتان هر چیزی را به عقل و منطق می سنجید ایا شهادت امام حسین و اصحاب را و غلوهائی را که علمای عصر در مورد رشادت های ایشان می گویند را نیز با منطق و عقل می سنجید؟ چگونه عقل و منطق به خود روانیست ولی به دیگران رواست به خود اید و از غضب الهی که به دلیل عدم ایمان به دین الهی اگاه باشید و خود را در دام نفس و هوی گرفتار نسازید مگر با چشم خود دو دلیلی را که می توان کلام خداوند را از کلام بش ی تمیز داد را نمی بینید خلاقیت ایات الهی و قاهریت ان را که به مقاومت و معاندت دول و ملل زایل نشود.