۱۸ شهرالعظمة ۱۶۵

۳ جون ۲۰۰۸

احبّای عزیز مهد امر الله ملاحظه فرمایند

دوستان عزیز و محبوب،

نزدیک به سه هفته از دستگیری اخیر اعضای محترم هیئت یاران می‌گذرد. نه از محلّ دقیق زندان و نه از آنچه که بر آنان می‌گذرد خبر دقیقی در دست است. این بی‌خبری و همچنین محرومیّت آن عزیزان از تماس با خانواده و دسترسی به وکیل برای دفاع از حقوق حقّۀ خود، موجب نگرانی شدید بهائیان جهان و صاحبان عدل و انصاف شده است. آنچه قلوب این آزرد‌ه‌دلان را تا حدّی تسکین می‌بخشد شجاعت و استقامتی است که شما دلدادگان روی جانان در مقابله با این بحران از خود نشان داده‌اید و با اتّحاد کامل، تمسّک به تعالیم الهی و اطمینان به تأییدات آسمانی به انجام فرایض روحانی خود مشغول و در حفظ و صیانت مصالح امری کوشایید. حمایت ارباب جراید و رسانه‌های گروهی از احبّای مظلوم ایران، پشتیبانی فعّالان اجتماعی و همدردی متفکّرین ایرانی نیز موجب امیدواری و امتنان قلبی است. ملاحظه فرمایید که چگونه گروه‌های فزاینده‌ای از ایرانیان عزیز با احیای سنن باستانی خود حقوق بشر را محترم می‌شمارند و معتقدند که دورانی که تعصّبات جاهلانه بتواند موجب تبعیض و جدایی بین مردم گردد به سر آمده و سعادت واقعی این ملّت را در ایرانی متنوّع ولی متّحد می‌دانند. مطمئن باشید که قاطبۀ ایرانیان نیز برای تحقّق این آرمان‌ها خواهند کوشید. متأسّفانه افراد معدودی که ابر تعصّب قلوب‌شان را تیره و تار ساخته و بغض و عداوت بر احساسات انسانی‌شان غلبه نموده نمی‌توانند درک کنند که چگونه ممکن است بهائیان دستورالعمل و برنامه‌ای جز خدمت به عالم انسانی و کمک به استقرار مدنیّت معنوی نداشته باشند. در نتیجه توطئه‌های بی‌اساسی را به شما نسبت می‌دهند، شما را به سبب تمسّک به اصول و فرایض دینی‌تان سرکوب می‌کنند و ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌به اذیّت و آزارتان می‌پردازند. ولی شما نصایح حضرت بهاءالله را به خاطر دارید که می‌فرمایند: «امروز انسان کسی است که بخدمت من علی الارض قیام نماید.» (مجموعه‌ای از الواح جمال اقدس ابهی که بعد از کتاب اقدس نازل شده، صفحۀ ۱۰۱)

پس بکوشید تا مصداق این بیان حضرت عبدالبهاء گردید که می‌فرمایند: «احبّای الهی باید مظاهر رحمت عامّه باشند و مطالع فیض خاصّ مانند آفتاب بر گلشن و گلخن هر دو بتابند و بمثابهٴ ابر نیسان بر گل و خار هر دو ببارند جز مهر و وفا نجویند و طریق جفا نپویند و غیر از راز صلح و صفا نگویند.» (منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، جلد ۱، صفحۀ ۲۴۸) علی‌رغم وضع بحرانی موجود و با الهام از تعالیم الهی به اعراض و ظلم و عدوان اهمّیّت ندهید و بالعکس معامله نمایید. فکرتان را در این محصور دارید که سبب خیر و نفع به اطرافیان خود باشید. به هم‌وطنان خود که وارثان فرهنگی غنی و انسانی هستند و خود نیز گرفتار ظلم و ستم و تضییقات گوناگون می‌باشند صمیمانه خدمت نمایید. از هر گونه اختلاف و انشقاق بپرهیزید، با عموم با صدق و صفا معاشرت کنید و در بارۀ آنچه که مشغلۀ ذهن آنهاست مذاکره و تبادل نظر نمایید و شعلۀ امید، ایمان و اطمینان به آیندۀ پرشکوه ایران و به سرنوشت درخشان نوع بشر را که خود معتقدید مآلاً تحقّق خواهد یافت در قلوب‌شان بر افروزید.

در اعتاب مقدّسه برای حفظ و صیانت احبّای عزیز مهد امر الله دعا می‌نماییم.

[امضا: بیت العدل اعظم]